1
Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Σελίδες: [1]
2
Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: Καζαντζίδης
« στις: 20/07/06, 12:52 »
συνέχεια από προηγούμενο
Για μένα οι χειρότεροι, δεν είναι όλες αυτές οι μαίμούδες και τα καρτούν των πολυεθνικών που είναι οι εκφραστές της λαϊκοπόπ. Οι χειρότεροι είναι εκείνοι οι δήθεν κουλτουριάρηδες οι οποίοι είναι οι υπηρέτες του συστήματος. Αυτή και η ατεχνη δημιουργία τους καταστρέψανε το τραγούδι. Για πέστε μου πόσοι από αυτούς τους κουλτουριάρηδες πήγαν κόντρα στο Μάτσα όταν αυτός γκρέμιζε την Κολούμπια; Ο Καζαντζίδης πήγε παλιότερα και για αυτό τιιμωρήθηκε. Σε καιρούς υποτιθέμενης δημοκρατίας, που φαινομενικά η λογοκρισία εκλείπει βλέπεις οι έντεχνοι (αυτός είναι ο ένας πόλος - ο άλλος είναι οι εμπορικοί) κουλτουρ"γ"ιαρέοι της αρπαχτής (βλέπε Γιωργάρας, Διονύσης κ.α) γράφουν αλληγορικούς στίχους. Τρελό δεν έιναι; Μήπως αδυνατούν οι κύριοι αυτοί και να τραγουδήσουν και να γράψουν λαϊκό κοινωνικό στίχο; Αλλά τότε για του πασιφιστές νεοέλληνες δεν θα είναι ψαγμένοι. Ψαγμένος χωρίς μπαντάνα, μακρύ μαλλί ή μισοκουρεμένο, σκουλαρίκι χρωματισό,που να ψυθιρίζει ακατανόμαστε ςαηδείες σε μικρόφωνα γίνεται; Δεν γίνεται. Ενώ αν όπως ο Καζαντζιδης τραγουδάς εν έτει 2001 "Έρχονται χρόνια δύσκολα" - τραγούδι κατηγορώ στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα είσαι μπανάλ, παλαιομοδίτης ίσως και λαϊκιστής. Και αυτό θα το κατηγορήσουν πολλοί, το είδος τραγουδιού. Γιατί τους βολέυει κάποιους. Κάποιοι άλλοι αδαείς θα το χλευάσουν. Γιατί προφανώς δεν είδαν ποτέ αυτά τα μονοπώλια που κατηγορέι ο Καζαντζίδης (το ξαναλέω εν έτει 2001) και γιατί ποτέ ίσως δεν αντελήφθησαν την απάνθρωπη κοινωνική πραγματικότητα.
Ας σκεφτούμε και κάτι ακόμα. Ποιος φταίει για την σημερινή κατάσταση στο τραγούδι; Εγώ είμαι κάθετος. Το πολιτικό τραγούδι - με τον """"ποιητικό """ στίχο στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Αυτό οδήγησε τον κόσμο στο σκυλάδικο για να ικανοποιήση την ανάγκη για διασκέδαση. Ας μην γελιώμαστε η ορθόδοξη λαϊκή δημιουργία και μόνον αυτή συνδυάζει ψυχαγωγία και διασκέδαση. Και φυσικά για μένα φταίνε και οι σημερινοί υπατακτικοί του συστήματος της δισκογραφίας, οι οποίοι ως επί το πλήστον είναι αυτοί οι γενικά και αόριστα ψαγμένοι, "γειά σου" (έλεος) υπο - κουλτουριάρηδες (αν και όρος κοινωνιολογικά είναι αδόκιμος).
Και στο θεό που πιστέυετε (γιατί εγώ δηλώνω ευθαρσώς άθεος) έίναι ποτέ δυνατόν να συνυπάρξει η κουλτούρα με την λαϊκο πόπ; ΟΧΙ θα πουν αμέσως καποιοι. Έλα όμως που στις εκπομπές τις τηλεοπτικές που αφορούν στη μουσική βλέπεις του νεορεμπετες να χορέυουν αγκαλιά με τον Πανταζή, βλέπεις τον ποιοτικό λευτέρη παπαδόπουλο να εξαίρει ανερυθρίαστα τις φωνητικές δυνατότητες του Πετρέλη, βλέπεις τον Σαββόπουλο να βγάζει από τούρτα τον Καλομοίρα! Ε και όλοι αυτοί με τον τρόπο τους καποιοι έμμεσα κάποιοι άμεσα κατηγορούν τον Καζαντζίδη και υποτιμούν ίσως την λαϊκή δημιουργία.
Αλλά ο Καζαντζίδης ποτέ δεν θα χορευε αγκαλιά με κανένα από τους πουλημένους του συστήματος σε κανένα παράθυρο. Γιατί; Η κρίση είναι δικιά σας.
Πάντως οι πιο πολλοί που σήμερα μιλάν για τον Καζαντζίδη έχουν άγνοια του ρεπερτορίου του, της εποχής στην οποία δραστηριοποιήθηκε, του κοινωνικού λαίκού τραγουδιού. Έχουν ακούσει λίγο τον μπαμπά τους που τότε άκουγε ίσως Σεικ να τους μιλά για την μιζέρια του Στελάρα, έχουν ακούσει τον καλοζωισμένο μεγαλοπαράγοντα να μιλάει υποτιμητικά για το ορθόδοξο λαϊκό τραγούδι, έχουν ακούσει Πάνο Κιάμο και Πέγκυ Ζήνα αλλά ποτέ ουσιαστικά Καζαντζίδη! Πολλοί είναι αυτοί που κρίνουν χωρίς ουσιαστικά να έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο και δυστυχώς ακόμα περισσότεροι εκείνοι που αναπαραγουν αυτα που ακούνε από τους πρώτους.
Αυτά. Γεια.
Για μένα οι χειρότεροι, δεν είναι όλες αυτές οι μαίμούδες και τα καρτούν των πολυεθνικών που είναι οι εκφραστές της λαϊκοπόπ. Οι χειρότεροι είναι εκείνοι οι δήθεν κουλτουριάρηδες οι οποίοι είναι οι υπηρέτες του συστήματος. Αυτή και η ατεχνη δημιουργία τους καταστρέψανε το τραγούδι. Για πέστε μου πόσοι από αυτούς τους κουλτουριάρηδες πήγαν κόντρα στο Μάτσα όταν αυτός γκρέμιζε την Κολούμπια; Ο Καζαντζίδης πήγε παλιότερα και για αυτό τιιμωρήθηκε. Σε καιρούς υποτιθέμενης δημοκρατίας, που φαινομενικά η λογοκρισία εκλείπει βλέπεις οι έντεχνοι (αυτός είναι ο ένας πόλος - ο άλλος είναι οι εμπορικοί) κουλτουρ"γ"ιαρέοι της αρπαχτής (βλέπε Γιωργάρας, Διονύσης κ.α) γράφουν αλληγορικούς στίχους. Τρελό δεν έιναι; Μήπως αδυνατούν οι κύριοι αυτοί και να τραγουδήσουν και να γράψουν λαϊκό κοινωνικό στίχο; Αλλά τότε για του πασιφιστές νεοέλληνες δεν θα είναι ψαγμένοι. Ψαγμένος χωρίς μπαντάνα, μακρύ μαλλί ή μισοκουρεμένο, σκουλαρίκι χρωματισό,που να ψυθιρίζει ακατανόμαστε ςαηδείες σε μικρόφωνα γίνεται; Δεν γίνεται. Ενώ αν όπως ο Καζαντζιδης τραγουδάς εν έτει 2001 "Έρχονται χρόνια δύσκολα" - τραγούδι κατηγορώ στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα είσαι μπανάλ, παλαιομοδίτης ίσως και λαϊκιστής. Και αυτό θα το κατηγορήσουν πολλοί, το είδος τραγουδιού. Γιατί τους βολέυει κάποιους. Κάποιοι άλλοι αδαείς θα το χλευάσουν. Γιατί προφανώς δεν είδαν ποτέ αυτά τα μονοπώλια που κατηγορέι ο Καζαντζίδης (το ξαναλέω εν έτει 2001) και γιατί ποτέ ίσως δεν αντελήφθησαν την απάνθρωπη κοινωνική πραγματικότητα.
