Οι σκέψεις μου απ τα χείλη ξεπηδάνε
Γιατί δεν με κατάλαβες ρωτούν
Και ψάχνω απαντήσεις για τα δάκρυα
Για κείνα που απ τα μάτια μου κυλούν
Στα μάτια σου είχα δέσει τα όνειρα μου
Σε σένα είχα βρει κάθε στιγμή
Να μην ξανά σαλπάρει η καρδιά μου
πως ήσουν το λιμάνι μου εσύ
Φέρνω δυο στροφές για μένα
Να ξεχάσω δυο φορές
Κι όσο πόνεσα για σένα
Να γιατρέψω τις πληγές
Μα δεν φτάνει ένα βράδυ
Δεν αρκούν τόσα ποτά
Γιατι εγώ αν θες μάθεις
σαγαπω αληθινά
Ο δρόμος σκοτεινός και μουσκεμένος
Τον κέρασε ψιλόβροχο ο Θεός
Αυτός που ήταν πάντα φωτισμένος
Και σ έφερνε σε μένα συνεχώς
Δεν έχω το κουράγιο να δουλέψω
Δεν έχω τη δική σου θύμηση
Και σπίτι όταν μόνος θα γυρίσω
Ξανά θα πιω για σένα ως το πρωί
Φέρνω δυο στροφές για μένα
Να ξεχάσω δυο φορές
Κι όσο πόνεσα για σένα
Να γιατρέψω τις πληγές
Μα δεν φτάνει ένα βράδυ
Δεν αρκούν τόσα ποτά
Γιατι εγώ αν θες μάθεις
σαγαπω αληθινά
Ένα τραγούδι ζεϊμπέκικο, σε μια προσπάθεια που έκανα με το μπουζούκι. Η ιδέα προήλθε από ένα πρόσφατο χωρισμό ενός φίλου, που έδωσε ώθηση να γραφτεί και το τραγούδι. Βέβαια για να γραφτεί υπήρξε η εβδομάδα μύησης με μπουζουκλερι και με έντονη ποτόπτωση
