Η πόλη μου
Είναι η πόλη μου βουβή από παλιά
Κρύβει το γέλιο στα νερά της και στο χώμα
Βλέπει τους κάμπους και τα δέντρα από ψηλά
Και σιωπηλά χειμώνες περιμένει ακόμα
Είναι η πόλη μου μικρή σαν το παιδί
Που θέλει βήματα να κάνει μα όμως πέφτει
Και σαν τη μάγισσα παλιού παραμυθιού
Όλο κοιτάζει σ’ ένα ψεύτικο καθρέφτη
Στέκει η πόλη μου κατάρτι και πανί
Πάνω σε βράχο κρεμασμένη μα δε φεύγει
Γύρω οι άνεμοι φυσάνε σαν τρελοί
Μ’ αυτή ταξίδια κι ουρανούς τα αποφεύγει
Μένει μονάχη σα μια μάνα με παιδιά
Που πάντα ανοίγει δροσερή την αγκαλιά της
Μα εκείνα άρπαξαν της λήθης τα φτερά
Κι έχουν πετάξει σ’ άλλες πόλεις μακριά της
Οχι λάθη πάντα λάθη
