Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - The Nameless

Σελίδες: [1]
1
Άνθρωπος και ζωή / Απ: AYTOKTONIA
« στις: 14/07/08, 21:46 »
Vaiking,ο μονος λογος ειναι οτι αυτο θα εχει αντικτυπο και σε αλλους ανθρωπους στην ζωη μου,που δεν φταινε σε τιποτα.
Απ'την αλλη ομως,δεν γινεται να θυσιαζεις την προσωπικη σου "ευτυχια" για μια ζωη,για να ειναι οι αλλοι ευτυχισμενοι.Ισα-ισα,που νομιζω οτι γινεσαι και βαρος κατα καποιο τροπο,πρωτα στον ιδιο σου τον εαυτο και μετα στους αλλους,με την παρουσια σου.Τωρα,το πως πιστευω οτι θα συνεχιζοταν η ζωη...Σιγουρα οχι ευκολα για μερικους...Δεν ειμαι οπαδος της μοιρολατρειας για ν'αρχισω τα "Κανεις δεν θα νοιαστει" κ.τ.ο. Πιστευω οτι παντα υπαρχει καποιος που νοιαζεται,ειτε το δειχνει,ειτε οχι,και αυτο δεν το στηριζω πουθενα αλλου,παρα στον καθαρο ρεαλισμο.
MACMISIAS,το περιμενα οτι καποιος αργα η γρηγορα θα το ελεγε αυτο περι "εγωισμου".Ας αναρωτηθουμε ομως ολοι,τι ειναι πιο εγωιστικο:Να ζεις μονο και μονο για να μην πληγωθουν δευτεροι αλλα στο τελος να λυγιζεις και να δινεις τελος ή αυτοι οι "δευτεροι" τελος παντων να ενδιαφερονται μονο για το αν θα πληγωθουν αυτοι και ν'αδιαφορουν για το πως νιωθεις εσυ;Δεν νομιζω να ειναι εγωισμος η λυτρωση,ειδικα οταν αυτοι που "σ'αγαπανε" σου δινουν πολλους λογους καθημερινα για να ΜΗΝ το αποφυγεις.

2
Άνθρωπος και ζωή / Απ: AYTOKTONIA
« στις: 14/07/08, 18:02 »
Δεν ζητησα απο κανεναν ν'ασχοληθει με την "εκθεση ιδεων" μου,την αποψη μου εκφραζω οπως κανουν ολοι μεσα σ'ενα forum.Το υφος μου δεν ειναι επιθετικο,αμυντικο θα ελεγα!Τελος παντων,το συμπερασμα ειναι οτι ο καθε ανθρωπος πραττει με βαση την ψυχοσυνθεση του,κ' εμεις δεν εχουμε δικαιωμα να τον κατηγορουμε,εφοσον ζουμε την δικη μας ζωη και οχι την δικη του,αρα εχουμε και πληρη ελλειψη γνωσης για τους λογους που ειχε.

3
Άνθρωπος και ζωή / Απ: AYTOKTONIA
« στις: 12/07/08, 23:58 »
"Amylo",δεν εκανα καμια προσωπικη επιθεση,αρα το να εκφερεις γνωμη εκμερους ολων αυτων που εχουν γραψει εδω ειναι ανουσιο.Απευθυνομαι σε ΟΛΟΥΣ οσους κρινουν και κατακρινουν ανθρωπους σε στιγμες αδυναμιας.
Θεωρεις οτι το να λες "δεν κριναμε ποτε" ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα μετα απ'ολα αυτα τα μηνυματα που εχουν γραφτει εδω;Σιγουρα υπαρχουν πολλα μηνυματα που επιβεβαιωνουν το αντιθετο του ισχυρισμου σου,τα οποια πολυ ευκολα μπορεις να διαβασεις και μονος/η σου.Δεν παρουσιαστηκα ποτε ως <<λογικος, μυαλομενος,πονοψυχος και μη κριτης>>(Αλλωστε ειμαι και γενους θηλυκου...).Αυτα ειναι συμπερασματα που εβγαλες μονος σου,και αν μη τι αλλο δεν τιμουν εσενα τον ιδιο.Φυσικα,εχεις το δικαιωμα να σχηματισεις οτι γνωμη θελεις για'μενα κ'εγω εχω το δικαιωμα να μην της δωσω καμια απολυτως σημασια,αν δεν της αξιζει.
Δεν εκρινα ανθρωπους,εκρινα αντιληψεις που δυστυχως ηταν κατακριτεες και βιαστικες.Δεν θ'απολογηθω σε κανεναν επειδη υπερασπιζομαι το δικαιο(που σιγουρα δεν ειναι ο στιγματισμος ανθρωπων που ζουν δυσκολες καταστασεις).Την ηλικια μου την ανεφερα και στο προηγουμενο μου μηνυμα,οπως και ενα δειγμα απ'τις εμπειριες μου,δεν εχει νοημα να επαναλαμβανομαι...Ομως θα ξαναπω αυτο:Καποιος που δεν εχει ερθει σ'επαφη με μια κατασταση,δεν μπορει να την κατανοησει το ιδιο,οπως καποιος που την εχει ζησει απειρες φορες...Αυτο που λες περι σκεψης δεν υφισταται σε αναλογες περιπτωσεις.Αλλωστε,σε τετοιες στιγμες δεν σκεφτεσαι "καθαρα" αφου κυριαρχει η απελπισια και οχι η λογικη.Γι'αυτο παραμενω στην αρχικη μου σκεψη.Ολα μοιαζουν ευκολα,οταν δεν τα'χουμε ζησει εμεις οι ιδιοι.
"το πρωτο σου ποστ ηταν εδω μεσα απο οτι βλεπω...αυτο κατι σημαινει..."Τι ακριβως;Αν θελεις,εξηγησε μου το.

