Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θλιμμένος

« στις: 29/01/07, 18:36 »

Θλιμμένο απόγευμα, μουντός ουρανός
θολά είν’ τα μάτια μου γιατί ‘χάσαν το φως
θλιμμένος θα είμαι για μία ζωή
και για κάθε μου δάκρυ η αιτία είσαι εσύ

Θλιμμένο το βράδυ κι ο κόσμος θαμπός
και οι ήχοι της νύχτας θλιμμένος σκοπός
σε κάποιο ραδιόφωνο αγάπης τραγούδι
κι η ψυχή μου μαράθηκε σαν κομμένο λουλούδι

Θλιμμένο το χάραμα, θλιμμένος κι εγώ
τα τσιγάρα τελειώσαν, το μπουκάλι αδειανό
η ζωή συνεχίζεται και ο κόσμος ξυπνά
θα ζήσω και σήμερα, μα δίχως χαρά

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μονάχα Εσένα

« στις: 16/12/06, 21:24 »

Είναι στιγμές που τα μάτια μου ανταμώνουν τα δικά σου
και το μυαλό ταξιδεύει σ’ αναμνήσεις γλυκιές
στις νύχτες που πέρασα στην αγκαλιά σου
στις μέρες που ζήσαμε σαν να ‘ταν γιορτές

Καράβι η σκέψη μου στο μπλε των ματιών σου
κι εγώ κυβερνήτης σ’ ένα πλοίο μικρό
το κατάρτι σπασμένο, τα πανιά ξεσκισμένα
χαμένο το πλοίο μου, χαμένος κι εγώ

Τίποτα άλλο δεν θέλησα πέρα από σένα
τίποτα άλλο δεν ζήτησα απ’ αυτή τη ζωή
μα ήσουν δώρο σε άλλον δοσμένο
και το όνειρο έγινε ανεκπλήρωτη ευχή

Είναι φορές που σε πιάνω δειλά να κοιτάζεις
και κάποιες άλλες να χαμογελάς
την ψυχή και το σώμα μου εσύ διατάζεις
την καρδιά μου στα χέρια σου σαν χαρτάκι κρατάς

Η καρδιά μου χτυπάει σαν να θέλει να σπάσει
και τα μάτια μου κλείνω για να μην τρελαθώ
μια φωνή στο μυαλό μου την αλήθεια φωνάζει
μα να ξεφύγω πια δεν μπορώ

Τίποτα άλλο δεν θέλησα πέρα από σένα
τίποτα άλλο δεν ζήτησα απ’ αυτή τη ζωή
τα όνειρα που έκανα δεν ανήκαν σε μένα
κι η καρδιά μου για πάντα θα μείνει μισή

Το ξέρω ήταν λάθος μου να σε ποθήσω
το ξέρω δεν έπρεπε να σου το πω
τα χέρια μου άπλωσα ένα αστέρι ν’ αγγίξω
και ποτέ μου δεν πίστεψα πως δεν θα καώ

Μα να θυμάσαι ότι δεν μετανιώνω
πότε όσο ζω δεν θα ρωτήσω γιατί
κι αν ο δρόμος που διάλεξες οδηγεί μακριά μου
θα σε περιμένω σε κάποια στροφή

Τίποτα άλλο δεν θέλησα πέρα από σένα
τίποτα άλλο δεν ζήτησα απ’ αυτή τη ζωή
το κορμί σου καράβι σε ξένο λιμάνι
κι εγώ περιμένω ξανά μήπως ‘ρθει

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μαραμένο Λουλούδι (Λάθη της Στιγμής)

« στις: 02/12/06, 20:33 »

Λόγια πικρά είπες μια νύχτα θυμωμένη
τάχα πως ξέχασα να λέω σ’ αγαπώ
δώρο μου ζήτησες και ήσουν δακρυσμένη
ήθελες κάτι που να είν’ μοναδικό

Και έτσι σαν άνεμος μες στο βαθύ σκοτάδι
έφυγα ψάχνοντας το δώρο σου να βρω
με οδηγό μου ένα φιλί σου κι ένα χάδι
στον κήπο πήγα της Εδέμ το μαγικό

Κι εκεί που πικραμένος περπατούσα
βρήκα λουλούδι από αγγέλους φυτεμένο
κι όπως με δάκρυα στα μάτια το κοιτούσα
εκείνο γύρισε και μου ‘πε λυπημένο:

“Κόψε με αν θες για να κερδίσεις την καρδιά της
δεν με πειράζει αν για σένα θα πεθάνω
κάνε με άστρο να στολίσω τα μαλλιά της
να σ’ αγαπήσει για ένα λόγο παραπάνω

Μονάχα πρόσεξε καλά να με σκουπίσεις
από το αίμα που θα στάξει η πληγή μου
και υποσχέσου πως σ’ αυτή πριν με χαρίσεις
ούτε σταγόνα να μην μείνει στο κορμί μου”

Κι εγώ το έκοψα και το ‘φερα σε σένα
να το μυρίσεις και να δεις πως σ’ αγαπώ
μα εσύ το κοίταξες και γέλασες με μένα
είπες το δώρο μου πως ήτανε μικρό

Και τότε έκλαψα για της στιγμής τα λάθη
για μια αγάπη που με είχε ξεγραμμένο
μα το λουλούδι που ‘χε μοναχά ένα αγκάθι
θα ‘μενε πια για πάντα μαραμένο