Με ήχους ξυπνάω
μιας τρομπέτας που παίζει
και σκέφτομαι
ποιά μπαλάντα γλυκειά
για σένα να γράψω καρδιά μου;
Την ψυχή μου ξυπνά
μελωδία βιολιού
κι ονειρεύομαι
σε πεντάγραμμο, βαλς
χορεύουμε απόψε χαρά μου.
Κάθε νότα
απο ένα σαξόφωνο
απόψε θυμάμαι
το τραγούδι που ήταν για μας
μονοπάτι αφανέρωτο.
Μια ζωή μουσική
αν θα ζούμε μαζί
η ψυχή αναρωτιέται
λαχταρώ να ντυθώ με δυο νότες
στου ονείρου το απέραντο.
Η καρδιά μου χτυπά
με ρυθμό δυνατά
μα, λυπάμαι
κι αν σε χάσω ποτέ, η μουσική
δε θα ηχεί πια στα αυτιά μου.
Θα σβήσω μ’αυτή
και κανείς δε θ’ακούσει, φοβάμαι
απ’την πρώτη στροφη
την μπαλάντα
που είναι για σένα ομορφιά μου.
Γιώργος Κόκκινος
24/1/2005
