"...Η ουσία της ποίησης είναι τα νοήματα και όχι η επιτηδευμένη έκφραση..."
Παραθέτω λόγια τού φίλου Τάσου επειδή αρκετά συχνά υπήρξαν και δικά μου λόγια
καθώς διάβαζα ποιητικές προσπάθειες πολλών άλλων μελών .
Διότι το θέμα δεν είναι να βγαίνει αναγκαστικά το ίδιο νόημα
με αυτό που είχε στο νού του η/ο δημιουργός ,
αλλά το να βγάζει ένα έστω προσωπικό νόημα η/ο αναγνώστρια-στης .
Είναι αλήθεια ότι οι λέξεις που φτιάχνουν περίτεχνες φράσεις είναι πάντοτε καλό να αποφεύγονται.
Τέτοιοι τρόποι γραφής μονάχα από λίγα πρόσωπα , ιδιαίτερα ταλαντούχα αλλά και έμπειρα ,
μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς να καταλήξουν σε μικρή ή μεγάλη αποτυχία .
Οπότε θα λέγαμε ότι γενικός κανόνας είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απλότητα ,
στις λέξεις , στις φράσεις , στις εκφράσεις .
"...γράφω στίχους πάνω σε μουσική ή για μουσική..."
Εδώ είναι και το σημαντικό μέρος τής υπόθεσης , αγαπητέ φίλε .
Στίχοι που γράφτηκαν εξαρχής επάνω σε μουσική ή γράφτηκαν με σκοπό τη μελοποίηση
είναι στίχοι που πολύ περισσότερο ακούγονται παρά διαβάζονται ,
κι έτσι το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται κυρίως από τη μουσική .
Σε ποίηση όμως η οποία γράφτηκε για να σταθεί από μόνη της
το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται κυρίως από το νοηματικό περιεχόμενο
κι ύστερα από την όποια μουσικότητα έχει το ποιήμα .
Έαν έχει βέβαια δική του μουσικότητα , διότι μπορεί και να μην έχει .
"... Με προβλημάτισες και αυτό το θεωρώ καλό..."
Μας κάνει πάντοτε περισσότερο καλό όταν μάς προβληματίζουν παρά όταν μάς χειροκροτούν .
Όχι πως δεν έχουμε ανάγκη και το χειροκρότημα βέβαια .
Πολύ φιλικά