Ας σκεφτούμε και κάτι ακόμα. Ποιος φταίει για την σημερινή κατάσταση στο τραγούδι; Εγώ είμαι κάθετος. Το πολιτικό τραγούδι - με τον """"ποιητικό """ στίχο στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Αυτό οδήγησε τον κόσμο στο σκυλάδικο για να ικανοποιήση την ανάγκη για διασκέδαση. Ας μην γελιώμαστε η ορθόδοξη λαϊκή δημιουργία και μόνον αυτή συνδυάζει ψυχαγωγία και διασκέδαση. Και φυσικά για μένα φταίνε και οι σημερινοί υπατακτικοί του συστήματος της δισκογραφίας, οι οποίοι ως επί το πλήστον είναι αυτοί οι γενικά και αόριστα ψαγμένοι, "γειά σου" (έλεος) υπο - κουλτουριάρηδες (αν και όρος κοινωνιολογικά είναι αδόκιμος).
Και στο θεό που πιστέυετε (γιατί εγώ δηλώνω ευθαρσώς άθεος) έίναι ποτέ δυνατόν να συνυπάρξει η κουλτούρα με την λαϊκο πόπ; ΟΧΙ θα πουν αμέσως καποιοι. Έλα όμως που στις εκπομπές τις τηλεοπτικές που αφορούν στη μουσική βλέπεις του νεορεμπετες να χορέυουν αγκαλιά με τον Πανταζή, βλέπεις τον ποιοτικό λευτέρη παπαδόπουλο να εξαίρει ανερυθρίαστα τις φωνητικές δυνατότητες του Πετρέλη, βλέπεις τον Σαββόπουλο να βγάζει από τούρτα τον Καλομοίρα! Ε και όλοι αυτοί με τον τρόπο τους καποιοι έμμεσα κάποιοι άμεσα κατηγορούν τον Καζαντζίδη και υποτιμούν ίσως την λαϊκή δημιουργία.
Αλλά ο Καζαντζίδης ποτέ δεν θα χορευε αγκαλιά με κανένα από τους πουλημένους του συστήματος σε κανένα παράθυρο. Γιατί; Η κρίση είναι δικιά σας.
Πάντως οι πιο πολλοί που σήμερα μιλάν για τον Καζαντζίδη έχουν άγνοια του ρεπερτορίου του, της εποχής στην οποία δραστηριοποιήθηκε, του κοινωνικού λαίκού τραγουδιού. Έχουν ακούσει λίγο τον μπαμπά τους που τότε άκουγε ίσως Σεικ να τους μιλά για την μιζέρια του Στελάρα, έχουν ακούσει τον καλοζωισμένο μεγαλοπαράγοντα να μιλάει υποτιμητικά για το ορθόδοξο λαϊκό τραγούδι, έχουν ακούσει Πάνο Κιάμο και Πέγκυ Ζήνα αλλά ποτέ ουσιαστικά Καζαντζίδη! Πολλοί είναι αυτοί που κρίνουν χωρίς ουσιαστικά να έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο και δυστυχώς ακόμα περισσότεροι εκείνοι που αναπαραγουν αυτα που ακούνε από τους πρώτους.
Αυτά. Γεια.
3
Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: Καζαντζίδης
« στις: 20/07/06, 12:51 »
Μετά από καιρό ξαναμπαίνω...
Διάβασα μόλις τώρα κάτι και θέλω να απαντήσω. Είπε κάποιος ότι θεωρεί την περίοδο του κοινωνικού τραγουδιού 1950-1970 τη χειρότερη όλων για τα ελληνικά μουσικά δρώμενα και έχει το θράσσος να την εξισώνει με το σημερινο αχταρμά που συντηρούν οι πολυεθνικές.
Αρχικά δεν θα ανταπαντήσω με το ποια εγώ θεωρώ χειρότερη εποχή. Θα εξετάσω την εποχή παραγωγής του καθ' όλα λαϊκού τραγουδιού. Ξέρετε στις μέρες μας είναι μπανάλ, στις παρέες των ανυποψίαστων και χαζοχαρούμενων μικροαστών να είσαι στεναχωρημένος και να έχεις την όποια κοινωνική ανησυχία. Βέβαια, αν είσαι ακανόνιστα ανήσυχος με τρέντι μαλλί ή χαλκάδες ή σαγιονάρα ή τρύπα στον κ..λο ή δεν ξέρω γω τι άλλο και εκφράζεις την ανησυχία σου με χαμόγελο και με ποιητική αδεία (αηδία θα έλεγα εγώ) δεν είσαι μπανάλ. Είσαι "ψαγμένος", χρόνια μπροστά από την εποχή σου την οποία όμως χαζοχαρούμενε μικροαστέ αδυνατέις να κατανοήσεις. Και οι συνοδοιπόροι στην άγνοια, που πραγματικά μες την αγνοιά τους βιώνουν την ευτυχία, χειροκροτούν και επιδοκιμάζουν τον κενό περιεχομένου μικροαστό, που συμπληρώνει την ελλειματική του προσωπικότητα προβάροντας ότι βλέπει στα σίριαλ της ξεφτίλας και παπαγαλίζοντας τις μπούρδες που αραδιάζουν άνθρωποι αμόρφωτοι (στην ουσίοα της λέξεις - μόρφωση σημαίνει συγκροτημένη στάση ζωής) που δεν μιλάν ούτε Ελληνικά, ούτε Αγγλικά... Πόσοι αλήθεια αν έχετε παρακολουθήσει συζητήσεις σε καφέ δεν έχετε διαπιστώσει αυτά που λέω; "Πως περνάμε;"- "Τέλεια! Απίστευτα! WOW!"- "Ciou τώρα παιδάκια". Δηλαδή έλεος!
Ξέφυγα λίγο. Πάμε στην εποχή στου 50 -70. Αυτή που ο κύριος παραπάνω θεωρεί την χειρότερη. Την χειρότερη με βάσει άραγε το σημερινό status quo; Αν είναι έτσι σίγουρα είναι η χειρότερη γιατί δεν δίνει η εποχή αυτή δικαίωμα ύπαρξης σε τζαμπατζήδες αργόσχολους της μουσικής. Γιατί δεν δίνει η εποχή αυτή δικαίωμα ύπαρξης σε ανθρώπους που αναπαράγουν φιλοσοφημένες βλακείες. Γιατί την εποχή αυτή οι μουσικοί και οι τραγουδιστές έχουν αρ..δια. Γιατί την εποχή αυτή οι ανησυχίες των ανθρώπων είναι πολύ σπουδαιότερες από την ανησυχία του νεοέλληνα μικροαστού που τον ενδιαφέρει μόνο η παγκόσμια ειρήνη, έξω από οικονομικές πολυκαιρισμένες θεωρείες πάντα ή που φοράει στον καρπό εκείνα τα βραχιόλα για να διαδηλώσει για την φτώχεια, την ανεργεία και ίσως για τους καταπιεσμέους ομοφφιλόφιλους πιγκουίνους σε πάρκο της Αγγλίας (το τελευταίο δεν είναι αστείο - συναίβει), αντί να συμμετέχει στις πορείες και στις διαδηλώσεις. Τις επιδιώξεις και τις όποιες ανησυχίες της εποχής εξέφρασε το κοινωνικό λαϊκό τραγούδι. Έχετε ακούσει ένα τραγούδι της εποχής εκείνης που λέγεται ο Εργάτης; Το ρεφρέν έχει ως εξής " Ας μην ξεχνάμε όλοι μας μες την ζωή ετούτη με τον ιδρώτα του φτωχού πως βγαίνουνε τα πλούτη". Σας θυμίζει κάτι αυτή η για πολλούς "κλάψα"; Μα βέβαια θυμίζει την υπεραξία του Μαρξ. Ξερετε τι θα μου απαντούσε ένας συνομηλικός μου : να τι θα μου απαντούσε " Α, εγώ δεν ασχολούμε με τα πολιτικά;" Με όση βλακεία ενέχει η φράση αυτή αποδείχνει την αλήθεια. Οι χαρούμενοι κακωζωισμένοι μικροαστοι, δεν μπορούν να νιώσουν τα νοήματα της λαϊκής δημιουργίας. Σε περιόδους στις οποίες η τηλεόραση ακόμα δεν ισχύε ως μέσο προώθησης καλλιτεχνικού προϊόντος κάποιοι έκαναν τέχνη. Τέχνη που απέδειχνε τον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη. Το σταρ σύστεμ ήταν ακόμα σε εμβρυακό στάδιο ανάπτυξης άρα δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για μη αυθεντική καλλιτεχνική έκφραση. Θα πει βέβαια κάποιος η φτώχεια τότε πουλούσε. Φτώχεια υπάρχει και σήμερα αλλά σήμερα δεν πουλάει. Γιατί το σύστημα της κεφαλαιοκρατίας το επέλεξε να μην πουλάει. Γιατί με τέχνη μεγάλη το σύστημα απέκλεισε από την τέχνη το κοινωνικό μήνυμα.
