Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Διαζύγιο...

« στις: 13/02/10, 04:58 »

Θέλω ελεύθερος να ζω,
να ανασαίνω, να πετώ,
να υπάρχω για ένα "σ' αγαπώ" ή να πεθαίνω...
Θέλω ν' ακούω την καρδιά,
να ξαγρυπνώ κάθε βραδιά
κι ας μ' έχετ' όλοι σας για πάντα ξεγραμμένο..

Μετά απο αυτό, αλήθεια χρειάζεται να πώ κάτι άλλο εγώ?!!
Μικρή τα είπες όλα εσύ και με κάλυψες πλήρως!!!!

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Σημάδια...

« στις: 13/02/10, 04:54 »

κορμί στο κορμί σου, τα πάντα ζητάει...λες εσύ....

εγώ καταλαβαίνω και

ψυχή στην ψυχή σου
καθώς και καρδιά στη καρδιά σου

και τα πάντα όλα που ακούγεται τελευταία!!

Σημάδια στο χαρτί που γίνονται κραυγή Μαράκι!!!

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Δω χάμω κείτεται νεκρός

« στις: 13/02/10, 04:47 »

Ipea σε ευχαριστώ πόλύ για τα καλά σου λόγια. Και για μένα είναι σίγουρο ότι άξιζε ένα δάκρυ, απλά πότε άραγε φτάνει ένας άνθρωπος στο σημείο να απαρνηθεί αυτή του την αξία και να γίνει "κακός";...το καταλαβαίνει άραγε ή είναι μία παγίδα στην οποία πέφτει χωρίς καν να το αντιληφθεί;...κάποια από τα ερωτήματα που γέννησαν το συγκεκριμένο ποίημα.

Να σαι καλά και έχεις την καλησπέρα μου.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ένας τρελός…

« στις: 20/01/10, 23:26 »

Το βράδυ ντύνομαι Θεός
και παίζω με τα άστρα,
ένας τρελός που χάνεται
σε ερείπια από ναούς
και γκρεμισμένα κάστρα.

Ναοί που φιλοξένησαν
της μοίρας μου θυσίες,
πάνω σε πέτρινους βωμούς
που οι άγγελοι σμιλέψανε
πριν να γενούν των ανθρώπων
φύλακες ευτυχίας.

Τότε που δεν υπήρχανε
όρια και κανόνες,
τότε που ήταν οι άνθρωποι
ένα παιχνίδι θεϊκό,
φάρσες να καταστρώνουνε
για να περνούνε οι αιώνες.

Κάστρα που με κόπο χτίσανε
τα χέρια τα δικά μου,
κάθε πέτρα λαξεύσανε,
με ιδρώτα την μουσκέψανε,
από της ψυχής μου την ψυχή
και αίμα απ΄ την καρδιά μου

Με μάρμαρο τα ντύσανε
και ακριβό γρανίτη,
όσοι τα επισκέπτονται
να νοιώθουν δέος μα και θυμό,
γιατί ετούτο το αρχοντικό,
ιδιοκτησία ενός τρελού,
σε αυτούς ποτέ δεν θ’ ανήκει.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Έρωτας φθηνός (Ελεάνα)

« στις: 20/01/10, 23:17 »

Μου την έχεις ξανακάνει αυτή την ερώτηση...και όπως και τότε
απλά σου λέω.. ρώτα στην επόμενη συνεδρία μας ...είναι δύσκολο απο εδώ!

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Δω χάμω κείτεται νεκρός

« στις: 20/01/10, 23:12 »

Χμμμ δεν είναι και κάθε μέρα που καταφέρνει κανείς
να κάνει μία γυναίκα δύο μέτρα να αναριχιάζει! ...
αυτό και αν είναι επιτυχία

Σε ευχαριστώ πολύ βρε Μαράκι...το συγκεκριμένο
σε κάνει να νοιώθεις την ανάγκη να ακούσεις ένα καλό λόγο!!

Φιλιά μικρή!

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μην αφήσεις

« στις: 10/01/10, 20:50 »

Σαν ακούσεις τις βουβές τις προσευχές
και της σιωπής το ουρλιαχτό σα σε τρομάξει,
μην αρνηθείς τις κρυφές σου τις ευχές
και τα όνειρα που κάνεις πριν χαράξει.

