1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Θύμιση...
« στις: 01/11/05, 21:54 »
Kαι γω να βλέπω από άλλη διάσταση...
Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Σελίδες: [1]
2
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ
« στις: 01/11/05, 20:17 »Την άλλη φορά θα πάρω μαζί μου
όλα μου τα φιλιά
την άλλη φορά θα πω στη ζωή μου
πως δεν είναι αργά
Την άλλη φορά μια θάλλασα θα' χω
και θα ναι η πρώτη φορά
που κύματα σπάζουνε πάνω σε βράχο
και είναι μονάχα φιλιά
Θα είναι μαζί μου κι η άλλη ζωή μου
αυτή που συνέχεια γελά
την άλλη φορά για σένα ψυχή μου
θα ξέρω τι θέλει η καρδιά.
3
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μαντινιάδα
« στις: 01/11/05, 20:04 »
" Μαντινιάδες" Τις λένε στην Ανατολική Κρήτη.( Σητεία) Θα το ακούσεις κυρίως από μεγάλους σε ηλικία. "Πάμε μωρέ μια μαντινιάδα του Ρε" Επειδή θήτευσα για κάποια χρόνια κυρίως δίπλα σε παπούδες είμαι σίγουρος για τον όρο.
4
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
« στις: 26/10/05, 22:00 »
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΑΙΔΙΑ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΤΙΝΙΑΔΑ ΜΟΥ;
5
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μαντινιάδα
« στις: 24/10/05, 21:47 »
ΜΑΝΤΙΝΙΑΔΑ
Του έρωτα να του μιλάς
όταν τον ανταμώνεις
Να του ανάβεις τις φωτιές
για να τον δυναμώνεις
Του έρωτα να τραγουδάς
Μαζί του μη θυμώνεις
Να του φωτίζεις τις σκιές
για να τον φανερώνεις
Τον έρωτα να μη ρωτάς
δε δίνει απαντήσεις
μόνο στιγμές να ζήσεις
Τον έρωτα μη φοβηθείς
ούτε κρυφτό να παίξεις
Μαζί του να αναληφθείς
το χρόνο για ν’ αντέξεις
Του έρωτα να του μιλάς
όταν τον ανταμώνεις
Να του ανάβεις τις φωτιές
για να τον δυναμώνεις
Του έρωτα να τραγουδάς
Μαζί του μη θυμώνεις
Να του φωτίζεις τις σκιές
για να τον φανερώνεις
Τον έρωτα να μη ρωτάς
δε δίνει απαντήσεις
μόνο στιγμές να ζήσεις
Τον έρωτα μη φοβηθείς
ούτε κρυφτό να παίξεις
Μαζί του να αναληφθείς
το χρόνο για ν’ αντέξεις
6
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μαντινιάδα
« στις: 18/10/05, 21:29 »
ΜΑΝΤΙΝΙΑΔΑ
Του έρωτα να του μιλάς
όταν τον ανταμώνεις
Να του ανάβεις τις φωτιές
για να τον δυναμώνεις
Του έρωτα να τραγουδάς
Μαζί του μη θυμώνεις
Να του φωτίζεις τις σκιές
για να τον φανερώνεις
Τον έρωτα μη φοβηθείς
ούτε κρυφτό να παίξεις
Μαζί του να αναληφθείς
το χρόνο για ν’ αντέξεις
Υ. Γ .
Στην Κρήτη...
το νησί
της καρδιάς...
μου λείπει
Του έρωτα να του μιλάς
όταν τον ανταμώνεις
Να του ανάβεις τις φωτιές
για να τον δυναμώνεις
Του έρωτα να τραγουδάς
Μαζί του μη θυμώνεις
Να του φωτίζεις τις σκιές
για να τον φανερώνεις
Τον έρωτα μη φοβηθείς
ούτε κρυφτό να παίξεις
Μαζί του να αναληφθείς
το χρόνο για ν’ αντέξεις
Υ. Γ .
Στην Κρήτη...
