Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Σ'έναν παράδεισο που έσβησε νωρίς..

« στις: 24/09/06, 15:58 »

θυμάμαι !
εκείνο το βράδυ που διάβαζα αυτές τις φράσεις στην οθόνη του pc μου

ξέρω !
πως το έγραψες για κάποιον άνθρωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή σου

φαντάζομαι !
πόσο τυχερός μπορει να αισθάνεται κάποιος (όπου κι αν βρίσκεται)
όταν γι αυτόν σκαρώνεις στιχάκια, γεννάς σκέψεις αυτόφωτες
αφήνεις λέξεις να βγουν απ την ψυχή σου
που αιώνια θα τον συντροφεύουν στο κάθε του ταξίδι...

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "Συνοδοιπόρος Σιωπηλός"

« στις: 24/09/06, 15:20 »

"...σε έναν στίχο πώς να κλείσω όλα τα βήματα..."

    ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

οκ, δε χρειάζομαι τίποτ'άλλο...

τα πες όλα μέσα σ'αυτή τη φράση !

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η Στιγμή

« στις: 22/09/06, 23:54 »

"απ' το γαλάζιο μιας απρόσμενης βροχής"

και μόνο γι αυτό !
μόνο για το γαλάζιο !
μόνο για τη βροχή !
μόνο για μια στιγμή !

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Πως θα 'θελα να βυθιστώ

« στις: 22/09/06, 23:29 »

...αυτό που μ'αρέσει περισσότερο σ'αυτές τις γραμμές
είναι ότι δείχνεις έτοιμη να δοθείς...
να σπαταληθείς... υπομονετικά...
για να φτάσεις στον προορισμό που τόσο επιθυμείς...

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ένα βράδυ θα σταθείς...

« στις: 22/09/06, 23:19 »

Ένα χάδι μια σταλιά...
Ένα δάκρυ σα σταγόνα...

απλά και λιτά. τίποτα παραπάνω...
τόσο όμορφα και αθώα όσο η ματιά του μικρού σου...

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: απόψε

« στις: 22/09/06, 18:17 »

Μόλις τους διάβασα, κατάλαβα πως είσαι εσύ. Από τα αγαπημένα δικά σου που έχω διαβάσει. Είσαι από τα πιο γλυκά και βαθιά αυθεντικά πλάσματα που έχω γνωρίσει. (ε, φτιάχνεις και το καλύτερο μαρτίνι) Συνέχισε να γράφεις Απόστολε, να γνωρίσουν και άλλοι την ευαίσθητη ματιά της ψυχής σου. Δεν χάνομαι.. κάπου εδώ τριγύρω είμαι..

               μικρή μου menia

...προσπερνώ γρήγορα γρήγορα τα καλά σου λόγια για τους στίχους
   ...προσπερνώ επίσης τάχειστα τα πανέμορφα λογάκια σου για την ψυχή μου και γενικότερα για το άτομό μου
   ...και στέκομαι σ'αυτό που έχει τη μεγίστη σημασία πλέον:

    όντως φτιάχνω το καλύτερο martini ??

  μετά απ'αυτό δε μπορώ παρα να σου αφιερώσω ένα τραγούδι που πιστεύω πως γράφτηκε ειδικά για σένα !

είναι απ'το group  "η ορχήστρα του 5ου γαλαξία"   και λέγεται:    " Τα Όμορφα Μάτια Που Φοράς "

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: απόψε

« στις: 22/09/06, 17:46 »

αυτή η αιώνια διαδρομή στην αναζήτηση του έρωτα, θα γίνεται πάντοτε
είτε είσαι μοναχός σου είτε μέσα σε μια αγκαλιά.
αυτό όμως που πραγματικά μετράει είναι το ταξίδι...

αχ...ναι! αυτο το ταξιδι... γι αυτο το ταξιδι γινονται όλα! γι αυτο κ γραφω... γι αυτο διαβαζω... γι αυτο ζω... κ συ λοιπων μια ψυχη που ψαχνει ενα "σωστο" δρομο... ειθε μια μερα να βρεθει μπροστα μας!!!
 

       Iroukos

  μα ναι καλή μου...      αυτό θα γίνεται !     θα βρίσκεται...     θα χάνεται...      θα κερδίζεται...      θα σπαταλιέται...         ...και θα ξανακερδίζεται...
   αρκεί να σαι στη μέση του δρόμου !    ...ν'αφήνεις τον αέρα αυτόν, να σου χτυπάει το πρόσωπο !   να σου μπερδεύει τα μαλλιά...

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: απόψε

« στις: 22/09/06, 00:40 »

τοσο καλο που ειναι θάθελα λιγο μουσική να του χαρισω.

apopira...     μπορώ να τραγουδήσω τη μουσική που θα γράψεις ??

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: απόψε

« στις: 22/09/06, 00:35 »

Σε κοίταζα στη σκέψη μου που έφευγες
σα μια σκιά που νύχτωνε τα σπίτια
σε άκουγα στον ύπνο μου που έλεγες
“όταν γελάς δε με ξυπνά καμιά αλήθεια”

Σε έχανα στης πόλης μου τ’αδιέξοδα
στων βραδινών καρνάβαλων τις βόλτες
αυτά που σφράγιζαν τα μάτια σου, τα  έδιωξα
και προσπαθούσα να κλειδώνω όλες τις πόρτες...

...

Κρατιόμουν στου καιρού σου τα γυρίσματα
στου ανέμου σου μην πέσω τις ορέξεις
θεράπευα τ’αδύναμά μου πείσματα
με φράσεις που σε φόβιζαν οι λέξεις...

