2
« στις: 27/12/11, 02:13 »
λοιπόν ας πούμε ότι είσαι σε μία σχέση πολύ καιρό (4 χρόνια π.χ.) και ότι με τον άλλο είσαι πολύ καλα και έχεις κάτι ωραίο και δε θέλεις τίποτα άλλο. Μια μέρα όμως γνωρίζεις ένα παιδί και υπάρχει μια συμπάθεια και τότε στιγμιαία περνάει η καταραμένη σκέψη από το μυαλό, που δε φταίει αυτό αλλά οι ορμόνες, και τον θες τόσο πολύ.... αλλά όχι δεν γίνεται είσαι καλά με τη σχέση σου και τον/την αγαπάς και είσαι σίγουρος, οπότε διώχνεις τη χαζή σκέψη απ' το κεφάλι σου και εντάξει ξεχνιέσαι...
όμως μετά από μέρες, αφού το έχεις αποφασίσει ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια απλή παρόρμηση, ένα ένστικτο, ανάγκη για σεξ ή οτιδήποτε άλλο τον ξαναβλέπεις και νιώθεις περίεργα. γιατί??? μπα μωρέ ιδέα σου ήταν.. απλά θυμήθηκες τι είχες σκεφτεί δε σημαίνει κάτι.
κι όμως θες να τον κοιτάς(και όχι μόνο) και σε κοιτάει κι αυτός (ω θεε μου, λες? μακάρι να με κοιτάει! μα τι λέω??) τύψεις τύψεις........
και περνάει καιρός και ξεχνιέσαι μέχρι να τον ξαναδείς πάλι.. αλλά αφού αγαπάς άλλον και το ξέρεις, είσαι καλά μαζί του!! και είναι αγάπη το ξέρεις.
πείτε κάτι, ξέρω γω ό,τι θέλετε, δεν περιμένω συγκεκριμένη απάντηση, απλά ήθελα να μιλήσω.
Εμφάνιση μηνυμάτων
το θέμα πιο πολύ το βαλα για να δω πως το βλέπουν κι οι άλλοι και για να πει όποιος θέλει κάποια σχετική εμπειρία. κι όποιος γουστάρει ας κάνει και πλάκα, γιατί όχι, ότι να 'ναι. 