Γυναίκα έλα εδώ κοντά μου
Και γύρεψέ μου ότι θες
Λίγο να αγγίξεις τα μαλλιά μου
Στο άσπρο τους να δεις, το χτες
Μην κάνεις θόρυβο ν’ ακούσεις
Την εκκωφαντική σιωπή
Κι ύστερα το κορμί να λούσεις
με το νερό της αντοχής
και εγώ τα χέρια μου θα ανοίξω
τα κέρινα εύθραυστα φτερά
και μέσα εκεί αφού σε τυλίξω
θα σ’ ανεβάσω στα ψηλά
βυθίζω το μυαλό σε βύθος
το σώμα σε καταστολή
αφού ό,τι αγάπησα ήταν μύθος
που φόραε κόκκινη στολή
