Και ξαφνικά,δωμάτιο άδειο
πως σ'ένα αστέρι λαμπερό
σε άλλον κόσμο μακρυνό
ταξίδι μου χες πει θα πάμε αύριο..
Και ξαφνικά,μόνο κενό
σε πάζλ κομμάτια η ζωή
πόσο θ'αντέξω την πληγή
κι η σκέψη σου έχει κολλήσει στο μυαλό..
Και ξαφνικά,χείλη στεγνά
χωρίς εσένα δεν μπορορώ
ψεύτικα όνειρα θα βρώ
και η μορφή σου χαραγμένη πιο βαθειά..
Και ξαφνικά,λείπει η αγκαλιά
χωρίς αιτία να γυρνάς
εμένα τώρα προσπερνάς
και δε θυμάσαι καν πως μου δινες φιλιά..
Και ξαφνικά,είσαι αλλού
κλαμμένα μάτια μόνο αφήνεις
της καρδιάς την πόρτα κλείνεις
και στη ζωή μου τριγυρίζεις πια παντού..
Και ξαφνικά,εγώ πληγωμένη
εσύ άλλο πια δε μου μιλάς
ούτε σε νοιάζει δε ρωτάς
μα μια καρδιά που πονά μένει εδώ, περιμένει...
