Μεθυσμενα σαγαπω κρεμασμενα απο τον χρονο
σκοταδι στο ημιφως απο χαδι αγγελικο
σαν παραγκα γκρεμισμενη στο σκοταδι απ το φοβο
σενα αψυχο γιατι των νερων σου κολυμπω
Οαση φωνης , μισες φθηνες μας λεξεις
δυοσμος και κρινοδαχτυλα και γευση απο σιωπη
χαμογελο του υπνου σου τις πιο ωραιες σκεψεις
αν ειναι ψεμα αυτο που ζω,ασ μην εχω ζωη