Διάβασα μόλις τώρα κάτι και θέλω να απαντήσω. Είπε κάποιος ότι θεωρεί την περίοδο του κοινωνικού τραγουδιού 1950-1970 τη χειρότερη όλων για τα ελληνικά μουσικά δρώμενα και έχει το θράσσος να την εξισώνει με το σημερινο αχταρμά που συντηρούν οι πολυεθνικές.
Αρχικά δεν θα ανταπαντήσω με το ποια εγώ θεωρώ χειρότερη εποχή. Θα εξετάσω την εποχή παραγωγής του καθ' όλα λαϊκού τραγουδιού. Ξέρετε στις μέρες μας είναι μπανάλ, στις παρέες των ανυποψίαστων και χαζοχαρούμενων μικροαστών να είσαι στεναχωρημένος και να έχεις την όποια κοινωνική ανησυχία. Βέβαια, αν είσαι ακανόνιστα ανήσυχος με τρέντι μαλλί ή χαλκάδες ή σαγιονάρα ή τρύπα στον κ..λο ή δεν ξέρω γω τι άλλο και εκφράζεις την ανησυχία σου με χαμόγελο και με ποιητική αδεία (αηδία θα έλεγα εγώ) δεν είσαι μπανάλ. Είσαι "ψαγμένος", χρόνια μπροστά από την εποχή σου την οποία όμως χαζοχαρούμενε μικροαστέ αδυνατέις να κατανοήσεις. Και οι συνοδοιπόροι στην άγνοια, που πραγματικά μες την αγνοιά τους βιώνουν την ευτυχία, χειροκροτούν και επιδοκιμάζουν τον κενό περιεχομένου μικροαστό, που συμπληρώνει την ελλειματική του προσωπικότητα προβάροντας ότι βλέπει στα σίριαλ της ξεφτίλας και παπαγαλίζοντας τις μπούρδες που αραδιάζουν άνθρωποι αμόρφωτοι (στην ουσίοα της λέξεις - μόρφωση σημαίνει συγκροτημένη στάση ζωής) που δεν μιλάν ούτε Ελληνικά, ούτε Αγγλικά... Πόσοι αλήθεια αν έχετε παρακολουθήσει συζητήσεις σε καφέ δεν έχετε διαπιστώσει αυτά που λέω; "Πως περνάμε;"- "Τέλεια! Απίστευτα! WOW!"- "Ciou τώρα παιδάκια". Δηλαδή έλεος!
Ξέφυγα λίγο. Πάμε στην εποχή στου 50 -70. Αυτή που ο κύριος παραπάνω θεωρεί την χειρότερη. Την χειρότερη με βάσει άραγε το σημερινό status quo; Αν είναι έτσι σίγουρα είναι η χειρότερη γιατί δεν δίνει η εποχή αυτή δικαίωμα ύπαρξης σε τζαμπατζήδες αργόσχολους της μουσικής. Γιατί δεν δίνει η εποχή αυτή δικαίωμα ύπαρξης σε ανθρώπους που αναπαράγουν φιλοσοφημένες βλακείες. Γιατί την εποχή αυτή οι μουσικοί και οι τραγουδιστές έχουν αρ..δια. Γιατί την εποχή αυτή οι ανησυχίες των ανθρώπων είναι πολύ σπουδαιότερες από την ανησυχία του νεοέλληνα μικροαστού που τον ενδιαφέρει μόνο η παγκόσμια ειρήνη, έξω από οικονομικές πολυκαιρισμένες θεωρείες πάντα ή που φοράει στον καρπό εκείνα τα βραχιόλα για να διαδηλώσει για την φτώχεια, την ανεργεία και ίσως για τους καταπιεσμέους ομοφφιλόφιλους πιγκουίνους σε πάρκο της Αγγλίας (το τελευταίο δεν είναι αστείο - συναίβει), αντί να συμμετέχει στις πορείες και στις διαδηλώσεις. Τις επιδιώξεις και τις όποιες ανησυχίες της εποχής εξέφρασε το κοινωνικό λαϊκό τραγούδι. Έχετε ακούσει ένα τραγούδι της εποχής εκείνης που λέγεται ο Εργάτης; Το ρεφρέν έχει ως εξής " Ας μην ξεχνάμε όλοι μας μες την ζωή ετούτη με τον ιδρώτα του φτωχού πως βγαίνουνε τα πλούτη". Σας θυμίζει κάτι αυτή η για πολλούς "κλάψα"; Μα βέβαια θυμίζει την υπεραξία του Μαρξ. Ξερετε τι θα μου απαντούσε ένας συνομηλικός μου : να τι θα μου απαντούσε " Α, εγώ δεν ασχολούμε με τα πολιτικά;" Με όση βλακεία ενέχει η φράση αυτή αποδείχνει την αλήθεια. Οι χαρούμενοι κακωζωισμένοι μικροαστοι, δεν μπορούν να νιώσουν τα νοήματα της λαϊκής δημιουργίας. Σε περιόδους στις οποίες η τηλεόραση ακόμα δεν ισχύε ως μέσο προώθησης καλλιτεχνικού προϊόντος κάποιοι έκαναν τέχνη. Τέχνη που απέδειχνε τον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη. Το σταρ σύστεμ ήταν ακόμα σε εμβρυακό στάδιο ανάπτυξης άρα δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για μη αυθεντική καλλιτεχνική έκφραση. Θα πει βέβαια κάποιος η φτώχεια τότε πουλούσε. Φτώχεια υπάρχει και σήμερα αλλά σήμερα δεν πουλάει. Γιατί το σύστημα της κεφαλαιοκρατίας το επέλεξε να μην πουλάει. Γιατί με τέχνη μεγάλη το σύστημα απέκλεισε από την τέχνη το κοινωνικό μήνυμα.
4
Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ
« στις: 01/02/05, 15:19 »
Ελένη Βιτάλη. Σαφώς και καλλίτερη της Αλεξίου... Καμία σχέση.
Η Αλεξίου όμως είπε συνολικά καλλίτερα τραγούδια. Το γιατί; Απλά γιατί οι άνδρες της ήταν από όσο ξέρω παραγωγοί της Μίνος. ( ο θεοφίλου ο ένας;;; Ας με βοηθήσει κάποιος.). Τώρα η οποιαδήποτε σύγκριση της Βιτάλη με την Αρβανιτάκη ή την Κανά ή την Τσαλιγοπούλου είναι μάλλον άστοχη. Δεν θα τσουβαλιάσουμε Την Φωνή με τις μετριότατες τσιρίδες... Ούτε η Αλεξίου δεν φτάνει την Βιτάλη. Είπαμε το ρεπερτόριο έφτιαξε την Αλεξίου. Η φωνή όμως είναι η Βιτάλη. Αυτό το δείχνει και το Παρόν όχι μόνο το παρελθόν. Όποιος παρακολούθησε τις εκπομπές της Σεμίνας Διγενή κατάλαβε. Μια βιτάλη κατακου6ρασμένη από τις καταχρήσεις απέδειξε ότι είναι Η φωνή. Τα πάντα είχε. Από την άλλη η Αλεξίου πολύ λίγη για την ιστορία της. Είναι κάτι ανάλογο με την περίπτωση Καζαντζίδη Μπιθικώτση. (Όλη η κοσμική αθήνα πχ στην συναυλία στο Κεντρικόν (ετσι δεν το λέγανε;) αποθέωνε τον Μπιθικώτση ο οποίος δεν μπόρεσε ζωντανά να τραγουδίσει ενώ ο Καζαντζίδης τους σήκωσε όλους στον αέρα.). Η ακόμη αν θες κάτι ανάλογο με τον Μαραντόνα και τον Πελέ. Ο καλλίτερος και ο του συστήματος.
Η Βιτάλη είναι πολύ μεγάλη φωνή. Αυτή, η Πόλυ Πάνου, η Τασία Βέρρα και η Χασκίλ (χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την Γκρέυ, την Λίντα, τη Λύδια, την Γεωργακοπούλου, την Ρόζα, την Ρίτα, την Κολλιτήρη κτλ...) είναι οι Φωνές που θεωρώ σπουδαιοτερες σε κάθε έιδος και περίοδο αντίστοιχα. Πάνω από όλες βέβαια αγαπώ ην Βιτάλη και την Βέρρα.
Τέλος θα αναφέρω κάτι που είπε ο Λοίζος όταν του παρουσιάσανε την Αλεξίου, όπως το θυμάμαι βέβαια... Σαν αυτή χίλιες μπορούμε να βρούμε. Είπαμε βέβαια σχεδόν πολλές φορές οι συνεργασίες είναι θέμα εταιρείων δισκογραφίας.
