Μηνύματα

1

Άνθρωπος και ζωή / Re:Meta thanaton zwi...

« στις: 01/08/04, 23:36 »

Ο λόγος της Σοφίας ήταν σοφός.
Ο ηθικός εγωισμός είναι που μας κάνει και φοβόμαστε τον θάνατο και κατά συνέπεια αναζητάμε με τρόμο και αγωνία την συνέχιση της ζωής μετά τον θάνατο.
Το "δεν μπορεί κάτι άλλο θα υπάρχει" είναι η ύστατη ελπίδα μπροστά στο σίγουρο τέλος. Η ελπίδα αυτών που όσο ζούσαν δεν συμφιλιώθηκαν με τον θάνατο. Γιατί οι άλλοι, αυτοί που όσο ζούσαν μιλούσαν ήρεμα και ταπεινά με τον θάνατο, ρούφηξαν τη ζωή ως το τέρμα και έφυγαν γαλήνια.
Αν θεωρούμε ως κέντρο της Ζωής τον εαυτό μας, αν πιστευουμε ότι όλα κινούνται γύρω από εμάς, μιλάμε για έναν υπαρκτικό εγωισμό που καταδυναστευει τη φύση μας και δεν την αφήνει να δει πως είμαστε φθαρτοί όπως όλα τα πλάσματα μέσα στη φύση. Όπως ο λαγός, το έλατο, ακόμα και ο ήλιος.
Εδώ νομίζω θα μας έκανε καλό λίγος Καβάφης... "εις το μεγάλο Τίποτα..."  

2

Άνθρωπος και ζωή / Re:meta thanaton zoi

« στις: 26/07/04, 23:44 »

Αγαπητή Πηνελόπη δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε μένα αλλά δεν νομίζω πως υπήρξα κυνικός ούτε ισοπεδωτικός στην θέση που υποστήριξα.
Ίσα ίσα κατανοησα απόλυτα τις απόψεις των ανθρώπων που πιστευουν ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά τον θάνατο. Και πρόσθεσα ότι οι θρησκείες εκμεταλευομενες τον φόβο του θανάτου στον άνθρωπο πουλάνε θέσεις στον παράδεισο...
Αυτοί που πληρώνονται για να πιστεύουν δεν είναι άλλοι από τα μέλη των ιερατείων της κάθε θρησκείας.
Αυτά.
Την τελευταία παρατήρησή σου δεν την κατάλαβα.

3

Άνθρωπος και ζωή / Re:Θάνατος

« στις: 26/07/04, 18:14 »

Φιλική συμβουλή: Μην ασχολείσαι ποτέ με ανθρώπους που δεν τους απασχολεί ο θάνατος. Είναι ήδη πεθαμένοι, απλά δεν το γνωρίζουν. Και είναι άδικο εσύ ένας ζωντανός να κάνεις παρέα με πτώματα

4

Άνθρωπος και ζωή / Re:Θάνατος

« στις: 26/07/04, 17:53 »

Σκέφτομαι τον θάνατο αρκετά συχνά.
Στην αρχή με έπιανε τρόμος, όσο περνάει ο καιρός τα βρίσκω μαζί του.
Ο θάνατος είναι το οριστικό τέλος της ζωής μου.
Ο άνθρωπος από τη στιγμή που γενιέται κουβαλάει θάνατο μέσα του. Γιαυτό και πεθαίνει. Μόνο τα πτώματα δεν κουβαλούν θάνατο, γιατί έχουν πεθάνει.
Αλίμονο σε εκείνον που δεν στοχάζεται πάνω στο γεγονός του επερχόμενου θανάτου του (αυτά περί "θα ζήσω αρκετά χρόνια σαν τον παππού μου" μόνο ως αστείο λογίζονται).
Ο Πλάτων μάς το είπε με μια φοβερή φράση: "Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου".
Και φιλοσοφία είναι η αναζήτηση της αλήθειας, ή πιο πεζά η αναζήτηση μιας ευτυχισμένης ζωής.

5

Άνθρωπος και ζωή / Re:meta thanaton zoi

« στις: 26/07/04, 17:42 »

Η επινόηση της μετά θάνατο ζωής είναι ανθρώπινο δημιούργημα.
Κανείς δεν γύρισε από εκεί να μας πει τι είδε και τι υπάρχει. Άρα δεν έχουμε καμιά απόδειξη για ζωή μετά το θάνατο.
Η πίστη στη μεταθανάτια ζωή ήρθε στον κόσμο μαζί με τις θρησκείες. Δεν υπάρχει καμία θρησκεία που να μην πιστεύει σε αυτή. Αν δεν πίστευαν στη μεταθανάτια ζωή δεν θα έκοβαν ούτε ένα εισητήριο...
Κανείς δεν θέλει να πεθάνει και από αυτή την άποψη κανείς δεν θέλει να χαθεί μετά τον θάνατό του. Δικαιολογημένη λοιπόν η ευχή για συνέχιση της ζωής.
Είναι ο φόβος του θανάτου που μας κάνει να θέλουμε να "ζήσουμε" και μετά τον βιολογικό θάνατό μας, μάς λένε οι φιλόσοφοι.
Και εδώ γενιέται μια αντίφαση. Γιατί όλοι αυτοί που πληρώνονται για να πιστευουν ότι υπάρχει μετά θάνατο ζωή (και μάλιστα πολύ πιο ευτυχισμένη από την εγκόσμια, έτσι λένε) τρέμουν στην ιδέα του θανάτου. Αφού η άλλη ζωή τους θα είναι πιο χαρούμενη;
Η απάντηση που δίνω εγώ είναι γιατί η ανθρώπινη φύση γνωρίζει πότε αρχίζει και πότε τελειώνει η ζωή. Αρχίζει με την γέννηση και τελειώνει οριστικά με τον θάνατο
Συμπέρασμα: ζήστε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία.
Μόνο όσοι δεν πίστεψαν στην μετά θάνατο ζωή ρούφηξαν την ζωή ως το τέρμα.
 

6

Άνθρωπος και ζωή / Re:AYTOKTONIA

« στις: 25/07/03, 13:28 »

Θέλει μεγάλη προσοχή όταν αναφέρεται κανείς στην αυτοκτονία. Ας μην ξεχνάμε και τους "ιδανικούς αυτόχειρες". Τον Καρυωτάκη, τον Γιανόπουλο, τον Συκουτρή κ.α.
Όταν η αυτοκτονία δεν είναι αποτέλεσμα παθολογικών προβλημάτων αλλά φιλοσοφικών διεργασιών, τότε η πράξη παίρνει άλλη διάσταση που πρέπει να προσεγγίσουμε με πολύ σεβασμό.