Το παντελόνι το κοντό μου

[kuiper]

     Το παντελόνι το κοντό μου.

 Το παντελόνι το κοντό μου να' χα πάλι
 έστω μια νύχτα στου μυαλού την παραζάλη
 του χρόνου τα σκισίματα να κλείσω
 με της καρδιάς μου τα φιλιά να το γεμίσω.

 Να ξαναγράψω στο λυχνόφεγγο τραγούδια
 της φτωχικής της νιότης διηγήματα
 στο σύθαμπο να κυνηγώ πουλιά ξεπεταρούδια
 από την έρημο του νου να σύρω ιστορήματα.

 Το παντελόνι το κοντό μου να' χα πάλι
 να δω τον ήλιο της καρδιάς μου να προβάλλει
 να το φορέσω μια στιγμή μονάχα ένα βράδυ
 της κοπελιάς της πρώτης μου να βρω το χάδι.

 Το μαντηλάκι της δώρο ψυχής να κυματίζει
 στ' αλίμενα του χρόνου όνειρά μου
 ακρόπρωρο στων αναμνήσεων το μπρίκι ν' αρμενίζει.

 Μια βόλτα στις αλάνες στα σοκάκια τα παλιά
 με τη σφεντόνα μου στη τσέπη του την τρύπια
 παράξενη ζωή να σ' είχα πάλι αγκαλιά.

[pinelopi]

Ξέρεις... το παντελόνι το μακρύ προστατεύει κάπως τα γόνατα απ' το τραχύ το χώμα σαν πέφτουμε, μη το ξεχνάς.

Μια βόλτα στις αλάνες στα σοκάκια τα παλιά
με τη σφεντόνα μου στη τσέπη του την τρύπια
παράξενη ζωή να σ' είχα πάλι αγκαλιά

Αν αφήνεις ανοιχτή την αγκαλιά θα μπαίνουν και θα βγαίνουν...  άνθρωποι , συναισθήματα , χρόνια ... και πάλι απ' την αρχή για όσο θα τρεμοπαίζει η ανάσα μέσα μας.
Αν την κλείσεις τίποτα...μόνο μούχλα  Πάντα για τη μούχλα θα είναι νωρίς!!

[Twix]

Εικόνες απο τις ταινίες τις παλιές μου έφερες το νου..... εκεί που τρέχουν τα παιδάκια με τα κοντά παντελονάκια πίσω απο ένα αυτοκίνητο ή παίζουν κάπου στο βάθος ή και ακόμα στο ξεκίνημα της εικόνας......

Μπράβο σου "παππού"....... 

[kuiper]

  Pinelopi

  Και βέβαια έχεις δίκιο ποτέ δεν κλείνει η αγκαλιά μας ίσα ίσα γίνεται όλο και πιό ζεστή
  απλώς τραγουδάμε εκείνο το γλυκόπικρο το παράξενο το πρωτόγνωρο χαμόγελο της
  ζωής.


  Twix

  Εικόνες της ψυχής μου σου έφερα Χαρά, καμιά φορά νοσταλγείς του παραδείσου τα
  νόστιμα μήλα-φιλιά.