Μάννα…
Ματιά, ματιά σε πήγαινα
στους φόβους της ζωής σου
και σου ’ταζα από μέσα μου
να συμπονώ μαζί σου.
Μάννα…
περάσανε τα χρόνια και για μένα
και μοιάζουνε τα μάτια μου,
ζουμπούλια μαραμένα.
Τα χάδια των ονείρων σου,
αν μ’ έπαιρναν κι εμένα
να με κρατάν νιοτόπουλο
στη ζήση αφεντόπουλο,
Αφέντρα Μάννα μου
δεν έμοιασα σε σένα.
Μάννα…
Ψυχή, ψυχή αισθάνομαι
τη γλύκα των φιλιών σου·
ταράζω την μιζέρια μου
να απλωθώ στο φως σου!
Αχ Μάννα…
Αρρώστησαν τα βράδια τα ταγμένα
και βύθισαν την τόλμη μου
σε βάθη ξεχασμένα.
Τα χάδια των ονείρων σου,
αν μ’ έπαιρναν κι εμένα
να με κρατάν νιοτόπουλο
στη ζήση αφεντόπουλο,
Αφέντρα Μάννα μου
δεν έμοιασα σε σένα.
