Βρώμικος κόσμος σταδιακά σαπίζει
Πλήθος ξένων τρομαγμένοι το σκάνε
Αγρότες ντόπιοι με τους άτυχους γελάνε
Τρελοί 'ναι όλοι κι ανάμεσά τους εμείς
Έξω στους δρόμους βιάζουν γυναίκες
Κάτω σε υπόγεια βιάζουνε και άνδρες
Σπάνε στο ξύλο της πόλης τους φυγάδες
Τρελοί 'ναι όλοι κι ανάμεσά τους εμείς
Αδέλφια γίνονται διαθήκης μνηστήρες
Λούζουν τους κόπους μιας ζωής με βιτριόλι
Φθηνό εξιτήριο σου δίνει ένα πιστόλι
Τρελοί 'ναι όλοι κι ανάμεσά τους εμείς
Πορτές ανοίγουν χωρίς κανείς να τις σπρώχνει
Σφυρίζει ο αέρας απ'του παράθυρου το φύλλο
Από το πάτωμα τρίζει ξανά το ξύλο
Τρελοί 'ναι όλοι κι ανάμεσά τους κι εμείς.
