Προς τους υπεύθυνους του site :
Μήπως υπάρχει τρόπος να μπορώ να υπερβώ τους 8000 χαρακτήρες
έτσι ώστε κάποια στιγμή να υπάρχουν μαζεμένα
όλοι οι στίχοι και τα ποιήματα του Κιθάρα ?
Η αδικία
« στις: 25/01/09 00:01 »
Σου ‘λεγα.. στο άδικο μπροστά,
ποτέ να μη λυγίσεις,
μα είπες πως πίσω δε γυρνάς
μια πόρτα όταν κλείσεις.
Είχες μέσα στο βλέμμα σου
τη θλίψη κεντημένη,
κρατούσες μέσα στο μυαλό
την πίκρα κλειδωμένη.
Να μπω μέσα στον κόσμο σου,
μάταια προσπαθούσα..
Όσα καράβια σου έστειλα,
στ΄ άγνωστο ναυαγούσαν.
Οι ελπίδες σου στοιχήματα
που άφησες να χαθούνε,
λουλούδια που μαράθηκαν
τον ήλιο πριν να δούνε..
Πρόωρα παραδόθηκες
χωρίς να πολεμήσεις,
η αδικία γέμισε
το όραμα ψευδαισθήσεις.
All we care about
« στις: 25/01/09 01:43 »
When I wake up in the morning
Till the night I lay on bed
There’s so misery and pain
So much more than I can stand
When I listen to the radio
Or I stay to watch TV
I can hardly believe
What I hear and see
Third World dies
From hunger and thirst
Diseases kill children
But nobody cares
All we care about
Is the money we earn
We don’t give a damn
We let Mother Earth burn
All we care about
Is the money X 2
Nation versus nation
And chaos over all
Smart bombs won’t fail
Upon innocents they’ll fall
People against people
And the reason is unknown
Soldiers killing parents
Leaving orphans all alone
Profit over dignity
And money over pride
Oil stocks are rising
Such a shame for mankind
Killing for the money
That’s the ultimate war
There are no more ideals
Or beliefs to fight for (?)
All we care about
Is the money X 2
Συμφωνία
« στις: 24/01/09 20:17 »
Ήταν η νύχτα που με 'διωξαν απ' το σπίτι
αφού με έδειραν και μ' είπανε αλήτη
Ήταν η νύχτα που δακρύσαν και τ' αστέρια
όταν μιλήσαμε και δώσαμε τα χέρια
Κι αν χρόνια πέρασαν πολλά, ισχύει η συμφωνία
στείρα ζωή κι εγώ παιδί, παιδί για υιοθεσία
Εγώ να ξέρω μάνα μου τι βάζεις μες το νου σου
κι εσύ τώρα καμάρωνε τη λεβεντιά του γιού σου
Κι αν δεις να κλαίω άφησέ με θα περάσει
θα μεγαλώσει κι η καρδιά και θα ξεχάσει
Ότι κι αν γίνει εγώ πίσω δε γυρνάω
γιατί έχω μάθει συμφωνίες να κρατάω
Ότι κι αν γίνει εγώ πίσω δε γυρνάω
εσύ είσαι η μάνα μου κι εσένα αγαπάω
ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ
« στις: 22/01/09, 10:45 »
Παραπονιάρικες ψυχές, βαριούνται το νιρβάνα τους,
και πριν περάσουν δυό γενιές, αλλάζουνε τα πλάνα τους.
Αιώνες παζαρεύουνε με το Θεό τ’αντάλλαγμα,
τους ουρανούς ν’αφήσουνε, για ένα κομμάτι μάλαμα.
Και ο Θεούλης ο καλός, τους κάνει τα χατίρια τους,
τους δίνει δεύτερη ζωή, να δούνε τα χαΐρια τους.
Σφραγίζει διαβατήριο, επιστροφής στα γήινα,
τους ντύνει γι’άλλη μια φορά, τα ρούχα τους τα πήλινα.
(Ρ)
Λευκοντυμένοι άγγελοι, στη γη ξαναγυρίζουνε,
με τους ανθρώπους μπλέκουνε και τα φτερά μαυρίζουνε.
Αμαρτωλές διαδρομές, σ’ άρρωστα δρομολόγια,
κι ύστερα καταλήγουνε, στης κόλασης τα υπόγεια.
Θα σε ξαναδώ;
« στις: 04/11/08, 11:21 »
Ήταν καλοκαίρι που μπήκες στη ζωή μου,
έβαψες το τοπίο στη γκρίζα διαδρομή μου.
Μ’ έμαθες τις νύχτες μ’ όνειρα να στολίζω
και τώρα σε ένα τέτοιο μονάχα πια ελπίζω.
Θα σε ξαναδώ;
Άραγε που να ‘σαι…
Σε ποιον ουρανό πετάς και δε θυμάσαι;
Θα σε ξαναδώ;
Έλα για ένα βράδυ,
να δω ξανά τη φλόγα, κι ας ζήσω στο σκοτάδι.
Τώρα οι χειμώνες μου φαίνονται αιώνες,
μόνη μου βουλιάζω …στις σκέψεις μου κουρνιάζω.
Τώρα τα καλοκαίρια δεν έχουνε αστέρια,
χίλιες ευχές να ρίξω, για να σε φέρουν πίσω.
Θα σε ξαναδώ;
Άραγε που να ‘σαι…
Σε ποιον ουρανό πετάς και δε θυμάσαι;
Θα σε ξαναδώ;
Έλα για ένα φεγγάρι,
τη φλόγα να χαζέψω κι η στάχτη ας με πάρει.
Του Κήπου μας το Όνειρο...
