Πριν ακριβώς ένα χρόνο, στις 6 Δεκέμβρη 2008, η δολοφονία του 15 ετών Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από το όπλο ενός ένστολου μαντρόσκυλου του κράτους, του ειδικού φρουρού Επαμεινώντα Κορκονέα σηματοδότησε μια νέα κατάσταση στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της χώρας μας (και όχι μόνο).
Αλήθεια; Και ποια είναι αυτή η νέα κατάσταση; Δεν βλέπω να άλλαξε τίποτα.
Η κρατική έννομη τάξη έδειξε απροκάλυπτα για μια ακόμη φορά ότι το κράτος είναι σε θέση όταν θέλει, να δολοφονεί και λογαριασμό να μην δίνει .
Κανένα κράτος δεν δολοφόνησε το παιδί, ένας άνθρωπος το έκανε. Τέτοιες γενικεύσεις ,στην καλύτερη περίπτωση, μόνο παραπληροφόρηση προσφέρουν.
Αμέτρητοι-εκατοντάδες είναι οι νεκροί πρόσφυγες από πνιγμό ή από νάρκες στα σύνορα.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι νεκροί γιατί προσπάθησαν (δυστυχώς όχι πάντα εν γνώσει τους) να μπουν ΠΑΡΑΝΟΜΑ στη χώρα μας, την ίδια χώρα της οποίας το ποσοστό ανεργίας είναι σταθερό διψήφιο και η οικονομία βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί. Πιστεύει κανείς ότι η αύξηση του ηδη τεράστιου αριθμού (λαθρο)μεταναστών θα βοηθήσει;
Το κείμενο αναφέρει ορισμένα πολύ σωστά πράγματα. Ωστόσο κάνει τεράστιες γενικεύσεις, βάζει ταμπέλες κατά το δοκούν, ενώ αντίλογος δεν υπάρχει πουθενά, με το εξής τελικό αποτέλεσμα: σε έναν στοιχειωδώς νοήμονα αναγνώστη δεν προσφέρει τίποτα ενώ σε κάποιον ο οποίος ψάχνει αφορμή να σπάσει βιτρίνες και να πλακωθεί με τα ΜΑΤ προσφέρει το απαραίτητο άλλοθι και αυξάνει το κίνητρό του. Σημειώνω (αν και ελπίζω να είναι αυτόνόητο) πως όλα αυτά είναι απλά η άποψή μου επί του συγκεκριμένου κειμένου και μόνο.