Κάτι που κάνουν όλοι (και εγώ μέσα)είναι ότι στο σόλο επιζητούμε πολύπλοκη φρασεολογία.
Αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι λάθος.Αν μελετήσει κάποιος τον Buddy Guy για παράδειγμα θα ανακαλύψει πόσο βατή,αν και θεική,είναι η φρασεολογία του.
Να διευκρινήσω ότι αναφέρομαι στην blues φρασεολογία.Αν σε ενδιαφέρει να σολάρεις σαν τον Vai ενδεχομένως να ισχύουν άλλα.
Μεγάλη υπόθεση στο solo είναι να τραγουδάει κάποιος αυτό που θέλει να αποτυπώσει στην ταστιέρα.Τραγούδα τις φράσεις σου πριν τις παίξεις και μετά βρες που θα κινηθείς.
Επίσης πρέπει να προσέχουμε τι ακκορντα περνάνε από πίσω για να παίζουμε και τις αντίστοιχες νότες στο σόλο.Αυτό πιστεύω θα δώσει νόημα στο solo και θα το κάνει εκφραστικό.Σόλο δεν νομίζω να είναι ένα ανεβοκατέβασμα της σκάλας (το έκανα με τρέλα κάποτε).
Στο τελείωμα της φράσης (αν μπορείς να το πεις αυτό κολπάκι) δοκίμασε να καταλήγεις στην τονική νότα ή στην 3η της κλίμακας.
Τα παραπάνω φίλε τα δουλεύω και εγώ,μην νομίζεις ότι είμαι κανένας σολίστας τρελός.
Σαφώς και δεν τα έχω κάνει πλήρως κτήμα μου και σαφώς πολύ καλύτεροι κιθαρίστες εδώ μέσα θα σου δώσουν κι άλλες συμβουλές σαφώς πιο έμπειρες (τις οποίες περιμένω και εγώ).
Για να σολάρεις εκφραστικά επίσης και με πόνο

πρέπει να συντρέχουν στη ζωή σου και οι κατάλληλες προυποθέσεις.
Αν σε παρατήσει η γκόμενα πχ σαφώς και θα σολάρεις καλύτερα και από τον G.Moore (..και λίγο χιούμορ

).