Από καιρό ονειρεύομαι να κάνω αυτό το post....να που βρήκα τον χρόνο τώρα....Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να επιχειρηματολογήσω στο γιατί πιστεύω πως το ελληνικό πεντάγραμμο βρίσκεται στο...χείλος του γκρεμού (πολύ αισιόδοξο αυτό έτσι!!!!)
Μια φορά κ έναν καιρό τα τραγούδια μιλούσαν για ιδέες...για τα πολιτικά κ κοινωνικά προβλήματα....για τον λαό...υπήρχαν λοιπόν τα...'πολιτικά τραγούδια".Υπήρχαν όμως κ άλλα,μιλοιύσαν αυτά για έρωτες για ταξίδια κ για όνειρα...Κάποτε υπήρχε ο Μίκης,ο Μάνος κ ο άλλος Μάνος....ο Διονύσης κ άλλοι που παίρναν μια κιθάρα,ένα μπουζούκι,ένα μαντολίνο κ έφτιαχναν ύμνους που κάνανε τις καρδιές να χτυπούν πιο δυνατά...όλες τις καρδιές....των αγωνιστών,των ιδεολόγων..αλλά κ των ερωτευμένων....των διψασμένων για το αύριο που το ονειρεύτηκαν μέσα από τις λέξεις του Γκάτσιου,του Ελευθερίου..αλλά κ των ποιητών...του Ελύτη,του Ρίτσου...κ.α
Ξαφνικά τα τραγούδια πάψανε να μιλάνε για πολιτική....ήταν τότε ο Θάνος...αλλά κ ο Παύλος...ο ένας μιλούσε με την θάλασσα,ο άλλος έντυσε για πρώτη φορά το ροκ με ελληνική φορεσιά....Ήρθε ο "Σταυρός",ήρθε κ το "Φλου".Τα τραγούδια πάψανε να λένε για αγώνες...για "ήλιους" κ "ανηφόρες" ,μιλούσαν για το καθημερινό το όμορφο κ το άσχημο πρόσωπο της μέρας μας μιλούσαν την γλώσσα που η κοινωνία ψυθίριζε...όσα οι νέοι κρύβανε στην καρδιά τους κ τα βγάζανε όταν τους συγκρίνανε κ τους βρίσκανε "λίγους"...οι ιδεολογίες τέλειωναν...Έπειτα ήρθαν δυο αδέρφια,ο Χάρης κ ο Πάνος για να ξαναορίσουν την έννοια του τραγουδοποιού κ να δείξουν στους επόμενους το δρόμο που άνοιξε ο "Σταυρός του Νότου".Γράφανε τραγούδια για τις πόρνες,τα ναρκωντικά,το κομμάτι ψωμί που παλεύεις να κερδίσεις,ακόμα κ για την χυλόπιτα! Από τότε υπήρξαν πολλοί..πάρα πολλοί που γράψανε τραγούδια σαν του Χάρη κ του Πάνου,ήταν μια ολόκληρη γενιά όλοι αυτοί..άλλοι νεότεροι άλλοι λίγο παλίοτεροι των Κατσιμίχα...μη με παρεξηγείτε λοιπόν αν θεωρώ τα "Ζεστα Ποτά" σαν διαπιστευτήρα της γενιάς του Μαχαιρίτσα,του Πορτοκάλογλου...του Τσακνή...
Η μια γενιά λοιπόν γεννάει την άλλη κ έτσι από αυτούς ήρθαν άλλοι...νεότεροι...οι Πυξ λαξ ας πούμε.Εν τω μεταξύ ο σπόρος που "φύτεψε" ο Παύλος έβγαζε από καιρό καρπούς πολλούς...τον Βασίλη,τις Τρύπες,τα Σπαθιά ,πιο πριν τους Τερμίτες που πήρανε στα χέρια τους το ελληνικό ροκ κ του δώσανε φωνή κ λόγο.Αυτά μέχρι χθες λοιπόν.....
Σήμερα μετράμε ασφαλώς άπειρους συνθέτες...υπερβολικα πολλούς τραγουδοποιούς-τραγουδιστές κ εκνευριστικά πολλά συγκροτήματα...Παράγωγα όλα της προηγούμενης γενιάς..Να απαριθμύσω σύγκροτήματα:
Oναρ,Ντομένικα,Σύννεφα με Παντελόνια,Υπόγεια Ρεύματα,Διάφανα Κρίνα,Κίτρινα Ποδήλατα,Εκείνος κ εκείνος,Παζλ,Μάσκες,Τσοπάνα ρεϊβ,Ιχνή του ανέμου,2002GR.Μπλε,Ανοιχτή Θάλασσα,Ψόφιοι Κοριοί,Μάυρη Μαγιονέζα,Πράσσειν Άλογα,De facto,Ενδελέχεια,Δούριος Ίππος Magic de Spell.....να σταματήσω?
Το περίεργο είναι πως όλοι αυτοί χωράνε στην πολύπαθη ελλ.δισκογραφία κ μάλιστα ξεφυτρώνουν ολοένα κ καινούρια.....Κακό δεν είναι...όλοι έχουν το δικαίωμα στο όνειρο....αλλά γιατί στην πλάτη του ελληνικού τραγουδιού?
Όλοι αυτοί που ανέφερα...κ φωνές έχουν κ καλά τραγούδια γράφουν (όχι όλοι) το θέμα είναι ότι κανείς από αυτούς δεν προσέφερε ένα καινούριο άνοιγμα...μια στροφή σε κάτι νέο...Τώρα πια...ο Βασίλης κλείνει τα 50,οι τρύπες αποτελούν παρελθόν το ίδιο κ οι Κτσιμίχα,ο Στόκας κ ο Πλιάτσικας των Πυξ-λαξ έχουν ήδη έναν προσωπικό δίσκο ο καθένας τους,ο Παύλος έχει φύγει εδώ κ 10 χρόναι κ όμως ακόμα ψάχνουμε να πιαστούμε από μια γενιά που ότι είχε να δώσει μας το έδωσε κ με το παραπάνω....Κανείς δεν μπορεί (?) να ανοίξει το δικό του μονοπάτι? Ποιός από τους σημερινούς ελληνες μουσικούς είναι σε θέση να κάνει κάτι ανάλογο με τα 'Ζεστά Ποτά" των 80's το "φλου" κ τον "Σταυρό' των 70's??? Φοβάμαι κανείς από τους ..μπροστάρηδες....ας ελπίσουμε ότι κάποιοι που βρίσονται στην σκια των Πλιατσικαίων.....κ λοιπόν κλώνων να έχουν κάτι ουσιαστικό να μας δώσουν....έχω στο μυαλό μου ονόματα...κ περιμένω