...

Ν’αγγίξω τους ορίζοντές σου πρόσμενα
περνώντας  των ματιών σου τα πελάγη
στην κούνια μου κρυβόμουνα κι αρρώσταινα
κι εσένα ανίχνευα στην πιο κρυφή μου ανάγκη...

απόψε γέμισε η ταράτσα μου πουλιά
και ‘γω κοιτάζω τη σελήνη απ’το μπαλκόνι
οι τυχεροί να ‘ναι αυτοί που βρίσκονται αγκαλιά
ή να ‘ν καλύτερα αυτοί που φεύγουν μόνοι ;


    newlifer...τραγούδι... απο κείνα τα τραγούδια που λένε πάντα την αλήθεια...

βασικά, το περίεργο είναι ότι οι φράσεις που έχεις ξεχωρίσει,
    είναι οι φράσεις τις οποίες κι εγώ ξεχωρίζω όποτε ξαναδιαβάζω αυτούς τους στίχους...!!!

  μη μαραθείς λοιπόν ποτέ...

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: απόψε

« στις: 22/09/06, 00:09 »

Μου άρεσε. Μπορω να το πάρω;

εεεεεε...     τί εννοείς ?    πού θα το πας ?

( χαίρομαι που σου άρεσε, thanx! )

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: απόψε

« στις: 22/09/06, 00:05 »

Κάτι μου θυμίζουν οι στίχοι αυτοί.. θυμάσαι; Δεν βρήκαμε απάντηση..

απόψε γέμισε η ταράτσα μου πουλιά
και ‘γω κοιτάζω τη σελήνη απ’το μπαλκόνι
οι τυχεροί να ‘ναι αυτοί που βρίσκονται αγκαλιά
ή να ‘ν καλύτερα αυτοί που φεύγουν μόνοι ;

Είσαι εσύ, άραγε;

Απόστολε, μου έκανες την πιο γλυκιά έκπληξη απόψε.

ρε άτομο...  δεν το πιστεύω...  με έστειλες εντελώς τώρα...

γνωρίζεις βέβαια πως έχεις την αποκλειστικότητα σ'αυτούς τους στίχους
αφού τους είχες δει πρώτη απ'όλους !

...πού χάθηκαν οι ματάρες αυτές

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: απόψε

« στις: 21/09/06, 23:51 »

''Γεμάτα'' νοήματα, σωστά δομημένες φράσεις, καλό μέτρο 



σ'ευχαριστώ για την κριτική Πηνελόπη μου  (ωραίο όνομα)
σκέφτηκα να μπω στην παρέα, παραθέτοντας αυτούς τους στίχους για αρχή
...ένα καλοκαιρινό απόγευμα, ένα μπαλκόνι στα Χανιά...
...περνώντας των ματιών της τα πελάγη...

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: απόψε

« στις: 21/09/06, 18:42 »

πολυ όμορφο...! εχει πόνο μεσα του κ καπου μια αδιεξοδο... μα δε σε φοβαμαι... οι ανθρωποι που μπορουν κ γραφουν μ' αυτη τη δυναμη ξερουν να τολμουν..., ξέρουν κ να χανουν!

θα χαρω να δω κι αλλα σου γραπτα! αναμενω ευχάριστα!

σ'ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες, να το διαβάσεις και να γράψεις τη γνώμη σου.
αυτή η αιώνια διαδρομή στην αναζήτηση του έρωτα, θα γίνεται πάντοτε
είτε είσαι μοναχός σου είτε μέσα σε μια αγκαλιά.
αυτό όμως που πραγματικά μετράει είναι το ταξίδι...

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / απόψε

« στις: 21/09/06, 02:30 »

Σε κοίταζα στη σκέψη μου που έφευγες
σα μια σκιά που νύχτωνε τα σπίτια
σε άκουγα στον ύπνο μου που έλεγες
“όταν γελάς δε με ξυπνά καμιά αλήθεια”

Σε έχανα στης πόλης μου τ’αδιέξοδα
στων βραδινών καρνάβαλων τις βόλτες
αυτά που σφράγιζαν τα μάτια σου, τα  έδιωξα
και προσπαθούσα να κλειδώνω όλες τις πόρτες

Σε έβρισκα σε θέατρα να πάλλεσαι
και έσπαγε η καρδιά μου σε κομμάτια
σε έφερνα στο νου μου όλο να νοιάζεσαι
για λύρες κάλπικες πανάλαφρα καράτια

Κρατιόμουν στου καιρού σου τα γυρίσματα
στου ανέμου σου μην πέσω τις ορέξεις
θεράπευα τ’αδύναμά μου πείσματα
με φράσεις που σε φόβιζαν οι λέξεις

Ταξίδευα μακριά σου και ωρίμαζα
στις χώρες μιας θεότρελλης ηπείρου
να φτάσω εκεί στις έννοιες σου δοκίμαζα
μα μ’έκλεβε η αυγή ενός κατάμαυρου ονείρου

Ν’αγγίξω τους ορίζοντές σου πρόσμενα
περνώντας  των ματιών σου τα πελάγη
στην κούνια μου κρυβόμουνα κι αρρώσταινα
κι εσένα ανίχνευα στην πιο κρυφή μου ανάγκη



απόψε γέμισε η ταράτσα μου πουλιά
και ‘γω κοιτάζω τη σελήνη απ’το μπαλκόνι
οι τυχεροί να ‘ναι αυτοί που βρίσκονται αγκαλιά
ή να ‘ν καλύτερα αυτοί που φεύγουν μόνοι ;