η νυχτα κλαιει, τα αστρα σβηνουνε στο χαος
και η σεληνη εκλεψε το φως,
μα συ δεν εισαι αληθινος!
κρυφα θα σου μιλησω για να φτασεις
στης τελειοτητας το φως,που θανατος δεν μπαινει
κι η νυχτα δεν θα κλαιει.
σπασε το τζαμι που σε κλεινει
σε μια ατελειωτη σιωπη,
κι ελα να μπεις σε κυκλο φωτεινο
στον δικο μου μικρο ουρανο.
η νυχτα κλαιει, κι αναζητα το φωτισμα της
απανω στα διαφανα κορμιας μας
στον ηλιο της καρδιας μας.
στο δειλινο στοχαζομαι μια νυχτα να μην κλαιει,
κυκλο μεγαλο φωτεινο τους δυο μας να χωραει
εμενα και τον αλλο σου εαυτο
να βρουμε τον βαθυ παλμο
στα μυστικα που θα σου πω
και να σε κανω αληθινο.!!
θελω να σας δωσω μια πληρη εικονα του τι γραφω για να εχω τις αποψεις σας. δεν θα καταχραστω στην συνεχεια την πρωτη σελιδα.. προκαταβολικα ζητω συγνωμη.
λουλουδενια.