Πάντως με λύπη διαπιστώνω ότι τα ακούσματα και τα συγκριτικά μεγέθη των νέω περιορίζονται στις μετριότητες των δεκαετιών 70, 80 και 90. Δηλαδή Νταλάρας, Αλεξίου, Αρβανιτάκη, Τσαλιγοπούλου, Κανα, Κότσιρας... Αλλά δυστυχως αυτούς φροντίζουν οι εταιρείες να πλασσάρουν πρώτους και μεγάλους για να μπορέσουν στον αντίποδα να δώσουν στο κοινό και τον Νίνο και τον Ρέμο κτλ. Δηλαδή δημιουργούμε μια σούπα ασχετοσύνης για να επιβάλλουμε τον καλοθελητή μας πρώτο όνομα. Δικοματισμός στη μουσική : Νταλάρας, Αλεξίου κτλ ... εμπορικό. Λες και δεν θα μπορούσαννα υπάρξουν λαϊκες φωνές μεγάλες σήμερα.. Τέλος Πάντων... Γεια...
Η Αλεξίου όμως είπε συνολικά καλλίτερα τραγούδια. Το γιατί; Απλά γιατί οι άνδρες της ήταν από όσο ξέρω παραγωγοί της Μίνος. ( ο θεοφίλου ο ένας;;; Ας με βοηθήσει κάποιος.). Τώρα η οποιαδήποτε σύγκριση της Βιτάλη με την Αρβανιτάκη ή την Κανά ή την Τσαλιγοπούλου είναι μάλλον άστοχη. Δεν θα τσουβαλιάσουμε Την Φωνή με τις μετριότατες τσιρίδες... Ούτε η Αλεξίου δεν φτάνει την Βιτάλη. Είπαμε το ρεπερτόριο έφτιαξε την Αλεξίου. Η φωνή όμως είναι η Βιτάλη. Αυτό το δείχνει και το Παρόν όχι μόνο το παρελθόν. Όποιος παρακολούθησε τις εκπομπές της Σεμίνας Διγενή κατάλαβε. Μια βιτάλη κατακου6ρασμένη από τις καταχρήσεις απέδειξε ότι είναι Η φωνή. Τα πάντα είχε. Από την άλλη η Αλεξίου πολύ λίγη για την ιστορία της. Είναι κάτι ανάλογο με την περίπτωση Καζαντζίδη Μπιθικώτση. (Όλη η κοσμική αθήνα πχ στην συναυλία στο Κεντρικόν (ετσι δεν το λέγανε;) αποθέωνε τον Μπιθικώτση ο οποίος δεν μπόρεσε ζωντανά να τραγουδίσει ενώ ο Καζαντζίδης τους σήκωσε όλους στον αέρα.). Η ακόμη αν θες κάτι ανάλογο με τον Μαραντόνα και τον Πελέ. Ο καλλίτερος και ο του συστήματος.
Η Βιτάλη είναι πολύ μεγάλη φωνή. Αυτή, η Πόλυ Πάνου, η Τασία Βέρρα και η Χασκίλ (χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την Γκρέυ, την Λίντα, τη Λύδια, την Γεωργακοπούλου, την Ρόζα, την Ρίτα, την Κολλιτήρη κτλ...) είναι οι Φωνές που θεωρώ σπουδαιοτερες σε κάθε έιδος και περίοδο αντίστοιχα. Πάνω από όλες βέβαια αγαπώ ην Βιτάλη και την Βέρρα.
Τέλος θα αναφέρω κάτι που είπε ο Λοίζος όταν του παρουσιάσανε την Αλεξίου, όπως το θυμάμαι βέβαια... Σαν αυτή χίλιες μπορούμε να βρούμε. Είπαμε βέβαια σχεδόν πολλές φορές οι συνεργασίες είναι θέμα εταιρείων δισκογραφίας.
Πάντως με λύπη διαπιστώνω ότι τα ακούσματα και τα συγκριτικά μεγέθη των νέω περιορίζονται στις μετριότητες των δεκαετιών 70, 80 και 90. Δηλαδή Νταλάρας, Αλεξίου, Αρβανιτάκη, Τσαλιγοπούλου, Κανα, Κότσιρας... Αλλά δυστυχως αυτούς φροντίζουν οι εταιρείες να πλασσάρουν πρώτους και μεγάλους για να μπορέσουν στον αντίποδα να δώσουν στο κοινό και τον Νίνο και τον Ρέμο κτλ. Δηλαδή δημιουργούμε μια σούπα ασχετοσύνης για να επιβάλλουμε τον καλοθελητή μας πρώτο όνομα. Δικοματισμός στη μουσική : Νταλάρας, Αλεξίου κτλ ... εμπορικό. Λες και δεν θα μπορούσαννα υπάρξουν λαϊκες φωνές μεγάλες σήμερα.. Τέλος Πάντων... Γεια...
5
Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: Καζαντζίδης
« στις: 30/01/05, 16:14 »
συνέχεια από πρηγούμενο....
Πάμε σε άλλη κατηγορία. Ασυνεπής στις συνεργασίες του. Στα κέντρα και στη δισκογραφία.
Πάμε να μιλήσουμε για τα μαγαζιά.
Ο Καζαντζίδης δεχόταν συνέχεια απειλές από μπράβους της νύχτας.. Από μαρτυρία δημοσιευμένη στο «Διφωνο» μαθαίνουμε ότι ο Καζαντζίδης αναγκάστηκε από νταή της νύχτας να πει 22 φορές!! Το ίδιο τραγούδι με την απειλή όπλου. Ο ίδιος νταής του ζήτησε μετά το πέρας των 22 φορών να του πιάσει τα γεννητικά όργανα ο Στέλιος αλλά ευτυχώς το πρόβλημα έλυσε η προστασία του Μαγαζιού. Μια άλλη φορά την δολοφονία του Στέλιου από εξοργισμένο μαγαζάτορα που είχε αναδουλειές λόγω του ότι την πελατεία την έπαιρνε ο Καζαντζίδης, πρόλαβε ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Και άλλα περιστατικά. Πως άραγε μπορούσε να δουλέψει ο Καζαντζίδης.
Πάμε στις εταιρείες τώρα.
Πήγε στα δικαστήρια το 59 με τον Λαμπρόπουλο νομίζω (με αφορμή την «Μαντουμπάλα») για τα δικαιώματα του – τα ποσοστά του (μέχρι τότε κανείς δεν έπαιρνε ποσοστό από τις πωλήσεις.). Από τότε του κάνανε τη ζωή δύσκολη. Ήρθε η λογοκρισία στη χούντα που του έκλεισε μέσω μάτσα την δική του εταιρεία, το συμβόλαιο της Μίνος ( που έσπασε με τροπολογία του Τρίτση)… Άρα δεν ήταν ασυνεπής ο Καζαντζίδης απλά πήγε κόντρα στα κατεστημένα συμφέροντα και τιμωρήθηκε για αυτό. Γιατί το σύστημα υποβαθμίζει, ευτελίζει και θανατώνει ότι πάει κόντρα σε αυτό. Άρα και τον Καζαντζίδη.
Μια άλλη συχνή κατηγορία είναι τα ινδικά τραγούδια που είπε. Η κλοπή των τραγουδιών λένε κάποιοι. Ιδίως οι Ρεμπετολόγοι.
Γιατί όμως οι ίδιοι κύριοι τα σημερινά κλεμμένα από τις δυτικές χώρες τα αποκαλούν διασκευές και τα ρεμπέτικα της Ανατολής (Μισιρλού, Ζαϊρα κτλ) άφθαρτα ελληνικά τραγούδια;
Στενοχωρέθηκαν ο Ρεμπετολόγοι και οι πλούσιοι γιατί ο Καζαντζίδης έβγαλε το τραγούδι από τον βραχνά του τεκέ και τα όρια του ερωτικού νταλκά. Χάσανε οι νεόπλουτοι την μαστούρα τους…
Η υπόθεση με τον Νικολόπουλο.Τον έκλεψε τον Νικολόπουλο και μετά τον έβριζε στα δικαστήρια. Τι άνθρωπος, είπαν...
