μέρος άλφα

[vert]

Σκιάχτηκες άνθρωπε για  ν` αγαπάς,
σε τρόμαξαν του Έρωτα τ` αγρίμια...
Τώρα ποια Τύχη -αλήθεια- καρτεράς ?
ποια Mοίρα  να σε ντύσει με στολίδια ?

Σφάλισες της καρδιάς σου τη Φωτιά,
στα σκοτεινά της Μοναξιάς υπόγεια.
"Κάλιο τη Νύχτα να `χες συντροφιά,
μη σε πλανεύανε ξανά, Ανθρώπων λόγια."

Αλλάργευες με ιστορίες δανεικές...
στη μουσική και στων βιβλίων τις σελίδες.
Μα ήταν κι αυτές φανταστικές...
Την αυταπάτη τους τώρα που είδες...

Που θ`ακουμπήσεις  το στερνό...
του ονείρου σου το δάκρυ?
Που `σαι ναυάγιο της ζωής σου, στεργιανό...
στη στέρφα της Ψυχής σου άκρη?

Τώρα ποιός Πόθος τάχα δυνατός?
θα σβήσει του καημού τον Χάρτη?
Ποιός άραγε, Σειρήνων ο σκοπός?
θε να σε λύσει απ` το κατάρτι?

Που θα ριζώσεις? σε ποια Γή?
που `σαι Νερό κι Αέρας.
Κι είναι το γέλιο σου κραυγή...
κι ο Πόνος σου Πατέρας?

Τώρα ποια νέα Προσμονή?
Ποια νέα μέρα φέρνει?
Σε ένα κορμί που ηδονή...
αδύναμο είναι πια να παίρνει?

[old_lion]

"... Πού θ`ακουμπήσεις  το στερνό...
     του ονείρου σου σου το δάκρυ
     αφού `σαι ναυάγιο στεργιανό
     στης άλλης Γης την άκρη ?..."

Γεια σου μωρέ Θοδωρή .
Ξημερώματα και να που εσύ γράφεις σε ποιήμα τις σκέψεις μου και τα αισθήματά μου .
Κι είναι πάντοτε παράξενο να βρίσκεις αυτό που θέλεις να πεις
μόλις βγεις από το σπίτι σου , από το καβουρίσιο καβούκι σου ,
και πάρεις τους δρόμους τού Σύμπαντος .

Τότε βρίσκεις ψυχές όμορφες που μιλούν όμορφα
για τα συναισθήματά τους τα οποία είναι ίδια με τα δικά σου .

[old_lion]

Περιμένουμε το μέρος Β' , Θεόδωρε . 

Κι όσο για τη μοναξιά μας την "πήραμε τηλέφωνο" αλλά αυτή η σκρόφα δεν απαντούσε . 

Κι έτσι είπα κι εγώ "τα ζάρια στο μάστορα" κι έπαιξα ένα τάβλι στα παραδοσιακά 7 ,
μόνος μου ...






 

[vert]

   Λέοντα... η Ζωή είναι σαν το τάβλι... πρέπει να ξέρεις και την τεχνική, αλλά άμα δε σε πάει και το ζάρι (αν δεν έχεις τύχη δηλ.) άστα να πάνε... Σημασία έχει, εσύ να παίζεις σωστά ...κι ας χάσεις...
Και πάνω απ`όλα...
"σημασία έχει... να παραμένεις Άνθρωπος"
                                                       *Κατερίνας Γώγου.

[old_lion]

"...Και πάνω απ`όλα  "σημασία έχει να παραμένεις Άνθρωπος" ..."

Ετούτη τη φράση μωρέ Θοδωρή μου δεν παύω ποτέ να τη λέω
και να προσπαθώ να την κάνω πράξη ,  αλλά όλο και πιο λίγα πρόσωπα την ακούνε .

Άστα να πάνε ...

[monalizagreen]

...
Που θ`ακουμπήσεις  το στερνό...
του ονείρου σου σου το δάκρυ?
Που `σαι ναυάγιο στεργιανό...
στης άλλης Γης την άκρη?

Που θα ριζώσεις? σε ποια Γή?
που `σαι Νερό κι Αέρας...
Κι είναι το γέλιο σου κραυγή...
κι ο Πόνος σου Πατέρας?

                                ειδικά εδώ το βρήκα εξαιρετικό!!!... 

...αλλά για να μην ξεχνάμε και την φοιτητική μας ιδιότητα....καλή και η παρομοίωση...

...η Ζωή είναι σαν το τάβλι... πρέπει να ξέρεις και τη τεχνική, αλλά άμα δε σε πάει και το ζάρι...

                                       ....μεγάλη κουβέντα είπες....

[Spilios]

Απολαυστικό στον πεσιμισμό του ! Μπράβο, φίλε Θοδωρή !

