Αν χάθηκες ποτέ σου στης αλήθειας το κενό
παλιά σου σφάλματα κι ενοχές να σε τυλίγουν...
να γίνεται η ανάσα σου στιφή κάθε λεπτό,
χωρίς αισθήματα , τα μάτια να δακρύζουν.
Αν της καρδιάς σου ο παλμός ήταν αργός..
και το μυαλό σου είχε θολώσει μες στη νύχτα,
του ρολογιού οι χτύποι να σου λένε συνεχώς...
πως "δεν σου μένουν περιθώρια γι άλλη ήττα"..
Αν τα `νιωσες ποτέ σου όλ` αυτά...
τότε.. θα με καταλάβεις...
τότε ... θα με νιωσεις...
κι ίσως με την αγάπη σου ....προλάβεις να με σώσεις.
Αν κάποτε ψιθύρισες τραγούδια που δεν άκουσες ποτέ..
κι αν είδες σχήματα παράξενα στον τοίχο...
αν τους καημούς σου έπνιξες σε μια γουλιά πικρό καφέ
κι έναν πρωτόγονο άκουσες μέσα στην νύχτα ήχο..
Τον εαυτό σου αν πίεσες σκληρά κάποια φορά,
κι αν στο κεφάλι φόρεσες αγκάθινο στεφάνι..
Αν ένιωσες στην πλάτη σου, ν`ανοίγονται φτερά,
κι αν το κορμί σου σκίρτησε... στου Χάρου το σεργιάνι...
Αν τα `νιωσες ποτέ σου όλα αυτα...
τότε...ίσως με καταλάβεις...
ίσως και να με νιώσεις...
κι ίσως με την αγάπη σου μπορέσεις να με σώσεις...
