Porcupine Tree - Deadwing

[kiseichukan]

Κυκλοφόρησε και δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν εκ των "οπαδών" τους. Μοιάζει με μια φυσική συνέχεια του "In Absentia" με κιθάρες που ενίοτε λυσσομανάνε (όταν δεν συνομιλούν με αρτίστικα αρπίσματα) και συνθέσεις που ακολουθούν την πινκφλοϋδική αισθητική (με τους Spiritualized να χαιρετάνε κι αυτοί από απέναντι). Το τσίμπησα με 12.50Ε από το Metropolis (Πανεπιστημίου)...μια τιμή ιδιαίτερα ελκυστική θα έλεγα. Συμμετέχει επίσης στο δίσκο (μαζί με το Steve Wilson εννοείται) και ο Richard Barbieri (από τους πρώην Japan...βλέπε και David Sylvian). Ακολουθεί ένα review από το ηλεκτρονικό περιοδικό Kludge:

Porcupine Tree has always surfed on the fringe of popularity by balancing on an ethereal fray of harmony-rich prog and razor sharp metal flare; which is a shame. I believe a band this talented deserves commercial success - complete with sold out areas and platinum record sales. Luckily, Deadwing continues to showcase their widely unnoticed musical chops with a tasty line-up of songs which undoubtedly combine to be Porcupine Tree’s best work to date as well as one of the strongest releases in years.

Steve Wilson’s delicate vocals and shining musical prowess once again allows the outing’s individual personalities to slink and slither into each other marvelously. On “Halo” he sings, “I'm not the same as you / 'Cause I've seen the light and I'm gaining in height now / I got a halo 'round me” in a fluttering tone that’s entirely fresh to these veteran ears. And “Glass Arm Shattering” almost demands that the listener closes his or her eyes and drift off to a better place as Wilson’s mellifluous lungs wash over superbly placed guitar licking rain drops and gorgeously soothing bass lines; collectively they cleanse your spirit of all the junk currently played on MTV.

Not since Pink Floyd has a band been able to compose such dreamy and intoxicating waves of artistic perfection. However, the true beauty found herein is the current line-up’s tactful range between aforementioned pillows of Floydian bliss and hard rocking intervals that don’t cheapen the overall and unified objective.

”Arriving Somewhere, But Not Here” delivers a 12 minute journey through a jungle of twinkling atmospheres which gradually build up and finally climax as they run headfirst into a midway riff that rocks so hard it’s as if the boys have dipped their pen in Black Sabbath’s vicious ink. “Open Car” follows in a similar vein of feisty riffs and intimidating vocal interludes which prove that the group’s skillful approach to songwriting will be difficult to match by fellow artists. And although the band has been around for quite a while, it appears that they’ve truly mastered the craft of what it means to create euphorically varied soundscapes ala Porcupine Tree.

Indeed, if (and that’s a strong if) the group has failed in the past, it’s been due to an absent solid crunch to really sink your teeth into. Thankfully, Wilson and the gang have triumphantly succeeded in that respect by delightfully grazing over an entire spectrum of musical shades and energetic gusto. It would be impossible to capture and express to you in mere words the diverse textures and sheer genius sprinkled all over this album; though it goes without saying… with Deadwing, Porcupine Tree has made a triumphant return to music with an intimidating and beautiful effort that is guaranteed to leave you begging for repeated listens.

Επίσημη Ιστοσελίδα του Συγκροτήματος

[inthewoods]

δεν το χω παρει ακομα...μολις το ακουσω θα καταθεσω την αποψη μου.Αλλα 12.50 ευρω?μονο?εγω τα αλλα τα εχω παρει 21 ευρω το καθενα

[jon]

Shallow... Από τα κομμάτια που ορίζουν την prog-rock αισθητική.

[zephyrous]

Ένας υπέροχος δίσκος από έναν συνθέτη που μοιάζει να είναι πραγματικά αστείρευτος.
Καταπληκτηκές συνθέσεις ντυμένες με ένα σκοτεινό/μελανχολικό πέπλο...

[jon]

SHALLOW και τα μυαλά στο blender, με δύο σκελίδες σκόρδο και λίγο βούτυρο... Ο δίσκος μετράει, αν και η παραγωγή του είναι πολύ καλή δεν φτάνει τα επίπεδα του In Absentia. Μάλλον o Wilson βιαζόταν γιατί είχε και τους Blackfield στη μέση... Άλλος ένας δίσκος που δεν πρέπει να λείπει από κανέναν που γουστάρει τις αέρινες ροκιές των Pink Floyd και των Anathema.

[antiregulator]

re seis...

sigoyra den einai "grammena" ta drums? moy fainontai poly teleia gia na nai alhthina!

h o kainoyrgios typos einai pollan paixtaras kai vgazei tzitzi hxo, h h texnologia exei valei to xeraki ths!

bfd rulez!

kata t alla, o diskos fysaaaaaaeiiii!!!!!!!

[ερεβος]

Φοβερος δισκος, φοβερη μπαντα...Περα απο τις αρτιες και απολυτα εμπνευσμενες συνθεσεις και τα μελωδικοτατα φωνητικα του Wilson ο δισκος αυτος με τρελλανε με την παραγωγη του....Ο ηχος της κιθαρας ιδιως ηταν αποκαλυψη (ιδιως για το συγκεκριμενο ιδιωμα, εδω ουτε πολλες μεταλ μπαντες δεν εχουν τοσο μοντερνα και κρυσταλλινη παραμορφωση)...Αναμεσα στους 3 καλυτερους του 2005 για μενα.

[loudness]

να σου πω πως οταν τους ειδα live τα τυμπανα ηταν ακριβως ετσι τελεια και πιο σωστα και απο μετρονομο . καλα τρελαθηκα με την συναυλια τους και ευχομαι να τους ξαναδω . το cd το ειχα παρει απο πατση 11,50 απο διεσθηση καθως δεν ακουω τοσο αυτο το στυλ . ΕΝΑ σας λεω μαγκες το εχω λυωσει στην κυριολεξια μιλαμε ειναι ισως απο τα cd τα οποια απο τοτε που το πηρα το ακουω σχεδον καθημερινα . συνδιαζει τα παντα και κατα την γνωμη μου ικανοποιει και τον πιο εκεντρικο και δυσκολο ακροατη !!! 

[om]

Εχω το album πολυ καιρο και απορουσα τι πιατινι ειναι αυτο που ακουγεται στο Halo οπως μπαινει το κομματι...  xaxa Τελικα ειναι effect σαν να χτυπας ενισχυτη κιθαρας! Ιδεαρα. Εχετε δοκιμασει να παιξετε τα τυμπανα στο Open Car??? (Ναι, ναι...)

[loudness]

εχει ακουσει κανενας σας θα βγαλουν τιποτα καινουριο ? με την δισκαρα που βγαλανε μας εχουν ανοιξει την ορεξη