Παρόλο που παίζω 10 χρόνια, κάθε φορά που πιάνω την ακουστική ενός φίλου μου που φοράει 13-άρες χορδές με το action στο Θεό (μεγάλη απόσταση χορδών απο τα τάστα), νιώθω άχρηστος, και τα παρατάω από τον πόνο. Αν έχεις χοντρές χορδές (είπες όχι αλλά κρατάω μια επιφύλαξη), δοκίμασε το επόμενο set που θα βάλεις να είναι 10άρες ή και 9-αρες. Αν έχεις ήδη λεπτές, τότε τα πας μια χαρά, αλλά οι προσδοκίες ήταν λίγο μεγάλες, και τσαμπα απογοητεύεσαι.
Γενικά οι πρώτες μέρες με την κιθάρα είναι ένα σοκ για τα δάχτυλα, και η ακουστική κιθάρα είναι ίσως η πιο δύσκολη περίπτωση (συγκρίνοντας με κλασική και ηλεκτρική). Οπότε κάνε λίγο υπομονη, συνέχισε να παίζεις κάθε μέρα από λίγο, και μόλις νιώσεις πόνο να σταματάς. Επίσης δώσε μεγάλη σημασία στο να κρατάς την κιθάρα σωστα. Ο αντίχειρας να είναι στην σωστή θέση του μπράτσου και τα δάχτυλα να πατάνε κάθετα και καθαρά τις χορδές. Και πάλι υπομονή! η αρχή χρειάζεται πολλά μικρά βήματα
Δεν είμαι σίγουρη για το αν οι χορδές είναι πολύ χοντρές... Πάντως, όταν προσπαθούσα να παίξω κάποιες συγχορδίες με τις εναλλαγές τους στην κλασική κιθάρα της αδερφής μου, έκανα τις εναλλαγές πιο γρήγορα, τα δάκτυλά μου πατούσαν καλά πάνω στις χορδές και εγώ έπαιζα συγχορδίες για για αρκετή ώρα χωρίς να πονάω, αντίθετα με την ακουστική μου, που μετά από λίγα λεπτά νιώθω εντελώς άχρηστη και σκέφτομαι ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ...
Μόνο σήμερα που κάθισα περίπου 1 ώρα, έμαθα τέλεια να κάνω γρήγορες εναλλαγές μεταξύ λα μινόρε, μι ματζόρε, μι μινόρε που μου φάνηκαν πανεύκολες και μόνο τα δάκτυλά μου πονούσαν.