Eιμαι της ταπεινής άποψης ότι την περίοδο που αναφέρεις, ντραμερ των Scorpions ήταν ο Herman Rarebell ο οποίος παρέμεινε και μέχρι το Pure Instict (όπου και μετά ήρθε ο trendy james Kottak, πάλι μετά από συστάσεις του Michael Schenker o οποιος τον είχε ήδη χρησιμοποιήσει σε Live αλλά καιδισκογραφικά για τους MSG).
Το όνομα που λες δε μου λεει τιποτα, αλλά συμφωνώ για το μπασίστα. Μόνο που δεν ξέρω πότε ακριβώς έφυγε και πήγε ο Rickerman.
Συμφωνώ για το Sails Of Charon που είναι πια θρυλικό, όχι μόνο για την εισαγωγή του, την ατμόσφαιρά του, και τhν κιθαρα του Uli αλλά και για τους εκπληκτικούς στίχους του που ένα σημείο τα καλύπτει πέπλο μυστηρίου με σατανιστικές εικασίες για το σημείο που υπάρχει ως τρεις τελίτσες ‘...‘ στα booklets και στην ηχογράφηση μπαίνει παραμόρφωση και εφφε στη φωνή...
Όχι δεν είσαι προκατειλλημένος. Είσαι αντικειμενικός.

Ο άνθρωπος είναι πρώτα μουσικός. Προσωπική άποψη έτσι? Παίζει τους παπάδες του, αλλά έχει και ύφος και στυλ, και έκφραση και συναίσθημα που πάλι εντελώς υποκειμενικά και προσωπικά με αγγίζουν.
Πραγματικά ΠΕΘΑΙΝΩ να βρω το Requiem For An Angel που παίζει και κλασική κιθάρα (Introductions to Fly To The Rainbow and They Need A Million απλάδε μου αρκούν ) και το γραψε για το θάνατο της γυναίκας του
νομίζω την εποχή μετά το Aquila Suite (12 σπουδες για πιανο, γραμμενες στην κιθαρα και παιγμενες από υπολογιστή ....άμα βρεθει πιανιστας με τρια χερια ας τις παιξει...

). Αλλά σιγά μην ερθει στην Ελλάδα...
Α ρε τριτοκοσμικοί που είμαστε...