Να το πάλι λοιπόν, το σύστημα. Μάρτυρας υπεράσπισης του Νικολόπουλου ο Νταλάρας. Και τον κάναν τον Στελάρα να βγει από τα ρούχα του. Το θέμα για μένα δεν είναι αν έβρισε. Όπως είχε πει και ο Καφετζόπουλος ο ηθοποιός, σε ότι αφορά στον Στέλιο : τόσοι και τόσοι βρίζουν στα δικαστήρια. Έβρισε και ο Καζαντζίδης. Ε και;
Αλήθεια κατά πόσο έβριζε άδικα; Τον Νικολόπουλο αυτός τον έβγαλε. Από παιδάκι μαζί του σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έστω ότι τα τραγούδια του Υπάρχω είναι αποκλειστικά και μόνον του Νικολόπουλου. Αλήθεια μετά ο Νικολόπουλος ποιο μεγάλο τραγούδι έγραψε; Δεν μπορείς με τρόπο λογιστή να υπολογίσεις την προσφορά του Καζαντζίδη στον Νικολόπουλο, όπως είπε και ο Ρασούλης. Όταν έχεις δίπλα σου την Πηγή να αναβλύζει δεν μπορεί μετά 30 χρόνια μπακαλίστικα να παραγράψεις ότι σου έχει προσφέρει αυτός ο άνθρωπος που λέγεται ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ. Επιπλέον γιατί δεν τον πήγε τον «Κλέφτ绨Καζαντζίδη στα δικαστήρια τότε; Μα γιατί τον είχε ανάγκη. Ίσως γιατί υπήρχαν και μάρτυρες υπεράσπισης του Καζαντζίδη τότε. Λέω εγώ τώρα, ίσως…
Από όσο είπε και ο Μπάμπης ο Μπακάλης σε μια εκπομπή στο Seven : Ο Καζαντζίδης τον καιρό εκείνο έπινε από τη στεναχώρια του. Και στα κανάλια που έβγαινε, στην ταβέρνα που σύχναζε ήταν πιωμένος. Απόφθεγμα: Ο Καζαντζίδης δικαιολογείται και δεν είναι ατσαλάκωτος όπως οι σύγχρονοι του. Έχει πάθη και αδυναμίες. Είναι Άνθρωπος.
Ο Στελάρας είναι δήθεν και το παίζει κάπως ή «την έχει δει» λένε άλλοι.
Ο δήθεν Στελάρας, λοιπόν, ο εγωιστής προσκυνάει την Βιτάλη, δεν πάει σε δεξιώσεις, αποστρέφεται τους επώνυμους, ζει σαν μεσοαστός, δεν φοράει μαύρα γυαλιά ούτε κυκλοφορεί με φούστες και σχισμένα τζιν και σκουλαρίκια για να προκαλέσει, έχει λαϊκή γυναίκα σε κοινή θέα, δεν δέχεται λεφτά από κανέναν ώστε να προδώσει τις καταβολές του, δηλώνει συνέχεια ότι πρώτα από αυτόν έρχονται άλλοι στη ιστορία όπως ο Τσαουσάκης. Αλήθεια πως γίνεται αυτός ο άνθρωπος να είναι δήθεν; Ο Ρεπάνης έλεγε ότι ο Καζαντζίδης σεβότανε και το μερμήγκι που τραγουδούσε. Ο Λοίζος ο Μάνος παραξενεύτηκε που ο Καζαντζίδης τον αποκαλούσε πάντα κύριο Μάνο. Πάντα με σεβασμό. Ο Δερβενιώτης έλεγε πως ο Καζαντζίδης ήταν από τα λίγα μεγάλα ονόματα που άκουγε πάντα τον δημιουργό στο στούντιο. Το σπίτι του ανοιχτό πάντα στον κόσμο. Και οι φίλοι του όλοι απλοί άνθρωποι. Άλλος μηχανικός, άλλος αγρότης άλλος μαραγκός. Αυτός είναι Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ.
Αυτά τα λίγα… Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Ευχαριστώ για την ανοχή.
Πάμε σε άλλη κατηγορία. Ασυνεπής στις συνεργασίες του. Στα κέντρα και στη δισκογραφία.
Πάμε να μιλήσουμε για τα μαγαζιά.
Ο Καζαντζίδης δεχόταν συνέχεια απειλές από μπράβους της νύχτας.. Από μαρτυρία δημοσιευμένη στο «Διφωνο» μαθαίνουμε ότι ο Καζαντζίδης αναγκάστηκε από νταή της νύχτας να πει 22 φορές!! Το ίδιο τραγούδι με την απειλή όπλου. Ο ίδιος νταής του ζήτησε μετά το πέρας των 22 φορών να του πιάσει τα γεννητικά όργανα ο Στέλιος αλλά ευτυχώς το πρόβλημα έλυσε η προστασία του Μαγαζιού. Μια άλλη φορά την δολοφονία του Στέλιου από εξοργισμένο μαγαζάτορα που είχε αναδουλειές λόγω του ότι την πελατεία την έπαιρνε ο Καζαντζίδης, πρόλαβε ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Και άλλα περιστατικά. Πως άραγε μπορούσε να δουλέψει ο Καζαντζίδης.
Πάμε στις εταιρείες τώρα.
Πήγε στα δικαστήρια το 59 με τον Λαμπρόπουλο νομίζω (με αφορμή την «Μαντουμπάλα») για τα δικαιώματα του – τα ποσοστά του (μέχρι τότε κανείς δεν έπαιρνε ποσοστό από τις πωλήσεις.). Από τότε του κάνανε τη ζωή δύσκολη. Ήρθε η λογοκρισία στη χούντα που του έκλεισε μέσω μάτσα την δική του εταιρεία, το συμβόλαιο της Μίνος ( που έσπασε με τροπολογία του Τρίτση)… Άρα δεν ήταν ασυνεπής ο Καζαντζίδης απλά πήγε κόντρα στα κατεστημένα συμφέροντα και τιμωρήθηκε για αυτό. Γιατί το σύστημα υποβαθμίζει, ευτελίζει και θανατώνει ότι πάει κόντρα σε αυτό. Άρα και τον Καζαντζίδη.
Μια άλλη συχνή κατηγορία είναι τα ινδικά τραγούδια που είπε. Η κλοπή των τραγουδιών λένε κάποιοι. Ιδίως οι Ρεμπετολόγοι.
Γιατί όμως οι ίδιοι κύριοι τα σημερινά κλεμμένα από τις δυτικές χώρες τα αποκαλούν διασκευές και τα ρεμπέτικα της Ανατολής (Μισιρλού, Ζαϊρα κτλ) άφθαρτα ελληνικά τραγούδια;
Στενοχωρέθηκαν ο Ρεμπετολόγοι και οι πλούσιοι γιατί ο Καζαντζίδης έβγαλε το τραγούδι από τον βραχνά του τεκέ και τα όρια του ερωτικού νταλκά. Χάσανε οι νεόπλουτοι την μαστούρα τους…
Η υπόθεση με τον Νικολόπουλο.Τον έκλεψε τον Νικολόπουλο και μετά τον έβριζε στα δικαστήρια. Τι άνθρωπος, είπαν...
Να το πάλι λοιπόν, το σύστημα. Μάρτυρας υπεράσπισης του Νικολόπουλου ο Νταλάρας. Και τον κάναν τον Στελάρα να βγει από τα ρούχα του. Το θέμα για μένα δεν είναι αν έβρισε. Όπως είχε πει και ο Καφετζόπουλος ο ηθοποιός, σε ότι αφορά στον Στέλιο : τόσοι και τόσοι βρίζουν στα δικαστήρια. Έβρισε και ο Καζαντζίδης. Ε και;
Αλήθεια κατά πόσο έβριζε άδικα; Τον Νικολόπουλο αυτός τον έβγαλε. Από παιδάκι μαζί του σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έστω ότι τα τραγούδια του Υπάρχω είναι αποκλειστικά και μόνον του Νικολόπουλου. Αλήθεια μετά ο Νικολόπουλος ποιο μεγάλο τραγούδι έγραψε; Δεν μπορείς με τρόπο λογιστή να υπολογίσεις την προσφορά του Καζαντζίδη στον Νικολόπουλο, όπως είπε και ο Ρασούλης. Όταν έχεις δίπλα σου την Πηγή να αναβλύζει δεν μπορεί μετά 30 χρόνια μπακαλίστικα να παραγράψεις ότι σου έχει προσφέρει αυτός ο άνθρωπος που λέγεται ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ. Επιπλέον γιατί δεν τον πήγε τον «Κλέφτ绨Καζαντζίδη στα δικαστήρια τότε; Μα γιατί τον είχε ανάγκη. Ίσως γιατί υπήρχαν και μάρτυρες υπεράσπισης του Καζαντζίδη τότε. Λέω εγώ τώρα, ίσως…
Από όσο είπε και ο Μπάμπης ο Μπακάλης σε μια εκπομπή στο Seven : Ο Καζαντζίδης τον καιρό εκείνο έπινε από τη στεναχώρια του. Και στα κανάλια που έβγαινε, στην ταβέρνα που σύχναζε ήταν πιωμένος. Απόφθεγμα: Ο Καζαντζίδης δικαιολογείται και δεν είναι ατσαλάκωτος όπως οι σύγχρονοι του. Έχει πάθη και αδυναμίες. Είναι Άνθρωπος.
