Μηνύματα

1

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Τραγουδισμένα ποιήματα

« στις: 14/05/06, 21:33 »

Νοσταλγία
Κώστας Καρυωτάκης - Λουκάς Θάνος - Νίκος Ξυλούρης

Μεσ' από το βάθος των καλών καιρών
οι αγάπες μας πικρά μάς χαιρετάνε.

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες.
κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
που δεν μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα,
δεν αγαπάς και δεν θυμάσαι, ας κλαις.

Ξάφνου θα ιδείς δυο μάτια γαλανά
-- πόσος καιρός! -- τα χάιδεψες μια νύχτα
και σα ν' ακούς εντός σου να σαλεύει
μια συφορά παλιά και να ξυπνά.

Θα στήσουνε μακάβριο το χορό
οι θύμησες στα περασμένα γύρω
και θ' ανθίσει στο βλέφαρο σαν τότε
και θα πέσει το δάκρυ σου πικρό.

Τα μάτια που κρεμούν -- ήλιοι χλωμοί --
το φως στο χιόνι της καρδιά και λιώνει,
οι αγάπες που σαλεύουν πεθαμένες
οι πρώτοι ξανά που άναψαν καημοί...


Λυπημένα δειλινά
Ζαχαρίας Παπαντωνίου - Γιάννης Σπανός - Καίτη Χωματά

Στης γειτονιάς της φτωχικής
γυρίζ' ο νους μου, τα στενά,
τα λυπημένα δειλινά
στοχάζομαι της Κυριακής.

Μέσα στη κόκκιν' αντηλιά
το μαραμένο θηλυκό
δίχως ελπίδα και μιλιά
ποτίζει το βασιλικό.

Κανείς διαβάτης δε περνά,
κανέν' αυτή δε καρτερεί,
που στο μπαλκόν' ορθή φορεί
το γιορτινό της το γκρενά.

Σα Μοίρα κάθεται μια γριά.
Στο φως μιας πόρτας ρημαδιού,
μακραίν' ο ίσκιος του παιδιού...
Καμπάν' ακούγεται μακριά.

Στο σύννεφο το βυσσινί
θα πέσ' ο ήλιος να κρυφτεί.
Ψαλμός ακούγετ' η φωνή
του τελευταίου πραματευτή.

Όλα σταμάτησαν εκεί.
Αργεί πολύ να 'ρθει η βραδιά...
Πως έχω τη καρδιά βαριά
το δειλινό τη Κυριακή.

2

Νομικά, διαδικαστικά, οργανωτικά / Απ: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

« στις: 07/10/05, 22:38 »

Παρεπιπτόντως μήπως έγραψε τα τραγούδια του Φεστιβάλ κανείς στο πίσι ??

http://www.ert.gr/songfestival/

3

Νομικά, διαδικαστικά, οργανωτικά / Απ: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

« στις: 07/10/05, 12:53 »

Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Μετριότητα, ανοργανωσιά και μαϊμούνια (βλέπε Ζακ και άλλοι). Βραβεύτηκαν δυο από τα χειρότερα τραγούδια, ένα «modern λαϊκό» κι ένα «δηθέντεχνο» (με στίχους του κώλου...). Αυτό που κέρδισε ήταν καλούτσικο (η μουσική κάτι μου θυμίζει - θα το βρω). Του Δρογώση ήταν για μένα μακράν το καλύτερο. Ξεχώρισα και τα «Τραγούδια παλιά» και «Σε σένα κρυμμένο». Μια απορία. Σε πόσα εικοσιτετράωρα και με ποια κριτήρια αξιολόγησαν σχεδόν πεντακόσια τραγούδια για να καταλήξουν στα δώδεκα γνωστά; Και μια παραίνεση. Ας βάλουν επιτέλους κάποιον να παίρνει τους φακέλους.

Σημείωση. Μαϊμού και μαϊμούνι δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το «μαϊμού» είναι καλό. Το «μαϊμούνι» όχι.

4

Λάθη και προτάσεις / Φτάνει πια...

