δε ξέρω την αγάπη...ίσως να μοιάζει με ρόδο ανθισμένο, ίσως να έχει τον ήχο της ζωης καθώς φεύγει..Ξέρω για την απουσία της αγάπης, που μοιάζει με το Χειμώνα που μπερδεύτηκε θαρείς απ΄τους παράξενους ανθρώπους και ήρθε πιο νωρίς..σαν τιμωρία από κάποιον Δία...
Μα μου φαίνεται πως όσο υπάρχουν άνθρωποι πιο τρελοί μεσ' τους τρελούς, που γράφουν τόσο ομόρφα, τόσο ξεχωριστά σαν εσένα ισως κάποτε νιώσω κι εγώ την αγάπη και σταματήσω να τη ζω μέσα από ποιήματα, τραγούδια και λόγια που δε μου ανήκουν...
Σ' ευχαριστώ για τούτη τη ψυχική ομορφιά...Να το κάνεις συχνά...
