Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Άνθρωπος και ζωή / Απ: AYTOKTONIA
« στις: 14/07/08, 21:31 »
Εγώ εδώ,καινούργια ειμαι, αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση το θέμα - εχω άλλωστε χρόνια που ασχολούμαι με αυτό... Μάλλον χρειαζόταν να θεραπευσω τις δικές μου "αυτοκτονικές" τάσεις...
Μετά λοιπόν από όλα αυτά τα χρόνια έχω καταλήξει σ'ενα συμπέρασμα - και λέω να το γράψω -που ξέρεις , μπορεί και να βοηθήσει...
Λοιπόν,έζησα και μεγάλωσα σ'έναν κόσμο γεμάτο κακοποίηση. Τα πάντα, από τις σειρήνες των περιπολικών και την ατμοσφαιρα μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα - τα πάντα μας κακοποιούν. Κάθε λεπτό βιάζεται μια γυναίκα ή ενα παιδί, κάθε λεπτό πεθαίνουν παιδιά από πείνα ή ασθένεια. Η καθημερινότητα μας χαρακτηρίζεται από ανταγωνισμό και κριτική ακόμα και μέσα στις πιο στενές μας σχέσεις - αυτές με τους γονείς μας π.χ. - και την αξία σου σαν ανθρωπος σχεδόν αποκλείεται να την βρείς μέσα από αυτά που σου μαθαίνει το σχολείο και γενικότερα το..."σύστημα" του "πολιτισμού" μας.
Δεν έχω απορίες του τύπου "γιατί να σκέφτεται ενα νέο παιδί την αυτοκτονία" - ειναι βέβαιον οτι έχει πολλές αφορμές, κι αν του'χουνε προκύψει και κάποιες προσωπικές εμπειρίες οι σκέψεις αυτές ειναι φυσική συνέπεια...
Η μόνη απάντηση σ'αυτές τις σκέψεις - η μόνη που κατάφερα να δώσω εγώ στον εαυτό μου κι έτσι βρήκα και ενα νόημα ειναι ακριβώς η "κακοποίηση" - και η επίγνωση ότι υπάρχουν παρα πολλοί που την υφίστανται!
Αν εισαι ζωντανός μπορείς να κάνεις πολλά για να αλλάξουν τα πράγματα - και να βοηθήσεις όχι μόνο τον εαυτό σου... Αν αποφασίσεις να "την κάνεις" ... τους εχεις κάνει απλώς την χάρη...! Τους λές πως ειναι νικητές!
Δεν το αξίζουν!
Μετά λοιπόν από όλα αυτά τα χρόνια έχω καταλήξει σ'ενα συμπέρασμα - και λέω να το γράψω -που ξέρεις , μπορεί και να βοηθήσει...
Λοιπόν,έζησα και μεγάλωσα σ'έναν κόσμο γεμάτο κακοποίηση. Τα πάντα, από τις σειρήνες των περιπολικών και την ατμοσφαιρα μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα - τα πάντα μας κακοποιούν. Κάθε λεπτό βιάζεται μια γυναίκα ή ενα παιδί, κάθε λεπτό πεθαίνουν παιδιά από πείνα ή ασθένεια. Η καθημερινότητα μας χαρακτηρίζεται από ανταγωνισμό και κριτική ακόμα και μέσα στις πιο στενές μας σχέσεις - αυτές με τους γονείς μας π.χ. - και την αξία σου σαν ανθρωπος σχεδόν αποκλείεται να την βρείς μέσα από αυτά που σου μαθαίνει το σχολείο και γενικότερα το..."σύστημα" του "πολιτισμού" μας.
Δεν έχω απορίες του τύπου "γιατί να σκέφτεται ενα νέο παιδί την αυτοκτονία" - ειναι βέβαιον οτι έχει πολλές αφορμές, κι αν του'χουνε προκύψει και κάποιες προσωπικές εμπειρίες οι σκέψεις αυτές ειναι φυσική συνέπεια...
Η μόνη απάντηση σ'αυτές τις σκέψεις - η μόνη που κατάφερα να δώσω εγώ στον εαυτό μου κι έτσι βρήκα και ενα νόημα ειναι ακριβώς η "κακοποίηση" - και η επίγνωση ότι υπάρχουν παρα πολλοί που την υφίστανται!
Αν εισαι ζωντανός μπορείς να κάνεις πολλά για να αλλάξουν τα πράγματα - και να βοηθήσεις όχι μόνο τον εαυτό σου... Αν αποφασίσεις να "την κάνεις" ... τους εχεις κάνει απλώς την χάρη...! Τους λές πως ειναι νικητές!
Δεν το αξίζουν!