Ο Στελάρας είναι δήθεν και το παίζει κάπως ή «την έχει δει» λένε άλλοι.
Ο δήθεν Στελάρας, λοιπόν, ο εγωιστής προσκυνάει την Βιτάλη, δεν πάει σε δεξιώσεις, αποστρέφεται τους επώνυμους, ζει σαν μεσοαστός, δεν φοράει μαύρα γυαλιά ούτε κυκλοφορεί με φούστες και σχισμένα τζιν και σκουλαρίκια για να προκαλέσει, έχει λαϊκή γυναίκα σε κοινή θέα, δεν δέχεται λεφτά από κανέναν ώστε να προδώσει τις καταβολές του, δηλώνει συνέχεια ότι πρώτα από αυτόν έρχονται άλλοι στη ιστορία όπως ο Τσαουσάκης. Αλήθεια πως γίνεται αυτός ο άνθρωπος να είναι δήθεν; Ο Ρεπάνης έλεγε ότι ο Καζαντζίδης σεβότανε και το μερμήγκι που τραγουδούσε. Ο Λοίζος ο Μάνος παραξενεύτηκε που ο Καζαντζίδης τον αποκαλούσε πάντα κύριο Μάνο. Πάντα με σεβασμό. Ο Δερβενιώτης έλεγε πως ο Καζαντζίδης ήταν από τα λίγα μεγάλα ονόματα που άκουγε πάντα τον δημιουργό στο στούντιο. Το σπίτι του ανοιχτό πάντα στον κόσμο. Και οι φίλοι του όλοι απλοί άνθρωποι. Άλλος μηχανικός, άλλος αγρότης άλλος μαραγκός. Αυτός είναι Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ.
Αυτά τα λίγα… Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Ευχαριστώ για την ανοχή.
6
Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: Καζαντζίδης
« στις: 30/01/05, 16:12 »
Πρέπει να γράψω κάποια πράγματα για τον άνθρωπο Στέλιο Καζαντζίδη. Ο Καζαντζίδης αδικήθηκε πολύ. Κατηγορήθηκε πολύ. Μα για αυτό δεν φταίει παρά μόνο η επαναστατική φύση του Στέλιου. Δεν πήγαινε το σύστημα ο Στελάρας και εν τέλει δεν το πήγε και εκείνο. Τι εννοώ; Θα δείτε…
Ο Καζαντζίδης κατηγορήθηκε «κλάψας». Τα τραγούδια του είναι κλαψιάρικα.
Όποιος ενδιαφέρεται να ακούσει τον Καζαντζίδη να μη κλαίει καθόλου ας δει λίγο την παρακάτω λίστα: «Καταχνιά» του Λεοντή και το Βίρβου(δίσκος), «Στην ανατολή» Θεοδωράκης (δίσκος). Ας δούμε και κάποια κομμάτια συγκεκριμένα πέρα από δίσκους. Υπάρχω, Κουρασμένο παλικάρι. Δεν θα ξαναγαπήσω, Το πέλαγο είναι βαθύ, Βράχο βράχο, Μη μου χαλάς τα γούστα μου, Τώρα που είσαι νέα, Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός, Φτωχολογιά, Γεια σου Περαία αθάνατε, Έξω Ντέρτια και καημοί, το Σαββατόβραδο, ο κυρ Αντώνης, Τα όνειρα που χτίζονται, Το θολωμένο μου μυαλό και πόσα άλλα. Αλήθεια κλαίει εκεί ο Καζαντζίδης;;;
Άλλοι λένε πως εκμεταλλεύτηκε τις συνθήκες. Ενώ ο Μπιθικώτσης;
Και αυτό είναι ατυχές επιχείρημα. Ο Καζαντζίδης δεν ήταν λαϊκιστής. Ήταν λαϊκός. Δεν το λέω εγώ αυτό η ιστορία το έδειξε. Δεν δέχθηκε τα δις που του δίνανε για να γυρίσει. Όταν οι σκατοπαρέες των νεόπλουτων πήγαιναν στο μαγαζί του και τα σπάζανε εκείνος σταματούσε το πρόγραμμα και πήγαινε με την κιθάρα του στα πίσω τραπέζια με τον φτωχό τον κόσμο (μαρτυρία του Ρεπάνη). Έμεινε πιστός στις καταβολές του. Δεν τραγούδησε τον πόνο επειδή αυτό πουλούσε. Γιατί τα χρόνια της δεκαετίας του 90, όταν ο πόνος πλέον δεν πουλούσε εκείνος τραγούδησε «Δυο πατρίδες», «Ξέρω νεκρούς», «Ανήμπορος», «Έρχονται χρόνια δύσκολα», «Στην Ελλάς του 2000» και έκανε επιτυχία. Ίσως ο Μπιθικώτσης εκμεταλλεύτηκε περισσότερο τις συνθήκες. Τραγούδησε Θεοδωράκη σε στίχους μεγάλων ποιητών. Αλλά μετά από αυτό τι; Τον ύμνο της χούντας στα 1967 (για περισσότερες πληροφορίες ιός της Κυριακής) ; Η μήπως ρολόι κομπολόι; Η την τραγουδίστρια; Και μετά το 80 τι ακριβώς; Απλά το σύστημα τα έκανε έτσι. Γιατί ο Μπιθικώτσης το υπηρετεί. Και τον ανταμείβει. Πλουσιοπάροχα. Γιατί βγαίνει και σήμερα ο Μπιθικώτσης που κοντά στο 80 κατηγορούσε τα νέα τότε παιδιά (Μητσιά, Νταλάρα, κτλ) γιατί «εκτελούν» τον Καζαντζίδη και λέει ότι ο Κότσιρας είναι ο συνεχιστής του. Και ο Μάτσας του έκανε τα αφιερώματα. Λες;;;;
Κάποιοι άλλοι είπαν : Έλα μωρέ τώρα όλο για την ξενιτιά.
Το είπα και πάνω τα πιο πολλά τραγούδια του Στέλιου δεν είναι για την ξενιτιά. Ακόμα και τα ερωτικά που έχει πει είναι περισσότερα.
Ο Καζαντζίδης κατηγορήθηκε «κλάψας». Τα τραγούδια του είναι κλαψιάρικα.
Όποιος ενδιαφέρεται να ακούσει τον Καζαντζίδη να μη κλαίει καθόλου ας δει λίγο την παρακάτω λίστα: «Καταχνιά» του Λεοντή και το Βίρβου(δίσκος), «Στην ανατολή» Θεοδωράκης (δίσκος). Ας δούμε και κάποια κομμάτια συγκεκριμένα πέρα από δίσκους. Υπάρχω, Κουρασμένο παλικάρι. Δεν θα ξαναγαπήσω, Το πέλαγο είναι βαθύ, Βράχο βράχο, Μη μου χαλάς τα γούστα μου, Τώρα που είσαι νέα, Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός, Φτωχολογιά, Γεια σου Περαία αθάνατε, Έξω Ντέρτια και καημοί, το Σαββατόβραδο, ο κυρ Αντώνης, Τα όνειρα που χτίζονται, Το θολωμένο μου μυαλό και πόσα άλλα. Αλήθεια κλαίει εκεί ο Καζαντζίδης;;;
Άλλοι λένε πως εκμεταλλεύτηκε τις συνθήκες. Ενώ ο Μπιθικώτσης;
Και αυτό είναι ατυχές επιχείρημα. Ο Καζαντζίδης δεν ήταν λαϊκιστής. Ήταν λαϊκός. Δεν το λέω εγώ αυτό η ιστορία το έδειξε. Δεν δέχθηκε τα δις που του δίνανε για να γυρίσει. Όταν οι σκατοπαρέες των νεόπλουτων πήγαιναν στο μαγαζί του και τα σπάζανε εκείνος σταματούσε το πρόγραμμα και πήγαινε με την κιθάρα του στα πίσω τραπέζια με τον φτωχό τον κόσμο (μαρτυρία του Ρεπάνη). Έμεινε πιστός στις καταβολές του. Δεν τραγούδησε τον πόνο επειδή αυτό πουλούσε. Γιατί τα χρόνια της δεκαετίας του 90, όταν ο πόνος πλέον δεν πουλούσε εκείνος τραγούδησε «Δυο πατρίδες», «Ξέρω νεκρούς», «Ανήμπορος», «Έρχονται χρόνια δύσκολα», «Στην Ελλάς του 2000» και έκανε επιτυχία. Ίσως ο Μπιθικώτσης εκμεταλλεύτηκε περισσότερο τις συνθήκες. Τραγούδησε Θεοδωράκη σε στίχους μεγάλων ποιητών. Αλλά μετά από αυτό τι; Τον ύμνο της χούντας στα 1967 (για περισσότερες πληροφορίες ιός της Κυριακής) ; Η μήπως ρολόι κομπολόι; Η την τραγουδίστρια; Και μετά το 80 τι ακριβώς; Απλά το σύστημα τα έκανε έτσι. Γιατί ο Μπιθικώτσης το υπηρετεί. Και τον ανταμείβει. Πλουσιοπάροχα. Γιατί βγαίνει και σήμερα ο Μπιθικώτσης που κοντά στο 80 κατηγορούσε τα νέα τότε παιδιά (Μητσιά, Νταλάρα, κτλ) γιατί «εκτελούν» τον Καζαντζίδη και λέει ότι ο Κότσιρας είναι ο συνεχιστής του. Και ο Μάτσας του έκανε τα αφιερώματα. Λες;;;;
Κάποιοι άλλοι είπαν : Έλα μωρέ τώρα όλο για την ξενιτιά.
