ΚΡΕΜΑΣΤΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
Όχι δα κήπους κρεμαστούς της Βαβυλώνος πλέον
του κόσμου αυτού οι ράθυμοι αφέντες δεν εγείρουν,
έργα σαθρά, μικρόψυχα με φώτα από νέον
για χιλιοστή ξανά φορά στο έδαφος θα σπείρουν.
Κι αφού πια κήποι κρεμαστοί ή άλλο αντάξιο κάτι
από ‘να τέτοιο θαύμασμα δεν έχει απομείνει
εμπρός για να σηκώσουμε της θάλασσας τα πλάτη
εκεί ψηλά που στέκεται απόμακρη η Σελήνη.
Όχι πια κήποι ανθιστοί, μα θάλασσες με ψάρια
θα κρέμoνται ολοκάθαρα κυματιστά σεντόνια
έτσι που θα ‘χει ο ουρανός αμέτρητα φεγγάρια-
καθρεφτισμούς να φέγγουνε της γης την καταφρόνια.
