εγώ για αστείο το πήγαινα.. πως μου βγήκε έτσι μιζερο.?.!. τεσπά σας το αφιερώνω μιας και με κανατε να πιάσω μολύβι μετα από κάμποσα χρονάκια..
Η Φυλακή μου έχει το σχήμα μιας οθόνης...
το πληκτρολόγιο δένει τα χέρια τα χέρια μου σφιχτά,
κι όσο εσύ αργείς.. και δε ζυγώνεις..
..θα περιφέρω τη γυμνή ψυχή μου μες στα chat !!!
Στο site της μοναξιάς που μ` έχεις φυλακίσει,
μπερδεύω τ` όνειρο με το πραγματικό..
χίλιες ζωές το Ψέμα θε να ζήσει..
αλλάζοντας e-mail, profile και κωδικό.
Κάθε στιγμή πληκτρολογώντας τ` όνομά σου..
αναζητώ με σένα... διαδικτυακή επαφή,
κάτι για να θυμίζει τ` άρωμά σου
το γέλιο σου για να τρομάξει τη σιγή.
Μια συσκευή μου απόμεινε, μονάχη συντροφιά μου,
πίσω απ` το κρύσταλλο να κρυβω την ντροπή.
Το ξέρω είναι παράλογη, η σχέση αυτή καρδιά μου...
μα ειν` η μόνη που μπορεί... ν` αντέξει την σιωπή.