Σπαρμένα τριαντάφυλλα σκορπάνε
Στα παράθυρα οι Βάκχες τραγουδάνε
Στου πνιγμένου τον θάνατο αργό
του χειμώνα το θλιμμένο σκοπό..
Δε χάνεις αυτό που δεν είχες ποτέ
Μη με κρατάς πίσω δρόμε σκοτεινέ
Ιππότης χαμένος σε πέτρινο παλάτι
Αλήτης σε δρόμου αδιάβατο μονοπάτι
Τ'αγκάθια του χρόνου θ'αφήνουν σημάδι
Στη μνήμη αυτών που πονούν κάθε βράδυ
Μαύρος κρίνος στην ψυχή καρφωμένος
Στην παλάμι της Αφροδίτης ο γιος χαραγμένος...
