1
Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« στις: 05/06/07, 16:37 »claire torry στο ''the great gig in the sky''
nai!!! m'aresei kai i ektelesi tis Sam Brown apo Pulse!
Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Σελίδες: [1]
nai!!! m'aresei kai i ektelesi tis Sam Brown apo Pulse!
2
Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Porcupine Tree - Fear Of A Blank Planet
« στις: 05/05/07, 04:15 »
Ναι... υπάρχει στο sentimental το σημείο απο το trains αλλα κολλάει μια χαρά! ο δίσκος έχω την εντύπωση οτι σε αφήνει με κάτι συνολικό - είναι εμπειρία να τον βάλεις και να τον ακούσεις ολόκληρο μέχρι το τέλος... άλλος ένας πολύ καλός δίσκος απο τους Porcupine Tree... που θα πάει αυτή η κατάσταση??? 
3
Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Dream theater-Dark Side of the moon
« στις: 09/04/07, 17:07 »
Φυσικά έκαναν λάθη στα λάιβ τους... (ποιός δεν κάνει άλλωστε... και εκεί κρύβεται και η μαγεία μερικές φορές... ) Για τις επανεκτελέσεις δεν είπε κανεις να καούν στην πυρά - είναι πολύ καλό που υπάρχουν και μερικές φορές ξεπερνάνε σε απόδοση το original...και πιστεύω ο καθένας λέει την γνώμη του για την εκάστοτε δισκευή δίσκου, κομματιού... όπως τώρα... Για το Comfortably Numb πιο ειδικά επειδή το έχει παίξει η μισή υφήλιος... φυσικά όλοι αυτοσχεδιάζουν! κ ο Gilmour δεν πιστεύω να το έχει παίξει ίδιο 2 φορές... Απλά μερικές φορές δεν πετυχαίνει! τι να κάνουμε.... και οι εκτελέσεις του Gilmour sto Delicate Sound k γενικότερα σε εκείνη την περιοδεία δεν μ'αρέσουν! στην εκτέλεση του Pulse όμως το κομμάτι είναι απλά τέλειο... Καλός ο αυτοσχεδιασμός, δεν μ'αρέσει όταν γίνεται επιδειξη - σκοπός είναι να υπηρετείς το καθε κομμάτι και όχι να δείξεις τι μπορείς να κάνεις με τα δαχτυλά σου.Φαντάζεστε τον Wright na παιζει 64α στο Shine on you crazy diamond.......? Απο εκεί κ πέρα... περι ορέξεως... στην μουσική όλα είναι υποκειμενικά άλλωστε!
Οσο για τον αριθμο των μουσικών που χρειάζονται για να παίξεις to DSOTM μπορεις να το κάνεις όπως το κάναν οι Floyd to '73 με 4 άτομα (φυσικά θα λείπει κάτι...αλλα δεν πιστεύω οτι κάποιος θα είχε πρόβλημα με αυτό...) κ μπορείς να το κάνεις κ με 10-12 μουσικούς και εαν τους χρησιμοποιήσεις σωστά να βγεί ενα αριστουργημα...! πχ Pulse ή το λαιβ του Waters στην Μαλακάσα για όποιον πήγε... είναι μουσική που φαινομενικά είναι εύκολη αλλα με μια καλύτερη ματιά οι απαιτήσεις είναι μεγάλες
Οσο για τον αριθμο των μουσικών που χρειάζονται για να παίξεις to DSOTM μπορεις να το κάνεις όπως το κάναν οι Floyd to '73 με 4 άτομα (φυσικά θα λείπει κάτι...αλλα δεν πιστεύω οτι κάποιος θα είχε πρόβλημα με αυτό...) κ μπορείς να το κάνεις κ με 10-12 μουσικούς και εαν τους χρησιμοποιήσεις σωστά να βγεί ενα αριστουργημα...! πχ Pulse ή το λαιβ του Waters στην Μαλακάσα για όποιον πήγε... είναι μουσική που φαινομενικά είναι εύκολη αλλα με μια καλύτερη ματιά οι απαιτήσεις είναι μεγάλες
4
Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Dream theater-Dark Side of the moon
« στις: 08/04/07, 20:40 »
είναι ίσως θέμα νοοτροπίας στην μουσική? εχω την πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος εαν κάτσει κ δουλέψει πάρα πολύ μπορεί μετά απο κάποια χρόνια - δεκαετίες ίσως να αποκτήσει αυτήν την απίστευτη τεχνική και να παίζει καθαρά 42306 νότες το δευτερόλεπτο είναι όμως κάτι που πιστεύω υπάρχει μέσα μας και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μαθαίνεται με ασκήσεις, το συναίσθημα. δεν έχω ακούσει τον δίσκο, το βίντεο του Comfrotably numb είδα....
