φυσικά και δεν γίνεται να άρεσουν όλα σε όλους... το θέμα όμως είναι πως αποτυπώνεις είτε την δυσαρέσκειά σου είτε την επιβραύβευσή σου... μια καλή κριτική καμιά φορά είναι πολύ πιο χρήσιμη από έναν κολακευτικό έπαινο... απλά θέλει τρόπο... μαζί σου!
Να διευκρινίσω πάντως ότι όχι..., ούτε μέλος της Greenpeace είμαι ούτε της WWF ούτε κάποιας άλλης οικολογικής οργάνωσης... αφορμή γι’ αυτό το ποίημα/στίχους/σκέψεις ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, στάθηκε ένα άρθρο που διάβασα στο Βήμα για το πόσο έχει ξεφύγει η κατάσταση απ’ τα χέρια μας, αναφορικά με την κατηφόρα πουχει πάρει ο πλανήτης μας. Και πραγματικά αφυπνίστηκα έως και ταρακουνήθηκα μπορώ να πω. Δεν είχα σκοπό ούτε να κουράσω με κινδυνολογίες ούτε να παρατείνω την «τσουναμοπληξία», όπως είπε η Chome. Απλά ένιωσα την ανάγκη να γράψω δυο στίχους γιαυτό, και το έκανα... καλούς η κακούς, δεν ξέρω. Κι έπειτα τους μοιράστηκα μαζί σας. Thats all...