[Ιανός]

Μπράβο Προέδρε!
Λιτός, ουσιαστικός, ευαίσθητος και περίσσια ανθρώπινος.

[Fusalida]

Φυλάχτηκες κόρη ξανθή...
της νύχτας τα ζαγάρια.
Τώρα ποια τύχη θε να `ρθεί?
ποια Mοίρα στέκει ανάρια?

Το απροσδιόριστο, αυτό που παραμονεύει πίσω από τις άκρες του χρόνου, εκείνες οι Μοίρες που μυστικά κόβουν τις διάφανες κλωστές που μας κρατάνε στην ζωή.... μα σε ποια ζωή;...σε μια ζωή που αεροτραμπαλίζεται ανάμεσα στο γέλοιο και στο δάκρυ...ανάμεσα στην απαντοχή και τη απογοήτευση...ανάμεσα στο μαύρο και το κόκκινο της ρουλέτας...ανάμεσα στα δύο ζάρια που δε φέρνουν ποτέ εξάρες...
Μπορεί να ξεφεύγω αλλά αυτό μου βγάζει..
Ευχαριστώ.. 

[Μαργαρίτα Π.]

Πολύ καλό Θοδωρή! 

[vert]

  ...ω ! μάι γκόντ !  είναι χειρότερο απ` ότι το θυμόμουνα... Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια -δείχνει πως έχω καλούς φίλους, που με συγχωρούν στα ατοπήματά μου... πράγμα που εγώ μάλλον δεν ξέρω να κάνω...- αλλά μάλλον διέπραξα "έγκλημα" κατά της Ποίησης. Τεσπά... της Νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η επόμενη Νύχτα και γελά. Για να δω πως θα το "σουλουπώσω" τώρα, για να μην το "κρεμάσω" εντελώς...

[vert]

     χμμμ... ατελές βεβαίως  ακόμα, αλλά τουλ. βλέπω να βγαίνει κάποιο νόημα...

[vert]

...ανάμεσα στα δύο ζάρια που δε φέρνουν ποτέ εξάρες...

   Γιώτα... κάποτε ένας έριχνε τα ζάρια τρεις μήνες, - στη Λάρισσα ήτανε θαρρώ- μετά πέθανε... κι εξάρες δεν έφερε...  
   ...δεν βαριέσαι? Ας είναι κι έτσι...

[Fusalida]

Φυλάχτηκες κόρη  ν` αγαπάς,
σε τρόμαξαν του Έρωτα τ `αγρίμια...
Τώρα ποια Τύχη τάχα καρτεράς ?
ποια Mοίρα  θα σε ντύσει με στολίδια ?

Σφάλισες της καρδιάς σου τη Φωτιά,
στα σκοτεινά της Μοναξιάς υπόγεια.
Κάλιο να `χες τη Νύχτα συντροφιά,
μη σε πλανεύανε ξανά, Αγάπης λόγια.

Τώρα διάβασα τις αλλαγές κι συλλογίζομε ή καλύτερα νιώθω την πάλη μέσα μου....η γλυκιά θλίψη ισορροπει ανάμεσα στην ψυχική κάθαρση και στην μελαγχολία που μου αφήνουν τούτα τα γραμμένα...

Μα έχω απορία...
Πως γίνεται να σφαλίσεις, να ημερέψεις, να σβήσεις της καρδιάς σου τη φωτιά;Πως να στερέψεις τους πόθους και τις λαχτάρες...Η ηρωίδα σας θα αφεθεί πάλι σε απαντοχές, σε νέες στεριές, στο τραγούδι των Σειρήνων, σα την πεταλούδα που ξαναζωντανεύει στην αρχή του καλοκαιριού και που η γλυκιά αφέλειά της τής κρύβει το θάνατό στο τέλος του, και το ξέρει...απλώς περιμένει μέσα στην μοναξιά και στην αλλοτρίωση της...έτσι δεν είναι;

Ευχαριστώ...

[vert]

Μα έχω απορία...
Πως γίνεται να σφαλίσεις, να ημερέψεις, να σβήσεις της καρδιάς σου τη φωτιά;Πως να στερέψεις τους πόθους και τις λαχτάρες...Η ηρωίδα σας θα αφεθεί πάλι σε απαντοχές, σε νέες στεριές, στο τραγούδι των Σειρήνων, σα την πεταλούδα που ξαναζωντανεύει στην αρχή του καλοκαιριού και που η γλυκιά αφέλειά της τής κρύβει το θάνατό στο τέλος του, και το ξέρει...απλώς περιμένει μέσα στην μοναξιά και στην αλλοτρίωση της...έτσι δεν είναι;

Ευχαριστώ...

