Σιωπή...

[mantinada]

Τα μάτια σου κοίταξα...
Και σώπασα...
Απ' τη σιγή μελωδίες ξεπετάχτηκαν οικείες...
Ενός Έρωτα λησμονημένου...
Κι από τους δυό μας...

Τα χείλη να μιλήσουν δοκίμασαν...
Μα οι σκέψεις άμορφες παρέμειναν...
Στου μυαλού μου το λαβύρινθο...
Αναζητώντας το δικό σου μίτο...
Ελεύθερες να γίνουν...

Οι λέξεις κομμάτια από καθρέπτη...
Θρύψαλα έγιναν μπρος στο βλέμμα σου...
Χιλιάδες κομμάτια ενός παζλ...
Την εικόνα σου συνθέτουν...

Με γυμνά χέρια θα τα μαζέψω...
Πληγές ν' αφήσουν πάνω μου...
Αίμα να σταλάζει στην ψυχή σου...
Να νιώσεις πως σε νιώθω...

Ένα ένα θα τα ενώσω...
Την εικόνα σου για να κρατήσω...
Όταν κι εσύ θα έχεις φύγει...
Το ξέρεις πως θα φύγεις...

Μα η Σιωπή τις λέξεις που τσακίζει...
Εδώ θα είναι πάντα...
Να μου θυμίζει πόσα σκέφτηκα για σένα...
Να δίνει στο μελάνι μου ζωή...

Δε δοκιμάζω να σ' αγγίξω...
Σ' άγγιξε η Σιωπή...
Και τώρα ξέρεις...
Η χροιά της Αγάπης πως είναι...
Ξέρεις πως ακούγονται τα Όνειρα...

Μαρία Κ.