Mε προλαβες ατιμε symeon με το thread, αν και το χω παρει το album τη μερα που βγηκε.. Λοιπον, η αληθεια ειναι οτι με το πρωτο ακουσμα δεν βγαζεις την τελειωτικη εικονα. Στην αρχη περιμενεις τη διαφορα απο το προηγουμενο τους cd. (ως γνωστον ολα τα albums των Sentenced φερουν σημεια διαφοροποιησης). Το album δεν εχει κατι το ριζοσπαστικο, μαλλον χαρακτηριζεται απο τα στοιχεια των Sentenced ολων σχεδον των προηγουμενων κυκλοφοριων τους. Παρ'ολα αυτα μετα απο μερικα ακουσματα σε αγκιστρωνει και στην ουσια σε πειθει ως ενα καλο αποχαιρετιστηριο ακουσμα.. Αν και συνηθως βαριεμαι να μιλαω με λεπτομερειες, μια και ειναι το τελευταιο τους ομως θα ριξω μια κριτικη που εχω γραψει και καπου αλλου:
''May Τoday Βecome Τhe Day" και ''Ever-Frost" : Γρηγορες μελωδικες ροκιες με καλα solos,to δευτερο φερνει λιγο απο 'Frozen'.
''We Are But Falling Leaves'' και ''Her Last 5 Minutes" : Δυο ηρεμες δουλεμενες μελαγχολικες μπαλαντες στο γνωστο στυλ των Sentenced.
''Where Waters Fall Frozen" : Μανιασμενο instrumental διαρκειας 1 λεπτου που τιμα την death εποχη τους (αν λες γι'αυτο symeon, δεν εχει καμια σχεση με το Down, αλλα με το 'Νοrth From Here'.)
''Despair-Ridden Hearts'' : Ξαφνιαζει με την εισαγωγη του με τη φυσαρμονικα που φερνει σε blues rock, στη συνεχεια ανεβαζει στροφες και ριχνει και μερικα καλα lead.
''Vengeance is Mine'' : Πιο σκληρο, δυναμικο κομματι, στυλ 'Down'. Εντυπωση κανει η χορωδια παιδιων που εμφανιζεται στη μεση του τραγουδιου.
''Α Long Way to Nowhere" : Μελωδικο τυπικο Sentenced κομματι, ανετα θα μπορουσε να ειναι στο 'The Cold White Light'.
''Consider Us Dead" : Mελαγχολικη συνθεση γνεφει 'κλεφτικα' προς το 'Crimson'.
''Lower the Flags'' : Groov-άτo κομματι, οι μελωδιες ειναι παντα εκει, δεν χρειαζονται αλλα σχολια.
''Drain Me'' : Up-tempo ροκια, με γρηγορα solo και love-οriented στιχους.
''Karu'' : Ιnstrumental εισαγωγη για το επομενο κομματι, με ακουστικη κιθαρα.
''End of the Road'' : Ισως το καλυτερο κομματι του δισκου. Το αποχαιρετιστηριο οχι μονο του album αλλα και ολης της δισκογραφιας του συγκροτηματος. Ηρεμο,ατμοσφαιρικο και μελαγχολικο αρχικα, τελειωνει με ενα αρκετα μεγαλο και εμπνευσμενο instrumental μερος, ενω στη μεση καπου σκαει μυτη παλι η χορωδια των παιδιων.
Συνοψιζοντας, το 'The Funeral Album' λεει ως ενα πολυ καλο album γενικα, που θελει μερικες ακροασουλες παραπανω οχι τοσο για να ''ψαξεις'' τα τραγουδια περισσοτερο, οσο για να μπεις στο κλιμα του, και να το εκτιμησεις. Πολυ καλες κιθαρες, και πολλα περισσοτερα solo σε σχεση τουλαχιστον με το 'The Cold White Light' , εχει κατι σχεδον απ'ολες τις φασεις της καριερας τους αλλα και μια καποια λιγη φρεσκαδα..
Τελος εποχης λοιπον για τους Sentenced, καλοταξιδοι, κριμα γιατι θα λειψουν σε αρκετους...
