Αυτό το λίγο που τα μάτια σου με κοίταξαν
Δεν ήταν λίγο, ήταν αρκετό
για να ξυπνήσουν της ψυχής οι άγριες θύελλες
που ΄χα ξεχάσει ότι υπήρχανε, καιρό
τον κύκλο του ήλιου ανατρέπει μια κηλίδα
κι αυτή φαντάσου, φαίνεται μικρή
ψυχρή και μόνη και γεννά την καταιγίδα
ουράνιο σέλας έρχεται στη γή
έτσι το βλέμμα σου και μένα με παγίδεψε
της άμυνάς μου έχει σπάσει τα πεδία
σε γαλαξία που μου μοιάζει ουτοπία
μόλις σε κοίταξα με πήρε, με ταξίδεψε
ήταν ¨η μέρα της Βαστίλης¨ μα δεν το ΄ξερα
φύση του ανθρώπου, αφανέρωτοι θυμοί
μεταλλαγμένοι στου μυαλού μας τη στρατόσφαιρα
για λίγη δόξα ψάχνουν πάντα αφορμή
και το ταξίδι συνεχίζω προς τον ήλιο
ένα λέπτο θα ‘ναι αιώνας αν το χάσω
μέσα στα μάτια σου απόψε θ΄ανατείλω
μέχρι τη θύελλα που έχω να κοπάσω
Αυτό το λίγο που τα μάτια σου με κοίταξαν
Δεν ήταν λίγο, ήταν αρκετό...
http://www.physics4u.gr/news/2000/scnews167.html
