Ο ναρκισσισμός της Κρυστάλλως
Τα μπλε μου λες πως δεν σου παν΄
τ΄ άσπρα δεν τα θέλεις,
κι εκείνα που σ΄αγόρασα,
μου λες πως ειν΄αντίκα
και στη ντουλάπα τα βαλες
για να στα τρώει ο σκόρος.
&
Στον ήλιο καθρεπτίζεσαι,
νερά κάνουν οι αχτίδες,
θυμώνεις και σκορπίζεσαι
σα δεις δύο ρυτίδες.
&
Κρυστάλλω πάψε ν΄απορείς
δεν είσαι πια δεκάξι,
ο χρόνος ειν΄αδέκαστος
κι όλους μας ΄εχει αγγίξει,
μα εσύ ΄σαι ασυμβίβαστη
και πας φυρί φυρί για ρήξη.
&
Στο φως αναβαπτίζεσαι
στη φέξη ταξιδεύεις,
πασχίζεις να ΄σαι όμορφη
και θες να το πιστέψεις.
&
Ο χρόνος ειν΄αδέκαστος
κι όλους μας έχει φθείρει,
κι αν θες να ΄σαι εξαίρεση
Κρυστάλλω δικαίωμα σου.
&
Το νάρκισσο παντρεύτηκες
κι απλώνεις να το πιάσεις,
μ΄αυτός είναι ανέραστος,
και όλο σου ξεφεύγει,
με αστρική ταχύτητα
και άιντε να τον πιάσεις.