  Σα σκοτεινό φως γύρω σου απλωθεί
και ακίνητος ο χρόνος θα περνάει,
η ψυχή σου πρόσεξε μην νεκρωθεί,
την ζωή σου μην αφήνεις να κυλάει.

  Οι δαίμονες με δώρα σαν θα ‘ρθουν
και οι άγγελοι με κατάρες σε ζυγώσουν,
τα παραμύθια που έπλεκες μικρός
μην αφήσεις γκρίζα και μουντά να μαραζώσουν.

  Μην αφήσεις το μαύρο πέπλο της νυχτιάς
και τα σύννεφα που κρύβουν τα αστέρια,
να σου κλέψουν της καρδιάς σου τα προικιά,
της ψυχής σου τα λευκά τα περιστέρια.

  Μην αφήσεις το τραγούδι της σιωπής
και τους ψίθυρους που σε έχουν ξεκουφάνει,
τις ψαλμωδίες να σου κλέψουν,
που σα παιδί,
στο μυαλό σου μια βραδιά είχες υφάνει.

  Σαν ακούσεις τις βουβές τις προσευχές
και της σιωπής το ουρλιαχτό σα σε τρομάξει,
μην βυθιστείς σε σκοτεινές διαδρομές,
ένα δάκρυ πικρό απλά, άσε να στάξει.

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Έρωτας φθηνός (Ελεάνα)

« στις: 10/01/10, 20:44 »

lampros  σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, πολύ με τιμάς 
Σε ευχαριστώ για το καλοσώρισμα και εύχομαι να τα λέμε συχνά. Καλως σας βρήκα και εύχομαι και σε σένα ότι καλύτερο για το 2010!

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Έρωτας φθηνός (Ελεάνα)

« στις: 07/01/10, 10:49 »

-ilianthe σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, ειλικρινά με τιμάς...η εξέλιξη που λές, μακάρι να έρθει αλλά το πιο σημαντικό είναι να μπορούμε να εκφραζόμαστε..όσο αυτο συμβαίνει ...όλα καλύτερα θα μοιάζουν!!

-ipea σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σου άρεσε

Να ευχηθώ και στους δύο Χρόνια πολλά και να φέρει ο νέος χρόνος...υγεία, αγάπη, ευτυχία και πολλά πολλά χαμόγελα!!!!

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πορτρέτο

« στις: 29/12/09, 04:54 »

Τα δάκτυλα τρέμουν
τη νύχτα αυτή
και λέξεις δεν υπάρχουν
το στόμα να πει.

  Το χαρτί μοιάζει να είναι
ραγισμένο γυαλί.
Κάθε λέξη που γράφω
την σάρκα πληγώνει,
με πόνο αβάσταχτο
το μυαλό μου θολώνει,
και το αίμα καυτό
ρέει από κάθε πληγή.

  Το χαρτί μουτζουρώνω
ξανά και ξανά.
Με πονάει…θυμώνω.
Σε χιλιάδες κομμάτια
με βία το σκίζω,
δώρο στον αγέρα το κάνω,
μαζί με τις σκέψεις μου
να το πάρει μακριά.

  Σε μια αναζήτηση έχω χαθεί.
Χωρίς αποτέλεσμα…
Χωρίς λογική…
Της καρδίας μου πορτρέτο
έχω βαλθεί
να ζωγραφίσω απόψε
σε ένα κομμάτι χαρτί.
Μα σα κομμάτια από παζλ
που έχουν χαθεί.
μοιάζουν οι λέξεις,
δεν είναι εδώ…
στις σκοτεινές γωνιές του μυαλού μου
έχουν κρυφτεί.

  Τα δάκτυλα τρέμουν
τη νύχτα αυτή,
και λέξεις δεν υπάρχουν
το στόμα να πει.
Μα τα δάχτυλα τρέμουν
γιατί έχουν πληγωθεί,
και το στόμα βουβό
κι αν είναι ,
δεν πειράζει,
γιατί απόψε το πορτρέτο
όχι με λόγια…
αλλά με αίμα θα βαφτεί.

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Έρωτας φθηνός (Ελεάνα)

« στις: 29/12/09, 04:51 »

Έρωτας φθηνός 
και χάδια χονδρική,
στο μισοσκόταδο πουλιούνται
από τα μεσάνυχτα μέχρι την πρώτη αυγή.

  Σε χώρους που με πολυτέλεια
είναι ντυμένη η παρακμή,
κορμιά λικνίζονται
στο ρυθμό ,
και σε μουσική αισθησιακή.

  Λίγο ποτό και δυο τσιγάρα
οι αναστολές για να χαθούν,
στο αλκοόλ και στο καπνό,
ένστικτα αρχέγονα,
έδαφος πρόσφορο να βρούν.

  Και εκεί που μέσα στο μεθύσι
η ηθική έχει πνιγεί,
σε πλησιάζει μια μορφή,
που μέσα σ΄ όλη αυτή την ζάλη
μοιάζει να είναι αγγελική.

  Με ένα χάδι πληρωμένο
την μοναξιά σου κυνηγά,
σε θήραμα στήνει καρτέρι
για να το εξαργυρώσει πιο μετά.

  Με τρυφερότητα πλάστή
θα ξεγελάσει,
της μοναξιάς σου τις πληγές,
μόνο και μόνό για όταν θα φύγει
η θλίψη και η αγωνία να επιστρέψουνε
διπλές.

  Με κορμί που θα ζηλεύαν
του Ολύμπου οι θεές,
και δυο κουρέλια που μόλις
κρύβουν
τις πιο ηδονικές περιοχές,
σε ζαλίζει με υποσχέσεις,
που τόσο απλόχερα χαρίζουν,
του κορμιού της οι κινήσεις
και οι υπέροχες γραμμές.

  Και όταν πλέον μέσα στην μέθη
μόνο το ένστικτο καθάριο ζει,
θα σου ζητήσει να την αφήσεις
ολοκληρωτικά να σου δοθεί.
Τρυφερότητα και χάδια που
μοίαζουν τόσο αληθή,
θα στα δώσει ειλικρινά,
σε τιμή προσιτή… λογική.

  Και όταν όλα έχουν τελειώσει
και το αλισβερίσι ολοκληρωθεί,
στο μάγουλο θα σε φιλήσει,
σε ευχαριστώ θα ψιθυρίσει,
ο χρόνος σου όμως τελείωσε
και τώρα το καρτέρι μου
από την αρχή,
για το επόμενο θήραμα,
πρέπει να στηθεί.

  Καθώς το τέλειο κορμί
θα απομακρύνεται γοργά,
και η επιρροή από το καπνό και το αλκοόλ
πλέον θα αρχίζει να περνά,
ένα μίγμα από συμπόνια, ντροπή,
μοναξιά και ηδονή
την καρδιά σου πλημμυρίζουν,
και μια σκέψη σε στοιχειώνει
που σου καεί την ψυχή.

  Έρωτας φθηνός 
και χάδια χονδρική,
στο μισοσκόταδο πουλιούνται
από τα μεσάνυχτα μέχρι την πρώτη αυγή.
Αγάπες και έρωτες ακριβοί αυτοί τα συντηρούνε,
όμως της καρδιά σου οι πληγές για να επουλωθούνε
αυτή η φθήνια σε αρρωσταίνει… σε πνίγει…δεν αρκεί.

  Και όμως για αυτές τις λίγες στιγμές,
παρότι ήξερες πως είναι πλαστές,
με μια διεστραμμένη λογική,
ένοιωσες ότι έστω με πληρωμή
κάποιος σε νοιάστηκε και ήταν εκεί…
Για ένα δευτερόλεπτο, για μία στιγμή,
απόλυτα σου δόθηκε,
τίποτα δεν ζήτησε…
δεν σε πρόδωσε….δε σε πλήγωσε,
μονάχα ένα ποτό … ένα χαμόγελο…
και φυσικά στο τέλος το αντίτιμο,
που εξ’ αρχής,
είχε συμφωνηθεί.

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δω χάμω κείτεται νεκρός

« στις: 02/12/09, 00:32 »

Δω χάμω κείτεται νεκρός,
μίζερος άνθρωπος...κακός,
κανένας δεν εδάκρυσε
σαν έφυγε η ψυχή του.

Κανείς πένθος δεν βίωσε,
μόνος του απεβίωσε,
το δάκρυ το τελευταίο του
ταξίδεψε μονάχο.

Αγάπης χέρι στα στερνά,
στα τελευταία τα λεπτά,
δεν βρέθηκε το χέρι του
τρεμάμενο να κρατήσει.

Και ούτε πρόσωπο...έστω γνωστό,
σαν χάρη σε συνάνθρωπο,
δεν ήταν στο τέλος πλάι του,
με ένα φιλί στο μέτωπο,
για να τον χαιρετήσει.

Έζησε μόνος τη ζωή,
του κόσμου απέφευγε τη βουή,
γιατί ποτέ δεν κατάφερε
το φόβο του να νικήσει.

Στα όνειρα έβρισκε το φως,
μέχρι το τέλος...τόσο δειλός,
ποτέ του δεν βρήκε δύναμη
τον ήλιο να αντικρίσει.

Σε μια φυλακή τον είχα βρει
την έχτιζε μου είπε...μια ζωή,
ποτέ του δεν ετόλμησε
να ανοίξει τα φτερά του.

Τους ανθρώπους, μου ‘πε...δεν τους μπορώ,
τους αγαπάω...μα πονώ,
κάθε φορά που έρχονται
μου κλέβουνε και κάτι.

Δεν είναι που είμαι κακός
μου ‘πε κάποτε...εμπιστευτικώς,
μα τρόπο δεν έχω άλλο πια
να πάψω να πονάω.

Δω χάμω κείτεται νεκρός,
μίζερος άνθρωπος...κακός,
με όρκισε στο τάφο του
ετούτο πως θα γράψω.

Ποτέ κανείς να μη σταθεί,
πάνω από το μνήμα του και πει,
πως άνθρωπος ήτανε κι αυτός,
και ίσως τελικά να άξιζε
σαν έφευγε...να κλάψω.

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μια βραδιά

« στις: 02/12/09, 00:30 »

ipea σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια!!...όσο για το αίμα και μένα με χάλασε αλλά τι να το κάνεις..εκείνο τραβούσε η όρεξή μου εκείνο το βράδυ
Εε και΄μη νομίζεις το τσιπουράκι και το κρασάκι συνδυάζονται άψογα με αυτο!!

Να σαι καλά και έχεις την καλησπέρα μου!

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μου λείπεις τόσο...

« στις: 23/11/09, 02:50 »

Απλά επειδή δεν ξέρω αν οι υπόλοιποι το έχουν ακούσει με τη μελωδία για την οποία γράφτηκε...ένα έχω να πω....προλάβετε να πάρετε αυτόγραφο πριν την ανακαλύψει καμιά δισκογραφική!!!!

ΕΕΕΕ!!!....το δικό μου δεν το έχω πάρει ακόμα!!!!!!!! ...Αντεεεεε!!!

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μια βραδιά

« στις: 23/11/09, 02:44 »

Τα καλύτερα ε; Απλά η δικιά μου απορία είναι πώς γίνεται τα "καλύτερα" να βγαίνουν πάντα στις πιο δύσκολες ώρες μας ρε Μαράκι;!!
Και δεν ξέρω αν τα λέει όλα...ξέρω ότι υπάρχουν και αρκετά όμορφα που σίγουρα δεν εμπεριέχονται εδώ...αλλά νομίζω λέει αρκετά για τις δύσκολες ώρες μας...και είμαι σίγουρος ότι εσύ καταλαβαίνεις σε ποιές αναφέρομαι!!

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μια βραδιά

« στις: 19/10/09, 00:09 »

Μια βραδιά που θα περάσει
δίχως λόγια τρυφερά,
μια βραδιά δίχως αγάπη,
μια βραδιά για μοναξιά.

  Μια βραδιά που θα κοιτάζεις
το θεό και θ’ απειλείς,
αν του βαστάει να κατέβει
δυο κουβέντες να του πεις.

  Να του πεις πως δεν αντέχεις
τόσο μόνος πια να ζεις,
να του πεις να πάρει πίσω
το πολύτιμο δώρο της ζωής.

  Να του πεις, ρε δε γουστάρω,
να του πεις, ρε δεν μπορώ,
να πληγώνω, να πονάω,
προκειμένου για να ζω.

