το πρόσωπο σου γέμισε σημάδια και ρυτίδες
και το μυαλό σου πήρανε με ψεύτικες ελπίδες
τα χρονια και αν περάσανε εσύ δεν λες να αλλάξεις
το μονο που σε ένοιαζε ήταν να ξαποστάσεις
***
τώρα και τον αέρα σου ακόμα τον πληρώνεις
αφίσες να στον κλέψουνε και τώρα μετανιώνεις
τις μαύρες μέρες που ήρθανε σταμάτησε να βρίζεις
σήκω απ'τό κρεβάτι σου, σταματα να ελπίζεις
***
ξυπνάει η πόλη και ο ήλιος έχει κρυφτεί
όλα σε πνιγουν κι ανάσα σου μικραίνει
και εκεί που νομίζεις ότι μπορεί να έχεις σωθεί
κάποιος το θάνατο στα σκοτεινά σου υφαίνει
***
