Αχ να 'μουν κάποιου τ' όνειρο και να φοβάται
να μην ξυπνήσει και χαθώ και φύγω.
Κάποιου κι ας ήταν μοναχά όταν κοιμάται
κι ας ήταν μόλις πριν το ξυπνημα, μόνο για λίγο.
Κι ας ξύπναγε κι ας μ' έχανε, μόνο ας κρατούσα
σα φευγαλέα θύμηση μια θέση στο μυαλό.
Έτσι, να πω πως έζησα ίσως μπορούσα,
έστω σαν όνειρο κάποιου άλλου απατηλό.
Όπως ποτέ δεν έζησα. Να με ζητάνε
σαν φεύγω, όπως ποτέ δε με ζητήσανε.
Να 'μαι εγώ η εικόνα εκείνη που αγαπάνε
όσοι νομίσαν πως εμένα αγαπήσανε.
