9
« στις: 09/07/09, 17:02 »
Συμφωνώ σε πολλά πράγματα από αυτά που έχουν ειπωθεί, επίσης διαφωνώ και σε αρκετά πράγματα...δεν είναι εκεί όμως το θέμα.
Σίγουρα όσοι ασχολούμαστε με το μπάσο αρκετό καιρό επειδή το αγαπάμε και όχι για να καλύψουμε μια "τρύπα" σε ένα γκρούπ ή επειδή το όνειρο μας ήταν η κιθάρα αλλά δεν μας έκατσε, έχουμε δεί και ακούσει πολλά και ίσως και στενοχωρηθεί μερικές φορές.
Ο σκοπός που βρίσκεται ένα οποιοδήποτε μουσικό όργανο μέσα σένα μουσικό σύνολο, είναι πρώτα απ'όλα για να εξυπηρετήσει το σύνολο. Ασφαλώς σε διαφορετικά στύλ μουσικής, κάποια όργανα έχουν πιο κυρίαρχο ρόλο από τα άλλα γι'αυτό και υπάρχουν τόσα στύλ για να ικανοποιούν όλες τις διαφορετικές απόψεις. Όλα όμως εξυπηρετούν το σύνολο και αυτό είναι πρώτα που πρέπει να μας απασχολεί.
Θεωρώ πώς η όλη "παρεξήγηση" οφείλεται πρώτα απ'όλα σε κάποιες κυρίαρχες αντιλήψεις που δυστυχώς ειδικά στην Ελλάδα είναι ριζωμένες βαθειά. Είναι πολύ κρίμα που ο μέσος 16χρονος (ενδεικτική η ηλικία) ξεκινάει με όρεξη να στήσει ένας γκρούπ πιστεύοντας ότι ο μπασίστας είναι διακοσμητικός και το "αναγκαίο κακό". Και το κακό είναι ότι μπορεί να το πιστεύει αυτό ακόμα κι αν θέλει να είναι αυτός ο μπασίστας, υποβαθμίζοντας έτσι αυτό που πάει να κάνει!
Μόνο η επιπλέον γνώση και η τύχη να βρεθούν στο δρόμο του κάποιοι άνθρωποι με πιο γενική αντίληψη, μπορούν να ξεριζώσουν τέτοιου είδους απόψεις.
Κάποιοι είχαμε την τύχη να συναντήσουμε τέτοιους ανθρώπους που μας άλλαξαν τη νοοτροπία. Καταλάβαμε ότι ο μπασίστας είναι η γέφυρα μεταξύ ρυθμού και μελωδίας, ότι η ακρίβεια του "δεσίματος" με τα τύμπανα πρέπει να φτάνει την τελειότητα, το bass line δεν είναι να απαράιτητο να παίζει ότι παίζει ο κιθαρίστας. Μάθαμε επίσης ότι ένα μουσικό κομμάτι που δεν έχει αυτά τα συστατικά είναι ουσιαστικά άχρηστο. Ποτέ δε θα ξεχάσω όταν σε ηχογράφηση δίσκου (2.5 μήνες στο στούντιο σαν μπαντα) ο παραγωγός μου ζητούσε να μετακινήσω μια συγκεκριμμένη αξία για να "πατήσει" επάνω στα τύμπανα, αλλιώς "δεν το'χουμε". Στον ύπνο μου το βράδυ έβλεπα κάσες και μετρονόμους.
Αυτός που πιστεύει ότι ο μπασίστας είναι διακοσμητικός σε μια μπάντα σύγχρονης μουσικής, ας περάσει μια βόλτα από ένα στούντιο να δεί έναν μπασίστα να ηχογραφεί πάνω σε σκέτα τύμπανα και τα ξαναλέμε.
Το οποιοδήποτε κομμάτι είναι σαν μια οικοδομή, χωρίς γερά θεμέλια, δεν κρατιέται και τα θεμέλια αυτά είναι είτε το θέλουμε είτε όχι το λεγόμενο rythym section.
Δεν έχει σημασία αν παίζεις πολλά ή λίγα. Υπηρέτησε το κομμάτι, βάλε την άποψη σου, φτιάξε τον ήχο σου (άλλο τεράστιο θέμα) και ακόμα κι αν παίξεις τονικές, παίξε με χαρακτήρα και σωστά. Αν θέλεις να το πάς παραπάνω και να παίξεις τους παπάδες, μελέτησε και κάν'το. Ποιος είπε ότι το κάθε όργανο είναι μόνο για συγκεκριμμένα πράγματα?
Επίσης να θυμάσαι ότι τα μυαλά είναι σαν τα αλεξίπτωτα: λειτουργούν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά...