Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Δισκοκριτικη--Ε-Go--15-7-2003
« στις: 18/07/03, 04:18 »
Αλλη μια κριτικη για το δισκο. Απο την κυρια Γεωργία Λαιμού (που τη συνοδευει η φημη της δυσκολης-απαιτητικης οσον αφορα τις κριτικες τις..)... :
Ιωαννίδης Αλκίνοος - Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή
Ένας δίσκος λίγες λέξεις
Τη δήλωσή μου (ότι είμαι μεγάλη θαυμάστρια του ταλέντου, των ερμηνευτικών δυνατοτήτων, του ήθους και της φωνής του Αλκίνοου) την έχω ήδη κάνει τόσες φορές που στο τέλος θα γίνω κουραστική.
Αρα ξεπερνάμε το γεγονός ότι ο Αλκίνοος είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει η Ελλάδα (χάρη στην Κύπρο) σήμερα, και πάμε στο γεγονός ότι και σε αυτόν το δίσκο, η πολύχρωμη σα ζωγραφιά του πατέρα του καρδιά του, έχει καταφέρει να φτιάξει μερικά υπέροχα τραγούδια.
Και λέω η 'καρδιά του', γιατί εδώ ο Αλκίνοος έχει κάνει αυτό που μόνο οι πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες κατορθώνουν: να σε κάνει να πιστεύεις πως ό,τι κάνει το κάνει εύκολα, με αυθόρμητο -ανεξέλεγκτο- συναίσθημα, ενώ ξέρεις ότι η καλλιτεχνική δημιουργία για να στέκει αισθητικά θέλει εξαντλητική δουλειά και πολύ σκέψη.
Η ψυχή πάντως των ήχων και των λέξεων που ακούγονται εδώ έχει μείνει στη θέση της και ανθίζει κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του αυτό το εξαιρετικό παιδί.
Να ξαναγράψω 'μπράβο' ή θα μου κάνεις τον μπλαζέ και θα μου πεις στο μέιλ σου ότι επαναλαμβάνομαι;
Γράψε ό,τι θέλεις, εγώ λέω τρία μπράβο και ότι είμαι πολύ τυχερή που ξέρω ότι θα μπορώ, για πολλά χρόνια ακόμα, να λέω και μερικά 'ευχαριστώ' στον Αλκίνοο κάθε φορά που μου χαρίζει ένα από τα τραγούδια της καρδιάς του.
Ποια κομμάτια πρόσεξες;
To «Απόγευμα στο Δέντρο», το οποίο παίρνει ένα άριστα δέκα με τόνο για τη συγκίνηση που προκαλεί και τη λιτότητά του.
Κι ακόμα ένα άριστα δέκα για την ερμηνεία.
Τον «Προσκυνητή», Το «Αδειο Παράθυρο», το «Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω» (σε ρωτάω, ακούς;), το «Δεν είναι φως» και το «Τα βράδια που ξεχνάς».
Πολλά είναι.
Στίχοι... (οι δίσκοι μιλάνε μόνοι τους)
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σα χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλού μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι
Απ' της ψυχής μου το ιερό
Ως της ζωής μου το μπουρδέλο
Χτίσε μια γέφυρα να πάω και να ?ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
[Αλκίνοος Ιωαννίδης.
Simply 'αλλιώς', γιατί γίνεται και αλλιώς, ξέρεις.]
Δυο τρία πράγματα που ξέρω...
ότι το εξαιρετικό εξώφυλλο του δίσκου είναι από πίνακα ζωγραφικής του πατέρα του Αλκίνοου, Αντη.
Για να ξέρεις από πού ήρθε η φλόγα.
Δίσκος:
που περιέχει τουλάχιστον 6 πάρα πολύ όμορφα τραγούδια κι ένα μικρό αριστούργημα.
Τελικά να τον αγοράσω;
Καλπάζοντας με το άλογό σου από το σπίτι ως το δισκάδικο και πίσω. (Το άλογο είναι optional).
Γεωργία Λαιμού .
Ιωαννίδης Αλκίνοος - Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή
Ένας δίσκος λίγες λέξεις
Τη δήλωσή μου (ότι είμαι μεγάλη θαυμάστρια του ταλέντου, των ερμηνευτικών δυνατοτήτων, του ήθους και της φωνής του Αλκίνοου) την έχω ήδη κάνει τόσες φορές που στο τέλος θα γίνω κουραστική.
Αρα ξεπερνάμε το γεγονός ότι ο Αλκίνοος είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει η Ελλάδα (χάρη στην Κύπρο) σήμερα, και πάμε στο γεγονός ότι και σε αυτόν το δίσκο, η πολύχρωμη σα ζωγραφιά του πατέρα του καρδιά του, έχει καταφέρει να φτιάξει μερικά υπέροχα τραγούδια.
Και λέω η 'καρδιά του', γιατί εδώ ο Αλκίνοος έχει κάνει αυτό που μόνο οι πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες κατορθώνουν: να σε κάνει να πιστεύεις πως ό,τι κάνει το κάνει εύκολα, με αυθόρμητο -ανεξέλεγκτο- συναίσθημα, ενώ ξέρεις ότι η καλλιτεχνική δημιουργία για να στέκει αισθητικά θέλει εξαντλητική δουλειά και πολύ σκέψη.
Η ψυχή πάντως των ήχων και των λέξεων που ακούγονται εδώ έχει μείνει στη θέση της και ανθίζει κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του αυτό το εξαιρετικό παιδί.
Να ξαναγράψω 'μπράβο' ή θα μου κάνεις τον μπλαζέ και θα μου πεις στο μέιλ σου ότι επαναλαμβάνομαι;
Γράψε ό,τι θέλεις, εγώ λέω τρία μπράβο και ότι είμαι πολύ τυχερή που ξέρω ότι θα μπορώ, για πολλά χρόνια ακόμα, να λέω και μερικά 'ευχαριστώ' στον Αλκίνοο κάθε φορά που μου χαρίζει ένα από τα τραγούδια της καρδιάς του.
Ποια κομμάτια πρόσεξες;
To «Απόγευμα στο Δέντρο», το οποίο παίρνει ένα άριστα δέκα με τόνο για τη συγκίνηση που προκαλεί και τη λιτότητά του.
Κι ακόμα ένα άριστα δέκα για την ερμηνεία.
Τον «Προσκυνητή», Το «Αδειο Παράθυρο», το «Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω» (σε ρωτάω, ακούς;), το «Δεν είναι φως» και το «Τα βράδια που ξεχνάς».
Πολλά είναι.
Στίχοι... (οι δίσκοι μιλάνε μόνοι τους)
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σα χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλού μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι
Απ' της ψυχής μου το ιερό
Ως της ζωής μου το μπουρδέλο
Χτίσε μια γέφυρα να πάω και να ?ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
[Αλκίνοος Ιωαννίδης.
Simply 'αλλιώς', γιατί γίνεται και αλλιώς, ξέρεις.]
Δυο τρία πράγματα που ξέρω...
ότι το εξαιρετικό εξώφυλλο του δίσκου είναι από πίνακα ζωγραφικής του πατέρα του Αλκίνοου, Αντη.
Για να ξέρεις από πού ήρθε η φλόγα.
Δίσκος:
που περιέχει τουλάχιστον 6 πάρα πολύ όμορφα τραγούδια κι ένα μικρό αριστούργημα.
Τελικά να τον αγοράσω;
Καλπάζοντας με το άλογό σου από το σπίτι ως το δισκάδικο και πίσω. (Το άλογο είναι optional).
Γεωργία Λαιμού .
