οντως τα καστρα πολλα αντέχουν...
ξημερωνουν οι μήνες μα δεν τους προσεχουν
σε νυχτας καμωματα γυρνουν
ωρες της μερας δεν μετρουν....
τα λαθη τους καταματα κοιτουν
συγχωρεση θαρρεις ζητουν, κι ενα σεντονι
σηκωνονται...βαρια ξεφυσουν,
και διχως ομπρελα αποχωρουν, χωρις τιμονι...
τα σεβη μου...