Το είπα και πάνω τα πιο πολλά τραγούδια του Στέλιου δεν είναι για την ξενιτιά. Ακόμα και τα ερωτικά που έχει πει είναι περισσότερα.
7
Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: Καζαντζίδης
« στις: 29/01/05, 03:53 »
Κάποιος ποιητής είπε κάποτε για τον Στέλιο Καζαντζίδη:
" Η ποίηση είναι η απόλυτη μορφή συγκινησιακής χρήσης της γλώσσας.Ε.. ο Καζαντζίδης είναι η απόλυτη μορφή συγκινησιακής χρήσης της φωνής!".
Είναι ματαιο να κρίνεις την σπουδαιότητα του Καζαντζίδη. Έχει πολλούς φανατικούς φίλους, ορκισμένους οπαδούς να πούμε, και ορκισμένους εχθρούς. Άρα είναι σπουδαίος. Η ιστορία το έδειξε άλλωστε.
Ο Καζαντζίδης είναι ο απόλυτος λαϊκός τραγουδιστής. Από το 65 δεν τραγουδά σε κέντρα. Από το 75 μέχρι το 87 δεν κάνει δισκογραφία. Και όμως η δημοτικοτητά του ανεβαίνει. Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι πρώτος σε δημοτικότητα πάνω από τον Καραμανλή. Το 1983 με την εκπομπή των Ρεπόρτερς (Λιάνης - Δημαράς - Χαρδαβέλας) για το πρόβλημα του συμβολαίου του Καζαντζίδη, η Αθήνα ερημώνει και χτυπάται "ο Αγνωστος πόλεμος" του φωσκολου. Στο μισα της δεκαετίας του 80 μαζεύονται υπογραφές από φοιτητές της θεσαλονίκης αρχικα, για να σπάσει το συμβόλαιο Καζαντζίδη, το 86 με τροπολογία του Τρίτση στη βουλή σπάει το συμβόλαιο του Καζαντζίδη με την Μινος. Όσο για τα χ΄ρονια που ακολούθησαν. όλοι οι δίσκοι έγιναν χρυσοί, τουλάχιστον, ενώ το Τραγουδώ σπάει τα ταμεία καθώς σε τρεις ώρες γίνεται χρυσός δίσκος. Στην κηδεία του Καζαντζίδη΄είδαμε όλοι τι έγινε.
Για τα χρονιά της νιότης του Καζαντζίδη τι να πρωτοπεί κανείς. Ο Καζαντζίδης τραγούδησε όλους τους μεγάλους συνθέτες: Παπαϊωαννου, Τσιτσάνη, Μητσακη, Μπακαλη, Δερβενιώτη, Καλδάρα, Πάνου, Νικολοπουλο, Θεοδωράκη, Χατζηδακη, Λεοντή, Ξαρχάκο, Λοϊζο, Πολυκανδριώτη, Σούκα, Ζαμπέτα, Γενιτσαρη τι να πρωτο πω.
Έχει πει ο άνθρωπος ρεμπετικα, τουρκικα, δημοτικά, εντεχνα, λαικά, ποντιακα, λατιν, και τι δεν εχει πει...
Για να κατανοησουμε το μεγαλείο του Καζαντζίδη πρέπει να τον ακουσουμε μονάχα. Η Βιτάλη είπε: Ο Καζαντζίδης είναι ο μεγαλύτερος τραγούδιστής του κόσμου. Ακόμα και ο Σινάτρα όταν έρχονταν στη Ελλάδα σπίτι του Καζαντζίδη έμενε. Πρόσεχε πως μιλούσε ο Καζαντζίδης. Πως ανέπνεε. Πως έβγαινε αυτή η φωνή.
Ο Μητροπάνος έιπε: "Όλοι ο τραγουδιστές μαζί ούτε τα αρχ**ια του δεν είμαστε". Η Φαραντούρη: "Σε όποια γειτονιά να ψάξεις θα βρεις μπιθικώτσηδες και φαραντούρηδες. Καζαντζίδη όμως;". Άκης Πάνου: Όλους τους τραγουδιστές να τους βάλεις σε ένα Καζανι μισό Καζαντζίδη δεν κάνουνε.". Μανος Χατζηδακης: "Φωνες σαν του Καζαντζίδη για να βγουν, πρέπει να περάσουν τουλαχιστόν δύο αιώνες."
Τώρα παμε στον χαρακτηρα του Καζαντζίδη.
Καταρχήν ο Καζαντζίδης ήταν αριστερός. Ο πατέρας του ήταν μελός της εθνικής τροφοδότησης ανταρτών. Η δεξιά και στα χρόνια πριν την χούντα και κατα τη χούτνα και μετά τον κυνήγησε. Στο στρατό και τη μακρόνησο, στην εγασία του, στα τραγούδια που είπε. Πανταχού παρούσα η δεξιά. Λογοκρισία όταν έκανε την δική του εταιρεία ο Στέλιος. Εμπόδιο και στις άλλες δουλειές που έκανε.
Ο Καζαντζίδης ήταν επαναστάτης. Πρώτος αυτός πάλεψε για τα δικαιωματα των τραγουδιστών και τα ποσοστά στη δισκογραφία. Μόνος αυτός κατηγόρησε την εκμετάλευση των καλλιτεχνών. Αυτός μόνος. Αυτός δεν τραγουδούσε για τα φράγκα. Του τάζανε δισ και αυτός τους τα πέταγε στην μάπα. Και ήταν λαϊκός άνθρωπος. Ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους ζούσε. δεν είχε ανάγκη ούτε το mega star, ούτε το Fame στορυ, ουτε τα μέγαρα, ουτε τον Λαμπράκη, ούτε την Ολυμπιαδα για να γίνει μεγάλος.
Ο Καζαντζίδης είναι αν όχι ο καλλίτερος (γιατί αδικούμε ίσως τον Μεγάλο Παγιουμτζή, τον Καρναβά, τον Νταλγκα, τον ρούκουνα, τον Κάβουρα κτλ) ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ. Γιατί; Γιατί απλά συμβαίνει να είναι. Αυτό το τσουνάμι που λέγεται Καζαντζίδης βγαίνει στην ξέρα και τα σαρώνει όλα. Σηκώνει τα μπετά και τα μικροφωνα και κάνει όλες τόυς άτεχνους κιθαροφόρους και τους έντεχνες μικροφονικές καλιακούδες να τρέχουν να κρυφτούν.
Ότι και να πω για τον Στελαρα μου είναι λίγο...
Απλά θέλω να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.
Ο Καζαντζίδης έχει πιο πολλά ερωτικά παρά τραγούδια της ξενιτειάς (έχω 60+ cd, 13 βυνιλια και κασσέτες, χώρια mp3 και βίντεο του Στελάρα και ξέρω κατι)
Στο ισραήλ ΄χουν αφιερωμένη εκπομπή στον Καζαντζίδη (κάθε εβδομάδα)
Έχει πει πα΄νω από 1000 τραγούδια οπότε σίγοπυρα θα έχει πει και κάποιες μ..κιες.
Δημιουργησε σχολή τραγουδιστική και αυτό είναι σημαντικό.
Η φωνή του έχει ένταση, εκταση, χρώμα, τεχνική, ορθοτητα ως προς την εκφορα των συμφώνων και των φωνηέντων, ογκο. Τα έχει όλα. Και αν δεν αρέσει, απλά δεν ξαναβγαίνει.
Ο Καζαντζίδης έχει οπαδούς.
Ο Καζαντζίδης είναι επαναστάτης.
Είναι ηθικός και λαϊκός.