« στις: 22/01/09, 15:30 »
Μέσα στην τσιμεντούπολη
προσμένει ακόμα ο Κήπος
δύο Καρδιές να ενωθούν
κι ένας να γίνει ο Χτύπος...
Βασιλικός και Γιασεμί,
μια Λεμονιά παρ' έκει,
ψίθυροι μέσα στη βουή
κι η Μοναξιά που στέκει...
Μαραζωμένα μοιάζουνε,
αργοπεθαίνουν τώρα,
γιατί αργεί να ξαναρθεί
τσ' αντάμωσης η Ώρα...
Δύσκολοι είναι οι καιροί
κι ο Θάνατος προσμένει,
μα σαν μιλήσει ο Έρωτας
ως κι ο Θεός σωπαίνει...
Αντέχει Φως μου η Ψυχή
της Μοίρας τη μανία
κι ας ζει καιρό, πολύ καιρό,
μέσα στην Αγωνία...
Είναι που Όνειρα βαστά
σφιχτα από το χέρι
προσμένοντάς τη τη Στιγμή
κοντά που θα σε Σε φέρει...
Κι ας τσάκισαν οι Πήγασοι
φτερά σε τοίχους πάνω,
έχω Ελπίδα ζωντανή
πληγές Σου για να γιάνω...
Μη Μου αργείς άλλο λοιπόν,
τα μάτια κλείσε τώρα,
ξανά για ν' ανταμώσουμε
στου Ονείρου μας τη χώρα...
Εκεί που όλοι θα γελούν
κι Ευτυχισμένοι θα 'ναι
κι οι Πήγασοι πολύ ψηλά
για πάντα θα πετάνε...
Δεν σε ξέρω
« στις: 21/01/09, 05:45 »
Δεν σε ξέρω, μ ακούς;
Γεννήθηκες τον Αύγουστο του 1925.
Μεγάλωσες σ ένα χωριό, τελείωσες το γυμνάσιο.
Πέρασες στη νομική Αθηνών .
Δεν σε ξέρω .
Σταμάτησες για να το παίξεις πατριώτης.
Πολέμησες τους γερμανούς, την πείνα σου.
Έχεις φάει από αποφάγια μέχρι σκουπίδια .
Ποιος είσαι;
Αργότερα τελείωσες της σπουδές σου,
έκανες δυο παιδιά και δυο γάμους,
Έθαψες δυο συζύγους, πατέρα και μάνα.
Πες μου ποιος είσαι;
Έχεις τέσσερα εγγόνια, τρία σπίτια, ένα εξοχικό,
Οκτακόσιες χιλιάδες ευρώ σε καταθέσεις.
Δυο αυτοκίνητα και έναν οικογενειακό τάφο.
Απλά πες μου ποιος είσαι;
Έχεις Τόσο πολλά, αλλά όχι μια απάντηση!
Όλα θα ήταν απλά αν μπορούσες να απαντήσεις.
Ίσως να μην χρειαζόσουν έναν καθρέφτη να μιλάς.
Να προσέχεις
« στις: 21/01/09, 06:30 »
Σ` αγαπώ το ξέρεςι;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά .
Και με ρωτάς το γιατί τι να σου πω ;
είναι που δεν έχω δουλειά και με τρώνε τα χρέη.
Είναι που έχασα ότι μου είχε μείνει από γονιό.
Είναι ο φόβος μου πως δεν θα τα καταφέρω.
Και στο βάθος …
Η απαισιοδοξία μου .
Σ` αγαπώ το ξέρεις;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά.
Με Ρώτας γιατί έχω συνέχεια νεύρα.
Είναι που δεν έχω τσιγάρα εδώ και δυο μέρες.
Είναι που τρώω πατάτες μια εβδομάδα.
Είναι που δεν έχω παπούτσια (αυτά μου σκίστηκαν)
Και στο βάθος …
Ο φόβος πως σου κάνω κακό.
Σ` αγαπώ το ξέρεις;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά.
Μου λες : δεν νοιάζεσαι αν θα χωρίσουμε.
Είναι που πιστεύω πως θα γλιτώσεις από το Μέλλον μου.
Είναι που δεν θέλω να σε δω να βασανίζεσαι μαζί μου.
Είναι που πιστεύω πως σου αξίζει κάτι καλύτερο.
Και στο βάθος είναι …
Που σ αγαπώ.
Σ` αγαπώ το ξέρεις;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά.
… Να προσέχεις .
Σ’ ένα χρυσό γυμνό κορμί.
« στις: 27/12/08, 01:38 »
Η νύχτα έβαλε τα μαύρα της,
Για να κρυφτεί στα όνειρα σου.
Η Ρίνα άρχισε τα χάδια της,
Για να έρθει στην αγκαλιά σου.
Δύο δάχτυλα να χορεύουν,
Σ’ ένα χρυσό γυμνό κορμί.
Δύο δάχτυλα να χορεύουν,
Να σου σαγηνεύουν τη ψυχή.
Με ένα άγγιγμα να σου φτιάχνει,
Περίγραμμα στο λάγνο σώμα.
Σαν ιστό φτιαγμένο από αράχνη,
Σαν σοκάκι από της γης χώμα.
Δύο δάχτυλα να χορεύουν,
Σ’ ένα χρυσό γυμνό κορμί.
Δύο δάχτυλα να χορεύουν,
Να σου σαγηνεύουν τη ψυχή.
Το ρίγος σου να πλανιέται ,
Όπως η νύχτα στον ουρανό,
Σαν ίλιγγος που ξεγελιέται,
Αν πάψεις να κοίτας το γκρεμό.
Δύο δάχτυλα να χορεύουν,
Σ’ ένα χρυσό γυμνό κορμί.
Δύο δάχτυλα να χορεύουν,
Να σου σαγηνεύουν τη ψυχή