το νησί
της καρδιάς...
μου λείπει
8
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα αποτσίγαρα
« στις: 17/10/05, 21:34 »
Τα αποτσίγαρα
Τα αποτσίγαρα του νου
στέκουν στην άκρη του σταθμού
ποιο τρένο περιμένουνε
για να τα ξανανάψει
σ’ όσους μονάχοι φύγανε
και τα ‘χουνε πετάξει
Μόνος περίμενα κι εγώ
κάνω τσιγάρο στο σταθμό
κρατώ το εισιτήριο
και μια παλιά κιθάρα
που βλέπει κάτω στις γραμμές
σβησμένα τα τσιγάρα
Πάνω σε ράγες η ζωή
Κυλάει όπως τα τρένα
κι όσοι κρατάνε στο σταθμό
τσιγάρα αναμμένα
μες τον καπνό αρμενίζουνε
γελάνε και σφυρίζουνε
Ξέρω ότι πόνεσες πολύ
μα με τον ήλιο το πρωί
άναψε το τσιγάρο σου
και φώτισε το φάρο σου
βάλε στις ράγες σου φωτιά
και πέτα τώρα μακριά.
Τα αποτσίγαρα του νου
στέκουν στην άκρη του σταθμού
ποιο τρένο περιμένουνε
για να τα ξανανάψει
σ’ όσους μονάχοι φύγανε
και τα ‘χουνε πετάξει
Μόνος περίμενα κι εγώ
κάνω τσιγάρο στο σταθμό
κρατώ το εισιτήριο
και μια παλιά κιθάρα
που βλέπει κάτω στις γραμμές
σβησμένα τα τσιγάρα
Πάνω σε ράγες η ζωή
Κυλάει όπως τα τρένα
κι όσοι κρατάνε στο σταθμό
τσιγάρα αναμμένα
μες τον καπνό αρμενίζουνε
γελάνε και σφυρίζουνε
Ξέρω ότι πόνεσες πολύ
μα με τον ήλιο το πρωί
άναψε το τσιγάρο σου
και φώτισε το φάρο σου
βάλε στις ράγες σου φωτιά
και πέτα τώρα μακριά.
9
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΔΑΣΚΑΛΑ...
« στις: 04/10/05, 22:15 »
Mπράβο! Με ταξίδεψε στην Κρήτη σ' ένα διθέσιο στο Λασίθι... Να σαι καλά!
10
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Διψάω απόψε
« στις: 26/09/05, 22:42 »
Διψάω απόψε
Διψάω απόψε κι είσαι το νερό
άδειο ποτήρι σε σπίτι αδειανό
έκλεισε η νύχτα παράθυρα ανοιχτά
μα πώς να σβήσει στα χείλη η φωτιά
Μαζί μου σαν πλαγιάσεις τα θαύματα της πλάσης
μες στο κρεβάτι στήνουνε χορό
μαζί μου σαν πλαγιάσεις του κόσμου οι παραστάσεις
θ’ ανάψουν πάλι τ’ ουρανού το σκηνικό
Διψάω απόψε για λίγο να σε δω
σπίθες στα μάτια το δάκρυ αρμυρό
δεν έχει η νύχτα φεγγάρι να πιαστώ
δεν έχει αστέρια και πώς να κοιμηθώ
Μαζί μου σαν πλαγιάσεις τα θαύματα της πλάσης
μες στο κρεβάτι στήνουνε χορό
μαζί μου σαν πλαγιάσεις του κόσμου οι παραστάσεις
θ’ ανάψουν πάλι τ’ ουρανού το σκηνικό
Διψάω απόψε κι είσαι το νερό
άδειο ποτήρι σε σπίτι αδειανό
έκλεισε η νύχτα παράθυρα ανοιχτά
μα πώς να σβήσει στα χείλη η φωτιά
Μαζί μου σαν πλαγιάσεις τα θαύματα της πλάσης
μες στο κρεβάτι στήνουνε χορό
μαζί μου σαν πλαγιάσεις του κόσμου οι παραστάσεις
