Στη σάπια βάρκα σου
Με χρώμα κόκκινο ζωγράφισες μια λέξη
Ελπίδα, τα γινάτια σου
Μα σάπια η βάρκα σου, πόσο ν΄ αντέξει
Φακός στο χέρι σου
Ανάβει κάθε νύχτα, τον βυθό φωτίζει
Λένε στα μέρη σου
Μες στο σκοτάδι, κράτα κάτι να γυαλίζει
Βγαίνεις πυροφάνι
Καρδιές ψαρεύεις
Τ΄ ανθρώπινο χαρμάνι
Γελάς μα το ζηλεύεις
Στη μαύρη σπηλιά σου
Με ξύλα βρεγμένα, θές φωτιά ν΄ ανάψεις
Βρεγμένη η αγκαλιά σου
Πνιγμένη η καρδιά σου, τι μπορείς να κάψεις
Σανίδα θα σπάσεις
Κόκκινα γράμματα ν΄ αρπάξουνε φωτιά
Ελπίδα να κεράσεις
Τους μαύρους τοίχους, που κερνάνε μοναξιά
Βγήκαν πυροφάνι
Σκιές φωτιές
Τ΄ ανθρώπινο χαρμάνι
Καίει μοναξιές