Όταν στην Ελλάδα υπήρχαν 500 γραμμόφωνα (πικ απ) αυτός πουλούσε 2.500 δίσκους!!!
Μετά τον Καζαντζίδη το χάος ... Είπε και ο Ζαμπετας κάποτε, όταν για χάρη του Στελάρα στη Λαρισα Σταμάτησε αμαξοστοιχία του ΟΣΕ. Καταλαβαίνετε τι εστί Καζαντζίδης;;;;;
Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ...
ευχαριστώ..
"Ερχονται χρόνια δύσκολα
γεμάτα καταιγίδες
και μεις το κόσμου θύματα
μ' ατελειωτα προβλήματα
και λιγοστές ελπίδες."
Α ρε Στελάρα..αντε βίβα.
" Η ποίηση είναι η απόλυτη μορφή συγκινησιακής χρήσης της γλώσσας.Ε.. ο Καζαντζίδης είναι η απόλυτη μορφή συγκινησιακής χρήσης της φωνής!".
Είναι ματαιο να κρίνεις την σπουδαιότητα του Καζαντζίδη. Έχει πολλούς φανατικούς φίλους, ορκισμένους οπαδούς να πούμε, και ορκισμένους εχθρούς. Άρα είναι σπουδαίος. Η ιστορία το έδειξε άλλωστε.
Ο Καζαντζίδης είναι ο απόλυτος λαϊκός τραγουδιστής. Από το 65 δεν τραγουδά σε κέντρα. Από το 75 μέχρι το 87 δεν κάνει δισκογραφία. Και όμως η δημοτικοτητά του ανεβαίνει. Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι πρώτος σε δημοτικότητα πάνω από τον Καραμανλή. Το 1983 με την εκπομπή των Ρεπόρτερς (Λιάνης - Δημαράς - Χαρδαβέλας) για το πρόβλημα του συμβολαίου του Καζαντζίδη, η Αθήνα ερημώνει και χτυπάται "ο Αγνωστος πόλεμος" του φωσκολου. Στο μισα της δεκαετίας του 80 μαζεύονται υπογραφές από φοιτητές της θεσαλονίκης αρχικα, για να σπάσει το συμβόλαιο Καζαντζίδη, το 86 με τροπολογία του Τρίτση στη βουλή σπάει το συμβόλαιο του Καζαντζίδη με την Μινος. Όσο για τα χ΄ρονια που ακολούθησαν. όλοι οι δίσκοι έγιναν χρυσοί, τουλάχιστον, ενώ το Τραγουδώ σπάει τα ταμεία καθώς σε τρεις ώρες γίνεται χρυσός δίσκος. Στην κηδεία του Καζαντζίδη΄είδαμε όλοι τι έγινε.
Για τα χρονιά της νιότης του Καζαντζίδη τι να πρωτοπεί κανείς. Ο Καζαντζίδης τραγούδησε όλους τους μεγάλους συνθέτες: Παπαϊωαννου, Τσιτσάνη, Μητσακη, Μπακαλη, Δερβενιώτη, Καλδάρα, Πάνου, Νικολοπουλο, Θεοδωράκη, Χατζηδακη, Λεοντή, Ξαρχάκο, Λοϊζο, Πολυκανδριώτη, Σούκα, Ζαμπέτα, Γενιτσαρη τι να πρωτο πω.
Έχει πει ο άνθρωπος ρεμπετικα, τουρκικα, δημοτικά, εντεχνα, λαικά, ποντιακα, λατιν, και τι δεν εχει πει...
Για να κατανοησουμε το μεγαλείο του Καζαντζίδη πρέπει να τον ακουσουμε μονάχα. Η Βιτάλη είπε: Ο Καζαντζίδης είναι ο μεγαλύτερος τραγούδιστής του κόσμου. Ακόμα και ο Σινάτρα όταν έρχονταν στη Ελλάδα σπίτι του Καζαντζίδη έμενε. Πρόσεχε πως μιλούσε ο Καζαντζίδης. Πως ανέπνεε. Πως έβγαινε αυτή η φωνή.
Ο Μητροπάνος έιπε: "Όλοι ο τραγουδιστές μαζί ούτε τα αρχ**ια του δεν είμαστε". Η Φαραντούρη: "Σε όποια γειτονιά να ψάξεις θα βρεις μπιθικώτσηδες και φαραντούρηδες. Καζαντζίδη όμως;". Άκης Πάνου: Όλους τους τραγουδιστές να τους βάλεις σε ένα Καζανι μισό Καζαντζίδη δεν κάνουνε.". Μανος Χατζηδακης: "Φωνες σαν του Καζαντζίδη για να βγουν, πρέπει να περάσουν τουλαχιστόν δύο αιώνες."
Τώρα παμε στον χαρακτηρα του Καζαντζίδη.
Καταρχήν ο Καζαντζίδης ήταν αριστερός. Ο πατέρας του ήταν μελός της εθνικής τροφοδότησης ανταρτών. Η δεξιά και στα χρόνια πριν την χούντα και κατα τη χούτνα και μετά τον κυνήγησε. Στο στρατό και τη μακρόνησο, στην εγασία του, στα τραγούδια που είπε. Πανταχού παρούσα η δεξιά. Λογοκρισία όταν έκανε την δική του εταιρεία ο Στέλιος. Εμπόδιο και στις άλλες δουλειές που έκανε.
Ο Καζαντζίδης ήταν επαναστάτης. Πρώτος αυτός πάλεψε για τα δικαιωματα των τραγουδιστών και τα ποσοστά στη δισκογραφία. Μόνος αυτός κατηγόρησε την εκμετάλευση των καλλιτεχνών. Αυτός μόνος. Αυτός δεν τραγουδούσε για τα φράγκα. Του τάζανε δισ και αυτός τους τα πέταγε στην μάπα. Και ήταν λαϊκός άνθρωπος. Ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους ζούσε. δεν είχε ανάγκη ούτε το mega star, ούτε το Fame στορυ, ουτε τα μέγαρα, ουτε τον Λαμπράκη, ούτε την Ολυμπιαδα για να γίνει μεγάλος.
Ο Καζαντζίδης είναι αν όχι ο καλλίτερος (γιατί αδικούμε ίσως τον Μεγάλο Παγιουμτζή, τον Καρναβά, τον Νταλγκα, τον ρούκουνα, τον Κάβουρα κτλ) ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ. Γιατί; Γιατί απλά συμβαίνει να είναι. Αυτό το τσουνάμι που λέγεται Καζαντζίδης βγαίνει στην ξέρα και τα σαρώνει όλα. Σηκώνει τα μπετά και τα μικροφωνα και κάνει όλες τόυς άτεχνους κιθαροφόρους και τους έντεχνες μικροφονικές καλιακούδες να τρέχουν να κρυφτούν.
Ότι και να πω για τον Στελαρα μου είναι λίγο...
Απλά θέλω να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.
Ο Καζαντζίδης έχει πιο πολλά ερωτικά παρά τραγούδια της ξενιτειάς (έχω 60+ cd, 13 βυνιλια και κασσέτες, χώρια mp3 και βίντεο του Στελάρα και ξέρω κατι)
Στο ισραήλ ΄χουν αφιερωμένη εκπομπή στον Καζαντζίδη (κάθε εβδομάδα)
Έχει πει πα΄νω από 1000 τραγούδια οπότε σίγοπυρα θα έχει πει και κάποιες μ..κιες.
Δημιουργησε σχολή τραγουδιστική και αυτό είναι σημαντικό.
Η φωνή του έχει ένταση, εκταση, χρώμα, τεχνική, ορθοτητα ως προς την εκφορα των συμφώνων και των φωνηέντων, ογκο. Τα έχει όλα. Και αν δεν αρέσει, απλά δεν ξαναβγαίνει.
Ο Καζαντζίδης έχει οπαδούς.
Ο Καζαντζίδης είναι επαναστάτης.
Είναι ηθικός και λαϊκός.
Όταν στην Ελλάδα υπήρχαν 500 γραμμόφωνα (πικ απ) αυτός πουλούσε 2.500 δίσκους!!!
Μετά τον Καζαντζίδη το χάος ... Είπε και ο Ζαμπετας κάποτε, όταν για χάρη του Στελάρα στη Λαρισα Σταμάτησε αμαξοστοιχία του ΟΣΕ. Καταλαβαίνετε τι εστί Καζαντζίδης;;;;;
Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ...
ευχαριστώ..
"Ερχονται χρόνια δύσκολα
γεμάτα καταιγίδες
και μεις το κόσμου θύματα
μ' ατελειωτα προβλήματα
και λιγοστές ελπίδες."
Α ρε Στελάρα..αντε βίβα.
Σελίδες: [1]