θ’ ανάψουν πάλι τ’ ουρανού το σκηνικό
Διψάω απόψε για λίγο να σε δω
σπίθες στα μάτια το δάκρυ αρμυρό
δεν έχει η νύχτα φεγγάρι να πιαστώ
δεν έχει αστέρια και πώς να κοιμηθώ
Μαζί μου σαν πλαγιάσεις τα θαύματα της πλάσης
μες στο κρεβάτι στήνουνε χορό
μαζί μου σαν πλαγιάσεις του κόσμου οι παραστάσεις
θ’ ανάψουν πάλι τ’ ουρανού το σκηνικό
11
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στα λόγια μου
« στις: 17/09/05, 14:00 »
Στα λόγια μου
Στα λόγια μου κρυφτήκαν πειρατές
Έκλεψαν κάποιες λέξεις και κάποιες συλλαβές
Άφησαν περιδέραια και ψεύτικα στολίδια
Που τύλιξαν το σώμα μου αγριεμένα φίδια
Στα λόγια μου κρυφτήκανε νησιά
Που τρέχουνε στη θάλασσα σαν τα μικρά παιδιά
Άνοιξαν τα λιμάνια τους να μπαίνουνε καράβια
Και διώξαν απ’ τους δρόμους μου της νύχτα τα σκοτάδια
Στα λόγια μου φανέρωσαν πουλιά
Που πήραν το καθένα τους στο στόμα μία λέξη
Την έβαλαν και κούρνιασε σε μια ζεστή φωλιά
Να’ χει άλλες λέξεις συντροφιά παιχνίδια για να παίξει
Στα λόγια μου κρυφτήκαν πειρατές
Έκλεψαν κάποιες λέξεις και κάποιες συλλαβές
Άφησαν περιδέραια και ψεύτικα στολίδια
Που τύλιξαν το σώμα μου αγριεμένα φίδια
Στα λόγια μου κρυφτήκανε νησιά
Που τρέχουνε στη θάλασσα σαν τα μικρά παιδιά
Άνοιξαν τα λιμάνια τους να μπαίνουνε καράβια
Και διώξαν απ’ τους δρόμους μου της νύχτα τα σκοτάδια
Στα λόγια μου φανέρωσαν πουλιά
Που πήραν το καθένα τους στο στόμα μία λέξη
Την έβαλαν και κούρνιασε σε μια ζεστή φωλιά
Να’ χει άλλες λέξεις συντροφιά παιχνίδια για να παίξει
13
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μαθητής
« στις: 22/08/05, 17:51 »
Πως δεν έχει. Το θέμα είναι ότι , το σχολείο δεν πρέπει να έχει καθόλου κακές στιγμές. Και μιλάω για αυτές που προέρχονται από την "έδρα" κι όχι απ' το "θρανίο" A, ο πρώτος τίτλος ήταν " Κακός μαθητής" με την έννοια βέβαια που δίνουν οι πολλοί. Εγώ πιστεύω πως υπάρχουν μόνο διαφορετικοί μαθητές. Δια βίου.....
14
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μια βροχή
« στις: 22/08/05, 17:47 »
Κοίτα να δεις πως προέκυψε.Ήμουν σε συναυλία αφιερωμένη στον Κουγιουμτζή. Ακούω το " ...ήταν πέντε ήταν έξι..." και λέει κάπου:Μια γειτόνισσα απλώνει ρούχα καθαρά πλένει με μια νέα σκόνη κι είναι αστραφτερά...Και λέω πως να γράψεις σήμερα κάτι τέτοιο...Πιάνει μια βροχή στο τέλος της συναυλίας και γυρίζοντας στο σπίτι προέκυψε
" μια βροχή "....
" μια βροχή "....
