Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Ερμηνεία στίχων
« στις: 06/09/14, 13:41 »
καλησπερα παιδια!θα κανω τωρα συντομα μια μικρη συναυλια στο ωδειο μου και μου ζητηθηκε να παιξω το τραγουδι διαφανος απο παπακωσταντινου και θα ηθελα την βοηθεια σας αν μπορει καποιος να μου πει το νοημα των στιχων και ειδικα να μου επεξηγησετε την δευτερη στροφη ωστε να ξερω το τραγουδι.ειδα οτι υπηρχε θεμα για αυτο το τραγουδι αλλα και παλι δεν κατανοω το νοημα του τραγουδιου.ευχαριστω προκαταβολικα!οι στιχοι ειναι:
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα[/size]σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένοςκι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνιόλη της γης η σκόνη, όλη της γης η σκόνη...Ωωωω...Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσαέφερε ένα καράβι ακυβέρνητοανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτηςτο ψέμα δεν το βλέπεις, το ψέμα δεν το βλέπεις...Ωωωω...Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανοςτα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνοςτρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχοάλλο αδερφό δεν έχω, άλλο αδερφό δεν έχω...Ωωωω...Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιάη Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικάη ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας, χωρίς τη θέλησή μας, χωρίς τη θέλησή μας...Ωωωω....Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρααυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμεναβλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ’ αλήθειατα πόδια του τα ίδια, τα πόδια του τα ίδια...Ωωωω...[/color]
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα[/size]σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένοςκι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνιόλη της γης η σκόνη, όλη της γης η σκόνη...Ωωωω...Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσαέφερε ένα καράβι ακυβέρνητοανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτηςτο ψέμα δεν το βλέπεις, το ψέμα δεν το βλέπεις...Ωωωω...Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανοςτα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνοςτρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχοάλλο αδερφό δεν έχω, άλλο αδερφό δεν έχω...Ωωωω...Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιάη Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικάη ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας, χωρίς τη θέλησή μας, χωρίς τη θέλησή μας...Ωωωω....Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρααυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμεναβλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ’ αλήθειατα πόδια του τα ίδια, τα πόδια του τα ίδια...Ωωωω...[/color]