4
Άνθρωπος και ζωή / Απ: AYTOKTONIA
« στις: 12/07/08, 00:36 »
Λοιπον,προς ολους εσας εκει εξω:Με λυπη μου διαπιστωνω οτι τα σαπια μυαλα κυριαρχουν ακομα και εν ετη 2008. 
Συγχωρεστε το ελαφρως επικριτικο μου υφος,αλλα πραγματικα δεν μπορω να κατανοησω το γεγονος οτι υπαρχουν στενομυαλοι ανθρωποι που ακομα πιστευουν οτι η αυτοκτονια ειναι μονοδρομος:Η θαρρος ή δειλια...
Σιγουρα ομως δικαιολογηται αυτη τους η σταση απο την στιγμη που ευθυνεται σε αμαθεια κ' ελλειψη εμπειριας.
Κ' ερχομαι λοιπον εγω σ'αυτο το σημειο να ρωτησω τους εν λογω "κυριους" και "κυριες"(που κατ'εμε τουλαχιστον δεν αξιζουν τον τιτλο):Ποσα γνωριζατε ολοι εσεις για την ζωη των αυτοχειρων που επελεξαν να τελειωσουν την ζωη τους;
Ειστε σε θεση να κρινετε και να κατακρινετε πραξεις που ειναι αποτελεσμα μακροχρονιων καταστασεων,θυμου,οργης,πονου,εκμεταλλευσης,κακοποιησης σωματικης και ψυχικης,με λιγα λογια απωλεια θελησης για ζωη και υπαρξη;Υπαρχουν αμετρητες αλλες αιτιες φυσικα αλλα ανεφερα ενδεικτικα ενα δειγμα,ας πουμε το επικρατεστερο.Παντα πιστευα και δυστυχως επιβεβαιωνομαι,οτι ανθρωποι που δεν εχουν ζησει καποια γεγονοτα,ειναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να τα κατανοησουν στον ιδιο βαθμο που τα κατανοει καποιος πασχων.Χωρις καμια απολυτως διαθεση να μοιραστω προσωπικες μου ψυχοφθορες εμπειριες θα πω μονο αυτο:Εχω πλεον πειστει οτι μπορω να κατανοησω καλυτερα ενα παιδι που εχει πεσει θυμα κακοποιησης,γιατι εχω ζησει παρομοιες εμπειριες στο παρελθον,απο καποιον που εζησε την απολυτη οικογενειακη ασφαλεια κ'ευτυχια.Φυσικα,αυτο δεν στερει το δικαιωμα σε αλλους ανθρωπους,που βλεπουν το προβλημα απο αποσταση,να εκφρασουν την δικη τους γνωμη,αρκει να δηλωνει συμπαρασταση και οχι κριτικη και καταδικη οπως-δυστυχως-ασκουν πολλοι απο'δω μεσα χωρις εμπειρια.Το τελευταιο πραγμα στον κοσμο που ζηταει καποιος με ιστορικο στις αποπειρες αυτοκτονιας ειναι να τον κρινουν κιολας οτι ειναι δειλος επειδη επελεξε να βαλει τελος σ'εναν εφιαλτη!!!Σιγουρα καποιοι ανθρωποι δεν εχουν ζησει τετοια γεγονοτα,και τους ευχομαι να μην τα ζησουν ποτε τους,αλλα ειναι απαραιτητο να δειξουν λιγοτερο εγωκεντρικη σταση σε τετοια ατομα και να προσπαθησουν να καταλαβουν εστω και στο ενα χιλιοστο τι περναει ο αλλος.Υπαρχουν βαθυτερες εννοιες τις οποιες μπορει να μην εχετε καν φανταστει,ποσο μαλλον βιωσει εσεις οι ιδιοι.Προσπαθηστε λοιπον να μειωσετε το μαρτυριο αυτων των ανθρωπων και οχι να του δινετε τροφη και συνεχεια.Μπορει καποια πραγματα να μοιαζουν ευκολα στην θεωρια,αλλα στην πραξη να ειναι απο δυσκολα εως και ακατορθωτα.Δυστυχως εχω ερθει σε πολυ κοντινη επαφη μ'αυτη την θεωρια:Ειμαι 17 χρονων και βλεπω οτι τα τραυματα του παρελθοντος μ'επηρεαζουν ακομη...Καταστασεις που βιωνα 9 χρονων-και πολυ μικροτερη-κατοικουν ακομα εσωτερικα και παιρνουν σαρκα και οστα στους εφιαλτες μου.Αυτο που θελω να πω ειναι οτι υπαρχουν πολλοι πιο σοβαροι λογοι για να μην θελει καποιος την ζωη του,ακομη και οταν ειναι εφηβος και οι αιτιες μοιαζουν να ειναι αποτυχημενοι επιπολαιοι ερωτες και χαμενες φιλιες..."Οταν κλεινει μια πορτα,κανεις δεν μπορει να γνωριζει τι γινεται μεσα σ'αυτην." Γι'αυτο λοιπον,ας κανουμε ολοι μια προσπαθεια να διευρυνουμε λιγο την αντιληψη μας και να αναλυουμε τις αιτιες που υποβοσκουν.Σιγουρα εχουν να μας πουν πολλα περισσοτερα απ'τα γρηγορα και βιαστικα συμπερασματα που βγαζουμε μονοι μας.

Σελίδες: [1]