15
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μια βροχή
« στις: 21/08/05, 22:58 »
Μια βροχή
Πάντα με μπόρες και βροχές
Πλένει ο Θεός τις ενοχές
Μες στο νερό τα λάθη μας
Οι πίκρες και τα πάθη μας
Κι όταν τα σύννεφα σιωπούν
Αυτοί που ξέρουν ν’ αγαπούν
Στον ήλιο πάλι απλώνουνε
Χαρές που δε στεγνώνουνε
Άντε να δώσουν μια βροχή
και οι δικοί σου ουρανοί
Κάνε τη μπόρα προσευχή
Και τρέξε μέσα στη βροχή
Μόνος να βρεις το δρόμο σου
Ν’ αγιάσει πάλι ο πόνος σου
Κι όταν θα έρθει το πρωί
Στο καθαρό σου το κορμί
Θα δεις να λάμπουν σαν γιορτές
Οι χτεσινές σου οι πληγές
Άντε να δώσουν μια βροχή
και οι δικοί σου ουρανοί
Υ. Γ. Σε όσους περιμένουν μπόρες...
Πάντα με μπόρες και βροχές
Πλένει ο Θεός τις ενοχές
Μες στο νερό τα λάθη μας
Οι πίκρες και τα πάθη μας
Κι όταν τα σύννεφα σιωπούν
Αυτοί που ξέρουν ν’ αγαπούν
Στον ήλιο πάλι απλώνουνε
Χαρές που δε στεγνώνουνε
Άντε να δώσουν μια βροχή
και οι δικοί σου ουρανοί
Κάνε τη μπόρα προσευχή
Και τρέξε μέσα στη βροχή
Μόνος να βρεις το δρόμο σου
Ν’ αγιάσει πάλι ο πόνος σου
Κι όταν θα έρθει το πρωί
Στο καθαρό σου το κορμί
Θα δεις να λάμπουν σαν γιορτές
Οι χτεσινές σου οι πληγές
Άντε να δώσουν μια βροχή
και οι δικοί σου ουρανοί
Υ. Γ. Σε όσους περιμένουν μπόρες...
16
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: H πόλη μου
« στις: 21/08/05, 22:53 »
Να σαι καλά. Υπάρχουν κι " άλλοι τόποι" αλλά είναι στην αναμονή διότι βρίσκονται σε καλά χέρια για να μελοποιηθούν.
18
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τόσα για σένα
« στις: 20/08/05, 23:10 »
Να σαι καλά. Το χω μελοποιήσει. Είναι ροκάκι σε Dm...Δεν το 'χω γράψει ακόμα.....
19
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: H πόλη μου
« στις: 20/08/05, 18:27 »
Την έφαγε ο μαύρος κάδος.... 
20
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μαθητής
« στις: 20/08/05, 14:50 »
Φαίνεται πως δεν ήταν πολύ καλή ιδέα. Παρ' όλα αυτά μας λείπει λίγο γέλιο απ 'τη ζωή μας....
21
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: H πόλη μου
« στις: 20/08/05, 14:48 »
Να' σαι καλά. Είναι πρώτες προσπάθειες...
