Πρώτη μου φορά...μην είστε πολύ αυστηροί..
"Πήρε παλέτα του ουρανού για να την χρωματίσει
από παιδί ακόμα, χρώματα ζωηρά
που θόλωναν, μαυρίζανε σε κάθε νέα δύση
αγγέλου που αμάρτησε θύμιζαν τα φτερά
Φαντάσματα οι μνήμες, στοιχειώνουνε τη σκέψη
έγιναν πλέον φίλοι κι ας φαίνεται αστείο
τείχη πέτρινα σήκωσε για να την προστατέψει
απ’ την αγάπη που απειλεί να ξαναγίνει αντίο
Μέσα σε πύργο γυάλινο που έχτισε χρόνια τώρα
την έκρυψε περίτεχνα σαν άστρο την αυγή
ασπίδα έφτιαξε φτηνή για ακόμα μία μπόρα
κι ο χρόνος πάντα γιατρικό έσβηνε την πληγή
Κρυψώνα μυστική, του φόβου δημιουργία
μοιάζει αιώνας το λεπτό, θάλασσα η σταγόνα
αρνείται να πιστέψει πως πέθανε η μαγεία
πως έμεινε ορφανή, ασπρόμαυρη η εικόνα
Στην στάχτη κάρβουνο άσβηστο ακόμα η ελπίδα
γλυκό αγέρι ζωντανή να κάνει την πνοή του
να διαπεράσει το γυαλί μια δροσερή ηλιαχτίδα
να αγγίξει ό,τι εκεί κρύβεται….το είναι….την ψυχή του..