στο 1ο solo όπου επιχειρεί σήκωμα ο κιθαρίστας (2 φορές?)φαλτσάρει άσχημα...και τα υπόλοιπα σηκώματα τα έχει ακυρώσει...ο Petrucci ξεκινάει οκ αλλά μετά... κάνει αυτό που ξέρει καλά αλλά δυστυχώς δεν ταιριάζει σε αυτό το κομμάτι...(ΚΑΙ γενικά ο ήχος...κιθάρες,μπάντα κλπ...)όπως και ο Gilmour εαν έπαιζε στους DT... δεν θα κόλλαγε...
Το αποτέλεσμα είναι λίγο αστείο, θα πώ κακία αλλά δεν περίμενα κάτι καλύτερο... (έχω αρκετούς δίσκους DT...)- δεν ξέρω είναι επίσημη κυκλοφορία αυτή? anyways συμφωνώ οτι είναι πιο εύκολο να παίξει κανείς DT και να βγάλει παρόμοιο feeling παρά Floyd... και μια απορία... ο όρος Progreesive (που χαρακτηρίζει τους DT σε όλη την καρριέρα τους) σημαίνει παίζουμε ακριβώς με την ίδια φιλοσοφία σε όλη την καρριέρα μας? Μια απο τα ίδια είναι προόδος? Μην με παρεξηγείτε μ'αρέσουν αρκετοί δίσκοι τους αλλά με παρεξενεύει ο όρος Progreesive στην προκειμένη περίπτωση...
να αποκτήσει αυτήν την απίστευτη τεχνική και να παίζει καθαρά 42306 νότες το δευτερόλεπτο είναι όμως κάτι που πιστεύω υπάρχει μέσα μας και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μαθαίνεται με ασκήσεις, το συναίσθημα. δεν έχω ακούσει τον δίσκο, το βίντεο του Comfrotably numb είδα.... στο 1ο solo όπου επιχειρεί σήκωμα ο κιθαρίστας (2 φορές?)φαλτσάρει άσχημα...και τα υπόλοιπα σηκώματα τα έχει ακυρώσει...ο Petrucci ξεκινάει οκ αλλά μετά... κάνει αυτό που ξέρει καλά αλλά δυστυχώς δεν ταιριάζει σε αυτό το κομμάτι...(ΚΑΙ γενικά ο ήχος...κιθάρες,μπάντα κλπ...)όπως και ο Gilmour εαν έπαιζε στους DT... δεν θα κόλλαγε...
Το αποτέλεσμα είναι λίγο αστείο, θα πώ κακία αλλά δεν περίμενα κάτι καλύτερο... (έχω αρκετούς δίσκους DT...)- δεν ξέρω είναι επίσημη κυκλοφορία αυτή? anyways συμφωνώ οτι είναι πιο εύκολο να παίξει κανείς DT και να βγάλει παρόμοιο feeling παρά Floyd... και μια απορία... ο όρος Progreesive (που χαρακτηρίζει τους DT σε όλη την καρριέρα τους) σημαίνει παίζουμε ακριβώς με την ίδια φιλοσοφία σε όλη την καρριέρα μας? Μια απο τα ίδια είναι προόδος? Μην με παρεξηγείτε μ'αρέσουν αρκετοί δίσκοι τους αλλά με παρεξενεύει ο όρος Progreesive στην προκειμένη περίπτωση...
5
Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Stadium Arcadium
« στις: 07/04/07, 20:56 »
Βασικά ... το είπε ένας πρίν... περι ορέξεως... Η γνώμη μου ειναι οτι είναι ένας πολύ καλός δίσκος - σίγουρα πιο ολοκληρωμένος απο το By the Way... έχει κάποια αδύναμα κομμάτια... αλλά είναι ένα βήμα μπρoστά, προσωπικά δεν θα μου έλεγε τίποτα να ξαναέβγαζαν ενα blood sugar... Tέλως πάντων εαν αποφάσιζαν να βγάλουν 1 cd θα είχαμε μάλλον καλύτερο αποτέλεσμα apo to Californication... Απίστευτη δουλειά στις μελωδίες,σύνθεση,κιθάρες,παραγωγη...
Σελίδες: [1]