  Να του πεις πως για να ζήσω
το νοίκι είναι ακριβό,
ρε δεν γουστάρω να πληρώνω,
ρε δεν αντέχω πια να ζω.

  Μια βραδιά που σε ζυγώνουν
δαίμονες και προσευχές,
μια βραδιά που μοιάζει το αύριο
να στραγγαλίζεται από το χθες.

  Μια βραδιά δίχως συμπόνια
που θέλεις αίμα να γευτείς,
μια βραδιά που δεν γουστάρεις
και θέλεις αίμα να γευτείς.

  Μια βραδιά που θα κοιτάζεις
το θεό και θ’ απειλείς,
αν σου βαστάει έλα για λίγο
και νοιώσε τον πόνο της ζωής.

  Μια βραδιά που θα κοιτάζεις
το θεό και θ’ απορείς..
Εσύ άραγε αντέχεις...;
Εσύ άραγε μπορείς…;
Ότι αντέχω να τ’ αντέξεις…;
και ότι ζω κι εσύ να ζεις…;

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Αχ λίγο μόνο αν μ’ άφηνες

« στις: 07/09/09, 20:59 »

-Μαρακι μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,με κακομαθαίνεις όμως να ξέρεις!!  αυτό είναι που σου έλεγα για μελοποίηση )

Χμμ...βαθιά μέσα μας και στους δύο...απλά αναρωτιέμαι γιατί καμιά φορά είναι τόσο δύσκολο για κάποιους να λάβουν αγάπη!

Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα...χμμ...βλεπεις σιγά σιγά μπαίνω σε όλα τα forum που είστε ....εε προσπαθώ να ακολουθώ τα βήματα των σπουδαίων!!

Φιλια μικρή και θα τα πούμε σύντομα τηλεφωνικα!!

-gkou σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και για τα καλά σου λόγια...δεν ξέρω άν είναι σοφά τα λόγια...απλά περικλείουν αλήθειες...τουλάχιστον αυτές που έζησα εγώ.

Χαρηκα πολύ για τη γνωριμία...να έχεις ένα όμορφο βράδυ!!

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αχ λίγο μόνο αν μ’ άφηνες

« στις: 23/08/09, 20:35 »

Αγάπες που περάσανε
σε πλήγωσαν και φύγαν,
και οι έρωτες που διάλεγες
τα όνειρά σου πνίγαν.

  Πληγές αφήσαν ανοικτές
και τραύματα που καίνε,
φόβους που κυριεύουνε,
δαίμονες που θεριεύουνε,
γι’ αγάπη όταν σου λένε.

  Αχ λίγο μόνο αν μ’ άφηνες
απλά να σ’ αγαπήσω,
τους φόβους σου θα πάλευα
ζωή να σου χαρίσω.

  Πληγές που σου έκανε η ζωή
θα μάτωνα για να κλείσω,
και τα όνειρα που σου σκότωσαν
με δάκρυα θ’ αναστήσω.

  Φάρσες που σου έκανε η ζωή
σκοτώσαν τα όνειρά σου,
και δεν χωράει πια κανείς
μέσα στην αγκαλιά σου.

   Δεσμώτες κρύβουνε καλά
τα πιο μεγάλα θέλω,
και στην συνήθεια αναζητάς
τον τρόπο να βρεις να μην πονάς,
αγάπη μου λες… δεν θέλω.

  Αχ λίγο μόνο αν μ’ άφηνες
απλά να σ’ αγαπήσω,
τους φόβους σου θα πάλευα
ζωή να σου χαρίσω.

  Πληγές που σου έκανε η ζωή
θα μάτωνα για να κλείσω,
και τα όνειρα που σου σκότωσαν
με δάκρυα θ’ αναστήσω.

  Μα δεν αφήνεις πλέον κανένα
να πλησιάσει πιο κοντά,
τα συναισθήματά σου κρύβεις,
να νοιώθεις άλλο δεν θέλεις πια.

  Δεν αντέχεις άλλο πόνο
και έτσι πια δεν προσπαθείς,
στην ρουτίνα αναζητάς,
τον τρόπο να βρεις να μην πονάς,
καταφύγιο να κρυφτείς.

Αχ λίγο μόνο αν μ’ άφηνες
απλά…να σ’ αγαπήσω…