22
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τόσα για σένα
« στις: 20/08/05, 14:43 »
ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Τόσα χρόνια πεταμένα για σένα
Τόσες μέρες δίχως χρώμα για μένα
Τόσοι δρόμοι και δεν πήρα κανένα
Τόσες θάλασσες με χάδια κρυμμένα
Τόσα χρόνια πεταμένα
τόσες μέρες δίχως χρώμα για σένα
Τόσα λόγια σαν ποτάμια χαμένα
Τόσα βράδια με σκοτάδια ντυμένα
Τόσα χέρια να μου δείχνουν εσένα
Τόσα μάτια να γελάνε με ‘ μένα
Τόσα πρωινά θλιμμένα
Τόσα δειλινά τραγούδια
για σένα
Αύγουστος 2002
Τόσα χρόνια πεταμένα για σένα
Τόσες μέρες δίχως χρώμα για μένα
Τόσοι δρόμοι και δεν πήρα κανένα
Τόσες θάλασσες με χάδια κρυμμένα
Τόσα χρόνια πεταμένα
τόσες μέρες δίχως χρώμα για σένα
Τόσα λόγια σαν ποτάμια χαμένα
Τόσα βράδια με σκοτάδια ντυμένα
Τόσα χέρια να μου δείχνουν εσένα
Τόσα μάτια να γελάνε με ‘ μένα
Τόσα πρωινά θλιμμένα
Τόσα δειλινά τραγούδια
για σένα
Αύγουστος 2002
23
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / H πόλη μου
« στις: 20/08/05, 10:11 »Η πόλη μου
Είναι η πόλη μου βουβή από παλιά
Κρύβει το γέλιο στα νερά της και στο χώμα
Βλέπει τους κάμπους και τα δέντρα από ψηλά
Και σιωπηλά χειμώνες περιμένει ακόμα
Είναι η πόλη μου μικρή σαν το παιδί
Που θέλει βήματα να κάνει μα όμως πέφτει
Και σαν τη μάγισσα παλιού παραμυθιού
Όλο κοιτάζει σ’ ένα ψεύτικο καθρέφτη
Στέκει η πόλη μου κατάρτι και πανί
Πάνω σε βράχο κρεμασμένη μα δε φεύγει
Γύρω οι άνεμοι φυσάνε σαν τρελοί
Μ’ αυτή ταξίδια κι ουρανούς τα αποφεύγει
Μένει μονάχη σα μια μάνα με παιδιά
Που πάντα ανοίγει δροσερή την αγκαλιά της
Μα εκείνα άρπαξαν της λήθης τα φτερά
Κι έχουν πετάξει σ’ άλλες πόλεις μακριά της
Οχι λάθη πάντα λάθη
24
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μαθητής
« στις: 20/08/05, 00:58 »
Μαθητής
‘Απλωναν μπρος τα μάτια σου τα γκρίζα τους βιβλία
και σε στριμώχναν στις γωνιές σε ξύλινα θρανία
βάλε τις λέξεις στη σειρά βάλε τελείες και κόμμα
κι άμα μιλούσες δυνατά σου κλείνανε το στόμα
Κι εσύ κοιτούσες τα πουλιά
στον ουρανό της τάξης
κι αν σήκωνες το χέρι σου
ήταν για να πετάξεις
Μπήκαν στα όνειρα βαθμοί στις ζωγραφιές σου χρώμα
Ποιο λάθος σου χρεώσανε και σε πονά ακόμα
Βρισκόσουν πάντα στην ουρά του έθνους παρελάσεις
Και με το πλήθος στη σειρά σου ‘ρχοταν να γελάσεις
Κι εσύ κοιτούσες τα πουλιά
στον ουρανό να πιάσεις
κι αν σήκωνες το χέρι σου
ήταν για να πετάξεις
ΥΓ Η Ερριέτα ήταν μια πλάκα...
‘Απλωναν μπρος τα μάτια σου τα γκρίζα τους βιβλία
και σε στριμώχναν στις γωνιές σε ξύλινα θρανία
βάλε τις λέξεις στη σειρά βάλε τελείες και κόμμα
κι άμα μιλούσες δυνατά σου κλείνανε το στόμα
Κι εσύ κοιτούσες τα πουλιά
στον ουρανό της τάξης
κι αν σήκωνες το χέρι σου
ήταν για να πετάξεις
Μπήκαν στα όνειρα βαθμοί στις ζωγραφιές σου χρώμα
Ποιο λάθος σου χρεώσανε και σε πονά ακόμα
Βρισκόσουν πάντα στην ουρά του έθνους παρελάσεις
Και με το πλήθος στη σειρά σου ‘ρχοταν να γελάσεις
Κι εσύ κοιτούσες τα πουλιά
στον ουρανό να πιάσεις
κι αν σήκωνες το χέρι σου
ήταν για να πετάξεις
ΥΓ Η Ερριέτα ήταν μια πλάκα...
Σελίδες: [1]