στιγμες μοναχικες, μεσ στις σιωπες ουρλιαζω
φωναζω τ ονομα σου!
σε νυχτες αδυναμες, βουβες τον πονο μου χλευαζω
γελαω μακρια σου!
και συ μ ακους μες στις σιωπες
αδιαφορα σφυριζεις τον σκοπο σου,
και πλεον τιποτα δεν λες
δεν ειμαι το μωρο σου!
στιγμες τρελλες μες στις σιωπες με πνιγουν
την μοναξια μου ντυνουν στην σκια σου.
στιγμες αφορητα σκληρες και μου θυμιζουν
τ αναλαφρο αρωμα σου!
και συ μ ακους μες στις σιωπες,
σ αλλες μοιραζεις τα φιλια σου!
πως να ξεχασω τις στιγμες
που εζησα κοντα σου?