« στις: 25/09/05, 02:21 »

Επειδή νιώθω την ανάγκη να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου για ένα θέμα που εν πολλοίς ανακίνησα, θέλω συνοπτικά να πω τα παρακάτω. Η ουσία του προβλήματος δε βρίσκεται στο τι χωράει από κάτω το χαλάκι μέχρι να σκοντάψει κάποιος. Σε θεωρητικό επίπεδο έχει να κάνει με τη φιλοσοφία του τόπου. Θα αποκτήσουμε και υπόγειο ή θα μετακομίσουμε σε κάποιο τέτοιο; Σε πρακτικό επίπεδο έχει να κάνει με την ποδοσφαιροποίηση του τόπου. Όταν μοιράζεις τζάμπα «πρέζα», τα συνεπακόλουθα είναι προφανή. Ο νοών, νοείτω.

Πρόταση: «Αναζήτηση τραγουδιών».

5

Αρμονία και θεωρία της μουσικής / Απ: ΕΝΤΕΧΝΟ: ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ?

« στις: 02/08/05, 22:58 »

Εσύ cmaj7 που ως φαίνεται κατέχεις την απόλυτη γνώση σε σχέση με τα μουσικά θέματα, πες μας τι κακό έχουν τα λαϊκά ακούσματα; Πως κατέληξες στο ότι αυτοί που αναφέρεις ανήκουν στο μουσικό είδος «λαϊκοπόπ»; Κι επειδή μάλλον αυτό που θέλεις να κάνεις είναι να δημιουργήσεις εντυπώσεις - χαβαλέ, μπάχαλο - (εσύ και το alter ego σου, ο fatses asteies) και είσαι και μεγάλος (τεράστιος θα έλεγα) μουσικός (και ότι άλλο θέλεις) και είσαι και 38 και ακούς και 22 χρόνια μουσική (κατά 95% ροκ - αλήθεια, αγγλικά ξέρεις;), για κούνα το κεφάλι σου να δούμε τι σαβούρα κουβαλάς εκεί μέσα (είδες που συμβάλλω κι εγώ στο σκοπό σου; Να μ’ ευχαριστήσεις γι’ αυτό).

Υ.Γ. Όταν τελειώσεις από ‘δω να μας πεις σε ποιο forum θα πας για να απολαύσουμε κι εκεί το σόου.

6

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ

« στις: 13/06/05, 17:34 »

Στις αρχές Αυγούστου του 1978 ήμουν φιλοξενούμενος σε κατασκήνωση στην Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης (από την άλλη μεριά του βράχου). Κάποιος ομαδάρχης είχε κιθάρα (ποτέ δεν έμαθα αλλά όσο ζω ελπίζω) και με το σούρουπο σιγοτραγουδούσε διάφορα. Ανάμεσα στα τραγούδια που άκουσα τότε, δύο ήταν αυτά που χαράχθηκαν στη μνήμη μου: «Τ’ αστέρι του βοριά» (Χατζιδάκις/Γκάτσος) και «Τζαμάικα» (Λοΐζος/Παπαδόπουλος). Τα τραγούδια αυτά καθόρισαν εν πολλοίς τις μουσικές μου προτιμήσεις αλλά δεν ήταν τα μοναδικά. Άλλωστε, η απλή ακρόαση ενός τραγουδιού ή ενός δίσκου σπάνια έχει τόσο καταλυτική επίδραση σε κάτι που διαμορφώνεται σε βάθος χρόνου και έχει σχέση με την πορεία του καθενός στη ζωή του. Η σημαντικότερη επίδρασή τους, όμως, ήταν στο ότι από τότε άρχισα να συνειδητοποιώ δυο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι το ωραίο δε χρειάζεται να είναι επιτηδευμένο και δυσνόητο. Η ευπρέπεια και η απλότητα, αν δεν αρκούν, είναι τουλάχιστον μια καλή βάση. Το δεύτερο είναι κάτι θεμελιώδες και παραγνωρισμένο σήμερα. Το τραγούδι είναι σύνθεση δύο συστατικών, της μουσικής και του λόγου. Οι περισσότεροι τείνουν να υποβαθμίζουν το δεύτερο συστατικό. Αυτή είναι και η αιτία για την οποία τρελαίνομαι με τους αναλφάβητους που ακούνε τα λεγόμενα «modern λαϊκά» αλλά και τους αστοιχείωτους παπαγάλους του τύπου «Εγώ ακούω μόνο ξένη μουσική. Μέταλ. Σιγά μην ασχοληθώ με τα ελληνικά τραγουδάκια.». Σίγουρα είναι ψεύτης αυτός που λέει ότι κατανοεί απόλυτα κάτι που δεν είναι γραμμένο στη μητρική του γλώσσα (πόσο μάλλον όταν και αυτήν δε γνωρίζει επαρκώς).