εχω δει την μιση ταινια, και είναι ήδη στις τοπ 5 που έχω δεί!! θα την συνεχισω αύριο.. καταπληκτική..
τωρα για την θεωρία.. απ΄ότι ξέρω υπάρχει και η ακριβώς αντίθετη θεωρία.. χωρίς να είμαι σίγουρος:
πως ενα πράγμα τόσο μικρό, οπως π.χ το πέταγμα της πεταλούδας, ειναι τοσο μικρό που θα απορροφηθεί απτο σύμπαν και δεν θα έχει καποια σημαντική ¨αντίδραση¨ στον κόσμο..
Ε;;;

Υπάρχει τέτοια θεωρία; Βασικά δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει επιστημονική θεωρία που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο... Πώς θα απορριφθεί δηλαδή; Θα συμβεί ένα φαινόμενο και τα παρακείμενα μόρια θα "αρνηθούν" να επηρεαστούν; Μάλλον για αμπελοφιλοσοφία μου ακούγεται...
Ως προς τη θεωρία του χάους τώρα, πάντα έλεγα ότι το παράδειγμα της πεταλούδας είναι ένα κακό παράδειγμα, όχι γιατί δεν εφαρμόζεται η θεωρία του χάους, αλλά γιατί δε σε βοηθάει να καταλάβεις το "μηχανισμό" του χάους.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, χάος σημαίνει στη φυσική "στοχαστική συμπεριφορά που εκδηλώνεται σε ένα ντετερμινιστικό σύστημα". Με άλλα λόγια "τυχαία συμπεριφορά σε σύστημα του οποίου η συμπεριφορά καθορίζεται πλήρως από αιτιοκρατικούς νόμους". Ένα κακό με τη θεωρία του χάους που έχει αποτρέψει τους περισσότερους από το να την καταλάβουν είναι το "ψαρωτικό" της όνομα. Ένα άλλο κακό είναι το προαναφερθέν παράδειγμα.
Θα προσπαθήσω να δώσω ένα καλύτερο παράδειγμα. Έστω ότι έχουμε ένα τραπέζι μπιλιάρδου. Χτυπάμε την άσπρη, αυτή χτυπάει μια άλλη μπάλα και η δεύτερη καταλήγει στην τρύπα. Με βάση την γωνία υπό την οποία χτυπήσαμε την άσπρη, μπορούμα να προβλέψουμε αν η άλλη μπάλα θα μπεί ή όχι. πχ αν χτυπήσουμε την άσπρη υπό γωνία από 29 ως 31 μοίρες ως προς την άκρη του τραπεζιού, η άλλη μπάλα θα μπει, αλλιώς όχι. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Έστω ότι εισάγουμε άλλη μια μπάλα στο παράδειγμά μας. Θέλουμε η άσπρη να χτυπήσει την δεύτερη μπάλα, η δεύτερη την τρίτη και η τρίτη να μπει στην τρύπα. Όσοι έχουν παίξει μπιλιάρδο θα ξέρουν (και οι υπόλοιποι θα μπορούν να το φαντασούν) ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο δύσκολο. Αυτό γίνεται γιατί συμβαίνει το εξής: αν η ιδανική γωνία που μπορούμε να χτυπήσουμε την άσπρη είναι 30 μοίρες, για να μπει πχ η τρίτη μπάλα στο κέντρο της τρύπας, εμείς θα καταφέρουμε να την χτυπήσουμε υπό γωνία πχ 29,9 μοίρες. Όταν η άσπρη χτυπήσει όμως την δεύτερη μπάλα, αυτή θα κινηθεί υπό γωνία που διαφέρει όχι 0,1 μοίρες από το ιδανικό αλλά πχ 0,5, δηλαδή η απόκλιση θα αυξηθεί. Ακολούθως όταν η δεύτερη χτυπήσει την τρίτη, η απόκλιση θα φτάσει πχ τις 2 μοίρες, και η τελευταία δεν θα καταλήξει στην τρύπα. Όσο προσθέτουμε μπάλες, τόσο τα "σφάλματα" θα μεγενθύνονται και τόσο πιο δύσκολο θα είναι να πετύχουμε το στόχο μας (πχ δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει παίχτης που να μπορεί να υπολογίσει "καρμπόλες" με 10 μπάλες).
Έστω τώρα ότι βάζουμε ένα μηχάνημα να μετρήσει τη γωνία που χτυπάμε την άσπρη για να μας πεί άμεσα αν η τελευταία μπάλα θα μπει. το μηχάνημα αυτό θα αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα. Δηλαδή, για να προβλέψει το αποτέλεσμα του χτυπήματος θα πρέπει να μπορεί να μετρήσει με σφάλμα πχ το πολύ 1 μοίρα για 2 μπάλες, 0,1 για τρεις, 0,01 για τέσσερις κλπ. Τελικά αν του βάλουμε μια καραμπόλα με 10 μπάλες για να μπορεί να μας πει προς πια κατεύθυνση θα κινηθεί η τελευταία μπάλα πρέπει να έχει ένα σφάλμα πχ 0,00000001.
Αν όμως αντί για ένα τραπέζι μπιλιάρδου έχουμε ένα κουτάκι με αέρα; Το κάθε μόριο του αέρα συγκρούεται με τα υπόλοιπα κάποιες χιλιάδες φορές το δευτερόλεπτο. Για να υπολογίσουμε λοιπόν τη θέση των μορίων μετά από ένα δευτερόλεπτο θα χρειαστούμε τόση ακρίβεια στις μετρήσεις που δε θα μας φτάνει μια εγκυκλοπαίδεια για να γράψουμε τις αρχικές ταχύτητες. Για να κάνουμε προβλέψεις για μετά από δύο δευτερόλεπτα θα χρειαστεί πολλές φορές μεγαλύτερη ακρίβεια, και όσο προσθέτουμε δευτερόλεπτα η ακρίβεια που θα χρειαστούμε ανεβαίνει εκθετικά! Με πόση ακρίβεια πρέπει λοιπόν να μετρήσουμε τις αρχικές ταχύτητες ώστε να μπορούμε να πούμε ότι θα υπολογίσουμε τις θέσεις των μορίων σε μια οποιαδήποτε στιγμή; Η απόντηση είναι ΑΠΕΙΡΗ! με όση ακρίβεια και να κάνουμε τις μετρήσεις, θα υπολογίζουμε σωστά για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά θα πέφτουμε έξω, και ακόμα και αν αυξήσουμε την ακρίβειά μας απλά θα υπολογίσουμε σωστά για λίγο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, και από εκεί και πέρα το φαινόμενο θα εξελίσσεται τυχαία...
Αντίστοιχοι μηχανισμοί "ανακύκλωσης των αποκλίσεων" παρουσιάζονται και σε πληθωρα άλλων φαινομένων, όπως πχ ο καιρός. Και μιλώντας για καιρό και πεταλούδες, ακόμα και αν ξέραμε πως ακριβώς θα πετάξει η κάθε πεταλούδα, απλά θα προβλέπαμε τον καιρό σωστά για λίγες μέρες αργότερα...
(ελπίζω να μην σας μπέρδεψα)