   ...γίνεται Γιώτα μου κάποιες φορές, όταν κάποιοι άνθρωποι,  είτε λόγω ιδιαιτερότητας, είτε γιατί "έφαγαν στραπάτσο" σε άλλες απόπειρες, αποφάσισαν να μήν απαντούν πια στα καλέσματα της Αγάπης, φοβούμενοι μην (ξανα)πληγωθούν. Και χτίζουν τοίχους γύρω τους, μέχρι ν` ανακαλύψουν κάποια στιγμή ότι εγκλωβίστηκαν στον ίδιο τους τον εαυτό... και ψάχνουν να κερδίσουν -πολύ αργά ίσως- τον χρόνο που χάθηκε...
   Τουλάχιστον αυτό το νόημα προσπαθώ να περάσω, αλλά με δυσκολεύει αρκετά... γι` αυτό κι αλλάζω κάθε μέρα τα λόγια...
   Σ` ευχαριστώ για την προσοχή σου.

[Twix]

σήμερα που το ξαναδιαβάζω, μ' άρεσε περισσότερο......

μα πιο πολύ ξεχωρίζω τις 2 πρώτες στροφές....

και...vertούλη, μια χαρά περνάει ( πλέον ) το νόημα που θέλεις...... αλήθεια!!!

και τα άτιμα τα "στραπάτσα" όταν έρχονται....συνήθως είναι κι απανωτά.....

[DEROS]

Απλα σας θαυμαζω !!!! Απο τα πιο ομορφα που εχω διαβασει αλλα και ακουσει...Τα σεβη μου !!!!

[Μάνος Καμπούρης (m.k.)]

Αλλάργευες με ιστορίες δανεικές...
στη μουσική και των βιβλίων τις σελίδες.
Μα ήταν κι αυτές φανταστικές...
Την αυταπάτη τους τώρα που είδες...

 Σπουδαία λόγια. Μπράβο, ρε Θοδωρή. Λες και τα 'γραψες για μένα...

[pinelopi]

Αλλάργευες με ιστορίες δανεικές...

Αυτή η φράση μου άρεσε πολύ. Μου φάνηκε φοβερά αληθινή.
Το νόημα που θέλεις να βγάλεις το αποδίδεις μια χαρά νομίζω.
Μονάχα το τελευταίο τετράστιχο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα.

[vert]

   Twix να `σαι καλά κουκλίτσα... τα στραπάτσα καλό είναι να υπάρχουν, για να ξεχωρίζουμε τα "καλύτερα" και για να μας δυναμώνουν... εεε? (λέμε τώρα...)

    ΝΤΕΡΟΣ σ`ευχαριστώ... την φιλία και την ανοχή σας θα `θελα... όχι τον θαυμασμό σας ... δεν μου πάει. (σημ. ο ενικός, μου είναι πιο συμπαθής)

   m.k. ...μα για σένα τα `γραψα ρε Μάνο,  μα δε φαίνεται? οκ, θα στο κάνω αφιέρωση...

   pinelopi χμμμ... ναι, κι εμένα δεν μ` αρέσει... θα πάρει καιρό μέχρι να βρει την τελική του μορφή αυτό το "πράγμα". Το παλεύω... αν μπορείτε να βοηθήσετε, καλόδεχτοι...

[old_lion]

"... Και χτίζουν τοίχους γύρω τους ,
     μέχρι να ανακαλύψουν κάποια στιγμή
     ότι εγκλωβίστηκαν στον ίδιο τους τον εαυτό
     και ψάχνουν να κερδίσουν
     -πολύ αργά ίσως , ίσως πολύ αργά -
     το χρόνο που χάθηκε..."

"...Τουλάχιστον αυτό το νόημα προσπαθώ να περάσω...

Αχ μωρέ Θοδωρή καλέ μου , το πέρασες , το πέρασες .

Κι όσες-όσοι κατάλαβαν , κατάλαβαν .

Φιλία βρε     


ΥΓ
Έκανα μία μικρή αλλαγή , μία επανάληψη ,
έτσι για να τονίσω αυτό όπου κι εσύ είχες στον νού σου ...
Ε, δεν είμαι δα και παιδάκι , Θοδωρή μου   

[vert]

Κι όσες-όσοι κατάλαβαν , κατάλαβαν .

Φιλία βρε

   έτσι όπως τα λες Κωστή... όσοι/όσες κατάλαβαν... κατάλαβαν. Κι όσοι δεν κατάλαβαν -τους εύχομαι ειλικρινά και φιλικά-, ποτέ μην καταλάβουν... Εγώ το σταματάω εδώ. Δεν έχω την στόφα του Ποιητή, να το κάνω καλύτερο... Κι  "αποχωρώ ψωροπερήφανα... μ`ένα ταρατατζούμ !"
   Φιλία πάνω απ` όλα... και λίγη Ανθρωπιά...

[alex68]

μπρε θοδωρα μπας και ξεχασες να βαλεις στον τιτλο το 3??

μερος τα 3 αλφα